به گزارش تابناک، انتخاب نوشت: محمد بیات، کارشناس مسائل خاورمیانه، درباره حمله اخیر به نظامی‌های آمریکا در منطقه گفت: در جریان حمله‌ای که در ۲۸ ژانویه به برج ۲۲ آمریکا در سوریه رخ داد، نزدیک ۳۴ سرباز آمریکایی مجروح شدند و ۳ نفر هم کشته شدند.
بخش هایی از گفت و گوی بیات را در ادامه می خوانید:
بسیاری از رسانه‌ها در ۲۴ ساعت اخیر معتقدند که خطوط قرمز میان تهران و واشنگتن تغییر کرده است. پیش از این حملات موجب آسیب‌های جزئی می‌شد، اما حمله در این سطح که سیستم پدافندی عمل نکند و در منطقه خاصی از مرز اردن و سوریه باشد و ۳ نفر از اعضا سنتکام کشته شوند هم باعث افزایش فشار به دولت شده است. چهره‌های محافظه کار انگشت اتهام را به روی بایدن گرفته اند؛ اگرچه بایدن سعی می‌کند به شکل مستقیم وارد جنگ با تهران نشود.
این حمله باعث شده صحنه جدیدی شکل بگیرد. احتمالا یکی از گزینه‌های غیر محتمل تیم امنیت ملی کاخ سفید این است که برخی نقاط در ایران را هدف قرار دهند. پس از عبور از این صحنه احساسی، برخی از نظامیان آمریکایی گفته اند که ایران نقش مستقیم در این جنگ نداشته است. ایران هم تاکید دارد که گروه‌های مقاومت از خود استقلال عمل دارند و خودشان تشخیص می‌دهند که چه زمان وارد نبرد با آمریکا شوند.
فشار جمهوری خواهان و تضعیف دولت بایدن، چند سناریو به وجود می‌آورد. سناریو اول که فعلا نامحتمل است، حمله آمریکا به اهدافی داخل ایران است تا نشان دهد مقابل تهدیدکننده منابع خود می‌ایستد، اما یک نوع تنش جدی در آمریکا را هم به دنبال خواهد داشت و فعلا مقداری زود است درباره این سناریو قضاوت کنیم. برخی تحلیلگران معتقدند این حمله ممکن است به تهاجم علیه برخی کشتی‌های ایران ختم شود.
سناریو دوم این است که مواضع فرماندهان و پایگاه‌های نزدیک به ایران در عراق و سوریه هدف قرار بگیرد که البته در سه ماه اخیر نزدیک ۶ بار هدف قرار گرفته اند و اسراییل هم استقبال می‌کند. اسراییل قصد دارد به هزینه آمریکا، موازنه‌ای که در مقابل محور مقاومت از دست داده است را به دست بیاورد. در نتیجه در سناریو دوم ممکن است سطح حملات افزایش پیدا کند.
ممکن است همزمان با این حملات، سطح حمله به حوثی‌ها نیز افزایش پیدا کند. احتمال وقوع سناریو دوم بیشتر است.
سناریو سوم اینگونه است که آمریکایی‌ها زمین بازی را عوض کنند و با تشدید حمله به انصارالله و هدف قراردادن نقاط راهبردی و حذف شخصیت‌های محوری، شرایط جدیدی را در منطقه باب المندب ایجاد کنند.
این تصمیم موقعیت ایران را تضعیف می‌کند چراکه مناقشات اخیر در دریای سرخ یکی از اهرم‌های فشار مهم علیه آمریکا بوده است. ۱۲ درصد تجارت جهانی در این منطقه اتفاق می‌افتد و بازیگری ایران در آنجا می‌تواند شرایط را به ضرر غربی‌ها تمام کند.
در سناریو چهارم باید به این موضوع توجه کنیم که ممکن است دولت آمریکا به دلیل نتایج تنش با تهران، پاسخ به ایران را به آینده واگذار کند.
باید به این نکته توجه کنیم که به هر میزان تنش و درگیری میان نیرو‌های مقاومت و آمریکا وجود داشته باشد، از نظر کسب مشروعیت مردمی به نفع مقاومت تمام می‌شود. البته با توجه به شرایط فعلی سکوت آمریکا نیز بعید به نظر می‌رسد.
