نخستین همایش بین‌المللی پوشش همگانی سلامت خانواده و نظام ارجاع، یک رویداد موفق برای انتقال تجارب ایران در حوزه سلامت بود.
به گزارش «تابناک»، در روز نخست این همایش بین‌المللی چند پنل برگزار شد که در یکی از این پنل‌ها با موضوع حاکمیت و رهبری در برنامه سلامت خانواده و سیستم ارجاع، جاستین هسو نماینده سازمان بهداشت جهانی ضرورت تأمین مالی و اصلاحات مبتنی بر PHC را مورد تاکید قرار داد و پوشش بیمه‌ای ایران را نزدیک به سطح عمومی جهانی دانست و گفت: هدف از توسعه و تقویت پوشش بیمه‌ای کاهش هزینه‌های درمانی از سوی بیماران است.
وی افزایش بستر‌های خدمات سلامت محور و ارتقای درمان‌های بیمارستانی تحت پوشش بیمه‌ها را مورد تاکید قرار داد و افزود: به طور کلی در ایران با توجه به جمعیت تحت پوشش بیمه‌ها، اقدامات مناسبی به مردم داده می‌شود.
نماینده سازمان بهداشت جهانی ادامه داد: موضوع کلی دیگری که می‌توان به آن پرداخت سیاست کلی مربوط به درآمد‌ها و ارتباط آن با افزایش یا کاهش بار بیماری‌ها است، به معنای ساده‌تر تمرکز اصلی به مدیریت مالی دولت‌ها برمی‌گردد، هر چه اقتصاد بزرگ‌تر باشد عدد و رقم اختصاص یافته به درمان مردم هم بزرگ‌تر خواهد شد.
وی استفاده از کلان داده‌ها را با هدف تخصیص بودجه در درمان مورد توجه قرار داد و افزود: در مدیریت مالی مرحله مهم اجرا است، به این شکل که دولت‌ها به قوانین و روش‌های اجرایی نیازمند هستند و در مرحله آخر گزارش‌دهی و پاسخگویی مد نظر است.
در بخش دیگری از این پنل، محمدرضا واعظ مهدوی کارشناس اقتصاد سلامت، به موضوع اثرات بیولوژیکی نابرابری در سلامت پرداخت و گفت: امروزه مفهوم سیاست مبتنی بر عدالت برای سیاستگذاران مفهوم ناآشنایی نیست و در ادبیات حوزه سلامت از کفایت لازم برخوردار است.
در نخستین همایش بین المللی پوشش همگانی سلامت با برنامه سلامت خانواده و نظام ارجاع که با حضور نمایندگان ۱۷ کشور برگزار شد، چند پنل تخصصی درباره موضوعاتی همچون برنامه سلامت نوزادان، فناوری‌های جدید و ارتقای روش‌های نظارت و ارزیابی برای بهبود کیفیت خدمات سلامت، تسریع در نتایج سلامت نوزادان، نقش تحول بخش بیمارستان در تقویت مراقبت‌های بهداشتی اولیه، همسوسازی نظام آموزش حرفه‌های بهداشتی مطابق با نیاز‌های مراقبت‌های بهداشتی اولیه مطالبی بیان شد.
همچنین، شرکت کنندگان در نخستین همایش بین المللی پوشش همگانی سلامت خانواده و نظام ارجاع، در بیانیه‌ای از برنامه سلامت خانواده به عنوان الگویی برای کاهش نگرانی‌های جمعیتی در سطح بین‌المللی یاد کردند.
در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است: متعهد می‌شویم از آنجا که دستیابی به سلامت همه جانبه، خارج از کانون خانواده طبیعی بسیار دشوار است و خانواده ناشی از ازدواج زن و مرد تنها ساختار و تنها کانون کارآمدی است که افراد جامعه را در یک بستر سالم کنار یکدیگر به آرامش می‌رساند و فردگرایی در برنامه‌های سلامت، آسیبی بزرگ به مؤلفه‌های محافظت کننده سلامت است، بسته‌های خدمت را بر اساس واحد‌های خانوادگی و در راستای تقویت خانواده طبیعی بازطراحی و اجرایی کنیم.
در این زمینه یک بازنگری اساسی مبتنی بر خانواده خصوصاً در آرمان ۵ و ۱۰ سند توسعه پایدار نیاز است و خانواده محوری در توسعه و سلامت باید در صدر توجه قرار گیرد. هرچند به طور کلی کشور‌ها با مشارکت فعال و مبتنی بر فرهنگ خود، مانع نگاه یک جانبه و سلطه جویانه فرهنگی اسناد بین المللی خواهند شد و به تدریج اجازه نگارش نسخه واحد مدیریت فرهنگی جهان را به گروه‌های خاص و سازمان‌های بین المللی وابسته به چند کشور با فرهنگ‌های معین خصوصاً در عرصه سلامتی نمی‌دهند.
در این بیانیه تاکید شده است؛ متعهد می‌شویم با التزام به تعریف خانواده محور سلامت در این زمینه، سه تهدیدکننده اساسی سلامت یعنی ناپایداری خانواده و فقدان کیفیت ارتباطات خانوادگی، القای تعاریف ساختگی از خانواده و جنسیت و خارج کردن تأمین نیاز جنسی از انحصار روابط زناشویی داخل خانواده و استفاده رسانه‌ای و صنعتی از آن را به مجموعه عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت الحاق کنیم و به طور جدی مورد مراقبت و کنترل قرار دهیم. ما بر همین اساس طرح ابتکاری “جنبش بین المللی تعهد به خانواده طبیعی” را به‌عنوان یک دستور کار جهانی به ویژه در عرصه سلامتی مورد تاکید و توجه ویژه قرار می‌دهیم.
