به گزارش تابناک، رئیس مرکز تحقیقات سرطان در دانشکاه شهید بهشتی تهران ادامه می‌دهد: سرطان معده در کشور‌های غربی هم به جایگاه چهلم عقب‌تر رفته، دلیل این عقب‌نشینی سرطان معده رشد اجتماعی و اقتصادی دنیا است، چراکه مثلاً الان تقریباً همه‌جا یخچال وجود دارد و غذا‌ها کمتر نمک‌سود می‌شوند. البته سرطان معده هنوز کشنده‌ترین سرطان در زن و مرد ایرانی است.
به گزارش خبرآنلاین، محمد اسماعیل اکبری ادامه می‌دهد: بعد از پروستات سرطان روده بزرگ جایگاه دوم را گرفته است، یکی از دلایل آن رفتار ما است، الان شاید کسی یادش نباشد آخرین باری که سبزی خورده چه روزی بوده است، همین سبب شده مواد مدفوعی در شکم باقی بمانند و فلور میکروبی بهم بخورد.
این متخصص می‌گوید: تعداد برخی سرطان‌ها هم دارد بیشتر می‌شود، مانند سرطان تیروئید، آن‌هم برای این است که امروزه ما زودتر می‌توانیم این نوع سرطان را شناسایی کنیم.
او با بیان اینکه چهار سرطان ویژ ه زنان است، اظهار می‌کند: سرطان رحم، دهانه رحم، تخمدان و البته سرطان پستان. بین سرطان دهانه رحم در کشور ما و سرطان دهانه رحم در سایر کشور‌های دنیا به‌ویژه کشور‌های غربی اختلاف وجود دارد، این سرطان با اینکه سرطان ویژه زنان است، اما میان مجموع سرطان‌های زنان و مردان چهارمین سرطان کشنده در جهان محسوب می‌شود درحالی‌که کشندگی آن در ایران جزو ده سرطان اول نیست، همچنین سرطان دهانه رحم در ایران ۱۰ سال پیرتر از کشور‌های غربی پیدا می‌شود درحالی‌که ما در پیدا شدن تمام سرطان‌ها ۱۰ سال جوان‌تر از سایر کشور‌ها هستیم، چون جمعیت ما هنوز به پیری غربی‌ها نرسیده است.
علت این مسئله اختلاف فرهنگی است. یک ویروسی به‌نام HPV وجود دارد که ویروس انسانی زگیل ساز است، این ویروس سرطان دهانه رحم ایجاد می‌کند، اما اصلاً به این معنا نیست که عامل دیگری سرطان دهانه رحم ایجاد نمی‌کند. در غرب به‌دلیل اینکه آن‌ها روابط جنسی زودتر از ازدواج دارند و بعد از ازدواج مقید هستند، از زنان خواسته شده واکسن HPV را تزریق کنند، اما افرادی که این واکسن را تزریق می‌کنند فکر می‌کنند برای داشتن رابطه آزاد هستند درحالی‌که عوامل دیگر ابتلا به سرطان همچنان وجود دارد، نگرانی من این است که این فرهنگ در ایران جا بیفتد و به دختران ظام شود.
درمان سرطان
این پزشک تاکید می‌کند: درحال حاضر ۷۰ درصد سرطان‌ها در کشور ما درمان می‌شود، ۳۰ درصد باقی مانده هم درمان‌های لازم را می‌گیرند و ممکن است موفقیت‌آمیز باشد. این نسبت ۷۰ به ۳۰ در تمام کشور‌های جهان همین است. ما حدود دوازده سال قبل یک مطالعه انجام دادیم که این نسبت وارونه بود، یعنی در پایان سال فقط ۳۰ درصد به درمان می‌رسیدند، درصورتی‌که الان برعکس است، لذا مردم باید به همین نسبت ترس‌شان کمتر شود، چراکه هم خودشان آگاه‌تر شدند و هم علم ما نسبت به درمان بهتر شده است.
او می‌گوید: پیشگیری از سرطان یک کار حاکمیتی و حکومتی است، به این علت که متغیر‌های منجر به سرطان روزانه نیست، یعنی مثلاً امشب که هوا آلوده باشد مردم فردا سرطان بگیرند، معمولاً یک زمانی حدود ۲۰ سال زمان لازم است تا یک متغیر در سلول‌های ما خرابکاری کند و تبدیل به سرطان بشود.
