حمیدرضا شكوهی در روزنامه مردمسالاری نوشت:
با آغاز مهر ماه و افزایش تردد مردم در شهرهای بزرگ به ویژه تهران كه بیشترین تعداد مدارس و دانشگاه‌ها را در خود جای داده است، حجم ترافیك بازهم در پایتخت افزایش یافته است.
مشاهده مردمی كه در واگن‌های مترو یا اتوبوس‌های درون شهری از میله‌ها آویزان شده و فشار زیادی را در میان انبوه مسافران تحمل می‌كنند به هیچ وجه خوشایند نیست. مسافرانی كه در ایستگاه‌های مترو هستند گاه مجبورند مدتها منتظر بمانند تا پس از عبور 4-5 قطار با فشار بتوانند جایی در میان مسافران داخل واگن پیدا كنند. وضعیت مسافران منتظر اتوبوس و تاكسی هم بهتر از مترو نیست. همگان از ضرورت حفظ حرمت مردم در جامعه اسلا می‌سخن می‌گویند و غافلند از آنكه هر روز در واگن‌های مترو و اتوبوس‌های شهری و حتی در صف‌های انتظار تاكسی در كنار خیابانها، حرمت مردم زیرپاگذاشته می‌شود و خدشه واردشدن به شخصیت مردمی كه یا اساسا خودروی شخصی ندارند یا این كه نمی‌توانند به دلیل محدودیت‌هایی همچون طرح ترافیك و سهمیه بندی بنزین و... از خودروی شخصی خود استفاده می‌كنند، به یك عادت تبدیل شده است، در این میان دولتمردان چه می‌كنند؟
چه تسهیلاتی در اختیار ناوگان حمل ونقل عمومی قرار داده‌اند و در این میان مترو از چه جایگاهی برخوردار است؟ ماجرای عدم ابلا غ قانون مجلس و عدم پرداخت تسهیلا ت مورد نیاز مترو و كمبود واگن‌ها كه عامل اصلی ازدحام عجیب مردم در داخل واگن‌ها است، آنقدر تكرار شده كه تكرار مجدد آن دردی را دوا نمی‌كند.
اما عجیب آن است كه دولتمردان این مشكلات را نمی‌بینند یا اگر هم می‌بینند گامی برای رفع آن برنمی دارند. شش سال پیش زمانی كه آقای احمدی نژاد شهردار تهران بود و همان زمان رئیس جمهور وقت از وضعیت ترافیك شهر گلا یه كرده بود، آقای احمدی نژاد گفته بود گویا آقای رئیس جمهور این بار برای تردد از خط ویژه استفاده نكرده است.
اما امروز سوال این است كه آیا آقای احمدی‌نژاد كه خود، رئیس جمهور شده است، از مشكلا ت مردم در حمل ونقل شهری خبر دارد؟ آیا یكبار هم از مترو استفاده كرده است؟ اتفاقا پیشنهاد مدیر مسوول روزنامه مردم سالا ری در مجلس به رئیس جمهور و وزرا این بود كه به جای استفاده از اتومبیل‌های شخصی، حداقل یك روز و یك با ر با مترو به سركار خودشان بروند تا واقعیت‌های مشكلا ت مردم برای آنها ملموس تر شود.
و یك پرسش دیگر: آیا اگر به جای فرزند رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام مثلا آقای اسفندیار رحیم مشایی رئیس مترو بود، دولت باز هم در پرداخت بودجه‌های مورد نیاز برای توسعه مترو تاخیر می‌كرد؟ باور كنید دود این مناقشات سیاسی به چشم مردمی می‌رود كه هر روز مجبورند این ازدحام كلا فه كننده و معطلی های بی پایان را تحمل كنند. اگر دولتمردان از مترو استفاده نمی‌كنند، خانواده و فرزندانشان با كدام وسیله حمل ونقل عمومی در تهران تردد می‌كنند و آیا آنها از زبان اعضای خانواده خود هم مشكلا ت تردد در پایتخت را نشنیده‌اند؟
شاید این بار نوبت شهردار امروز تهران باشد كه همچون زمانی كه آقای احمدی نژاد شهردار بود، از رئیس جمهور درخواست كند كه برای تردد در شهر از خط ویژه عبور نكند و البته این نكته را هم یادآوری كند كه مدیریت مطلوب بر پایتخت حتما نسبت به مدیریت برجهان اولویت دارد.
