به گزارش تابناک: امروز این پرسش برای بسیاری از افراد جامعه مطرح است که چگونه میتوانیم نامزد اصلح را تشخیص بدهیم؟
بدیهی است که یکی از راهکارهای تشخیص نامزد اصلح، استفاده از نظر و مشورت افراد معتمد و صاحبنظر است؛ اما معیارهایی مانند ویژگی های اخلاقی، رفتاری، اعتقادی و یا قدرت مدیریت، آیندهنگری و امثال آن، مؤلفههایی هستند که میتوانند مبنای قضاوت ما قرار گیرند.
مؤلفههایی دیگری نیز وجود دارد، که میتوانند مبنای قضاوت ما قرار گیرند و مهمترین آنها عبارتند از؛
متأسفانه گاهی برخی داوطلبان رقابت های انتخاباتی برای کسب پیروزی در رقابت ها، مبادرت به طرح مباحثی میکنند که نه تنها آبرو و حیثیت رقبای خود را زیر سوأل میبرد، بلکه جایگاه و اعتبار کل نظام و دستاوردهای انقلاب اسلامی را نیز دچار خدشه میکند. به عبارت دیگر، برخی داوطلبان حاضرند به هر قیمت و شکل ممکن (بحق یا نا بحق) از دیگران بهعنوان نردبانی برای موفقیت خود بهره ببرند. بدیهی است، این رویکرد ناصواب و خسارتبار بیانگر آن است که تقوای الهی جایگاهی در وجود این افراد ندارد و به همین دلیل، این رفتار غلط میتواند، معیاری برای خارج کردن چنین افرادی از لیست نامزدهای برگزیده ما باشد، چرا که قطعاً چنین فردی نمیتواند قابل اعتماد باشد.
آییننامه تبلیغات انتخاباتی به علت نواقص موجود در آن، خواسته یا ناخواسته برخی از نامزدهای انتخابات را به سوی استفاده از روش های نامشروع و غیرقانونی و یا حتی نامتعارف و ناصواب رقابتی سوق میدهد. در این میان وظیفه مردم است تا با بررسی شیوه تبلیغاتی نامزدها هزینه این سوءرفتارها را بالا ببرند؛ بنابراین، برای دستیابی به این مهم کاوش و جست وجو در چند نکته میتواند مارا به انتخاب صحیح نزدیک کند.
نخست اینکه؛ فرد داوطلب شخصاً صاحب سرمایه است و با هر نیتی و در چارچوب قانون فقط از اموال خودش برای تأمین هزینههای تبلیغاتی استفاده میکند یا سرمایه چندانی ندارد، اما در هر حال متناسب با مقدورات شخصی که در اختیار دارد، هزینه میکند که در این صورت، اگر سایر شرایط را هم احراز کرده باشد، میتواند در فهرست گزینههای احتمالی ما قرار گیرد.
دوم؛ بخشی از هزینهها را در حد مقدورات از جیب خودش پرداخته و بقیه آن خودجوش از طریق کمک های مردمی تأمین شده باشد که خود بیانگر مقبولیت و شاید محبوبیت فرد مذکور است و طبیعتاً بهتر است، در فهرست افراد برگزیده ما قرار گیرد.
سوم؛ برای معرفی خود به هر شکل ممکن (مستقیم یا مستقیم) و به بهانههای مختلف از امکانات دولتی و عمومی و موقعیت شغلی خودش یا دوستانش در نظام اداری سوءاستفاده نموده است که طبیعتاً نباید جایگاهی در فهرست افراد برگزیده ما داشته باشد.
چهارم؛ تأمین هزینههای تبلیغاتی آنها حاصل توافق های پشت پرده با سرمایهدارانی (اسپانسرهایی) باشد که قرار است بعداً و در صورت دستیابی داوطلب موردنظر به موقعیت پیشبینی شده یا حتی موقعیت و منصب دیگر، از موقعیت وی به هر شکل ممکن (ارائه تسهیلات، رانت اطلاعاتی، شغل و مقام دولتی و سایر امتیازات) منتفع شوند که قطعاً این گروه نیز نمیتوانند برای تصدی موقعیت موردنظر اصلح و قابل اعتماد باشند.
شاخصهها و مولفههای متفاوت دیگری نیز وجود دارد که به نظر میرسد، تاکنون کمتر مورد توجه افکار عمومی جامعه قرار گرفته است. یکی از این مولفهها، ویژگیهای همراهان و همکاران نامزدها (اعم نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، مجلس و شوراهای اسلامی شهر و روستا) در ستادهای انتخاباتی آنهاست.
در واقع با شناخت و آگاهی از نگرش و ویژگی های رفتاری، اخلاقی و عملکردی اعضای ستادهای انتخاباتی نامزدها، میتوان تا حدود زیادی به ماهیت فکری خود کاندیداه نیز پی برد.
بی گمان یکی از رازهای موفقیت مدیران در سطوح مختلف (از بالاترین سطح تا پایینترین سطح) را باید در میزان گرایش آنها به تنظیم برنامه های مدون، منطقی و علمی جستجو کرد.
قطعأ این مولفه می تواند در مورد کاندیداهای ریاست جمهوری و حتی کاندیداهای انتخابات مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا به عنوان یک معیار مهم برای تشخیص اصلح مورد توجه قرار گیرد.
در این باره حتی اقداماتی مانند معرفی تیم برنامه ریزی، شیوه برنامه ریزی و مدت زمان برنامه ریزی و امثال آن نیز می تواند در تشخیص قدرت مدیریت و رویکرد و نگرش کاندیدا و در نتیجه تصمیم گیری رای دهندگان موثر واقع شود؛ این نکته همان موضوعی است که هم نقش اساسی در تبلیغ و معرفی کاندیدا دارد و هم فرایند تصمیم گیری را برای رای دهندگان تسهیل می نماید.