تنور انتخابات هنوز سرد است. اتفاقاتی که در این سالها افتاد هم امید را در فضای سیاسی کاهش داد و هم به فضای اعتماد به وعده ها آسیب زد. آمدن پزشکیان نیز نتوانست این فضا را ااکنون گرم تر کند. اکنون که چند روز از آغاز فعالیت های رسمی تبلیغات گذشته است و همانطور که پیش بینی می شد فضای انتخاباتی حتی با حضور پزشکیان، رقابتی نشده و هنوز فضای انتخاباتی از فضای مجازی خارج نشده و به عبارتی به کف خیابان نرسیده است.
بعضی از فعالان سیاسی گمان می کردند که با تایید صلاحت دکتر پزشکیان فضای سیاسی متحول شود اما پیش بینی ها غلط از آب در آمد و فضای انتخاباتی همچنان سرد، کم رمق و بی روح است.
اصلاح طلبان در پیش بینی و تحلیلی اشتباه گمان می کردند که با تایید کاندیدای ایشان و اعلام حمایت چهره های مختلف فضای انتخاباتی به نفع شان خواهد شد اما اعلام حمایت سران اصلاحات مانند خاتمی و یا حمایت و دیدار سید حسن خمینی نتوانست این هیجان را ایجاد کند.
چند دلیل برای این امر می توان بیان کرد،
نخست به نظر می رسد که اگر چند هفته دیگر مثلا در مرداد و یا شهریور انتخابات برگزار می شد اصلاح طلبان فرصت و یا زمان کافی را برای تهییج و اقناع افکار عمومی داشتند اما در حال حاضر انتخابات را به زمان کم واگذار می کنند.
دوم برعکس انتظارات پزشکیان نتوانست آن طور که باید در صحنه حضور یابد چند برنامه تبلیغاتی نخست برای اقناع افکار عمومی کافی نبود. ادبیات پزشکیان به رغم اهمیت محتوایی قدرت تهییج ندارد. نسل جدید نزدیکی با این ادبیات ندارد. نسل جدید و رای اولیها انتظار دارند خود را در ادبیات پزشکیان ببینند اما هر چه تلاش می کنند میان آرمانهای او و آرزوهای اینها فاصله بسیار است.
برای نسل جدید این سخن قابل پذیرش نیست که دلیل وضعیت امروز عمل نکردن برنامه ها است. نسل امروز رای دهندگان می گویند اگر این همه سال به قانون عمل نشده باز هم عمل نخواهد شد. ِآنها به گذشته کار ندارند و معتقدند رئیس جمهور به عنوان شخص دوم جمهوری اسلامی ایران باید برنامه کلان و راهبردی در تمامی موضوعات و مشکلات داشته باشد اما شاهد چنین مسائلی نیستند.
عملکرد دیگر نامردها و میزان محبوبیتشان نیز در این سالها در منظر چشم رای دهندگان است.
برای تغییر نمی توان به کسانی رای داد که بر سرکارند و حتی نمی توان به برنامه ای رای داد که تاکنون اجرایی نشده است. سخن معقولی است که وقتی دکتر پزشکیان به ادامه برنامه فعلی اشاره میکند این پاسخ را بشنود که برنامه خوب برنامه ای نیست که اجرا نشده است. برنامه خوب اجرا نشده به دیکته نانوشته می ماند و میوه ای است که دستت نمیرسد بچینی.
پزشکیان نمی تواند این را خوب جا بیندازد که مجریان توان چیدن نداشتند و خود را نمیتواند انقدر توانمند نشان دهد که فقط اوست که این برنامه را حتی اگر غلط باشد بتواند اجرا کند.
سایر کاندیداها مانند قالیباف و جلیلی که برنامه دارند انها نیز قدرت این اقناع را ندارند که نشان دهند با کسانی که پیش از آنها وعده داده اند و عمل نکرده اند چقدر فرق میکنند.
در هر حال به نظر میرسد هشتم تیرماه رقابیت بین برنامه و ضد برنامه است. آیا قول عمل به وعده ها و برنامه ها و قوانین انباشته برنده خواهد شد یا قول طرحها و برنامه ها نو و عمل نشده جدید.
آیا رئیس جمهوری که انتخاب خواهد شد وعده های بر زمین مانده را دنبال خواهد یا وعده های جدیدی را به وعده های قبلی دیگران خواهد افزود.
روزهای پیش رو شاید بهتر بتواند مسیر را مشخص کند.
نسل جدید هیچ کدوم از این افراد رو نه می پذیره و نه رای می ده بهشون 
دقیقاً خنده دار ترینش همینجاست