به گزارش تابناک، متن یادداشت محسن پیرهادی عضو هیات رییسه مجلس یازدهم با عنوان «مفاهمه ملی روی ریل توسعه» به شرح ذیل است:
«کارزار چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به پایان رسید. با کسب اکثریت آرا از سوی مردم، «مسعود پزشکیان»، نهمین رئیس جمهور ایران است. حمایت از رئیس‌جمهور منتخب بر همه کارگزاران، مسئولان و خدمتگزاران نظام واجب و او نیز مکلف به پیگیری حقوق همه شهروندان ورای تعلقات سیاسی، مذهبی و قومیتی است.
دولت پزشکیان، میراث‌دار دولت شهید آیت الله ابراهیم رئیسی است؛ رئیس جمهوری که در میان منتقدان و حامیانش به دو ویژگی سخت‌کوشی و مردم‌داری شناخته می‌شد؛ خصایصی که توقع پیگیری آن متوجه رئیس جمهور منتخب خواهد بود. در کنار این مهم اما با توجه به شرایط ویژه سیاست داخلی و بین‌المللی کشور، خروج از بن بست‌های تحمیلی و رفع موانع و راهگشایی برای حل مسائل کلان کشور که حل آنها در هزارتوی اختلاف‌نظرهای سیاسی و گروهی معطل مانده، مطالبه پرتکرار مردم است.
بر همین اساس رواست که دولت چهاردهم برای پایان دادن به این معضل سیاست داخلی که بر پیشبرد اهداف اقتصادی، فرهنگی و سیاست خارجی هم سایه انداخته، تدبیری جدی اتخاذ کند. تحقق این مهم اگرچه دشوار است اما به ۴دلیل در دسترس دولت پزشکیان قرار دارد.
اول-ایجاد امید در مردم: برگزاری دور دوم انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری و ثبت مشارکت قریب به ۵۰ درصدی؛ یک هفته پس از رخ نمایی غیبت ۶۰ درصدی مردم پای صندوق های رای، خبر از ایجاد «امید به بهبود شرایط در کف جامعه »می‌دهد، امیدی که رفع بسیاری از موانع را تسهیل و انگیزه خدمت را صد چندان می‌کند. امیدی که نه تنها در کف جامعه که در میان مدیران و مسئولان هم بازتاب گسترده‌ای داشته است.
دوم -ویژگی خاص انتخابات اخیر: انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری، چند تفاوت اساسی با انتخابات ادوار گذشته داشت. یکی از این تفاوت‌ها در ترکیب و جنس حامیان پیدا و پنهان رئیس جمهور منتخب (مسعود پزشکیان) نهفته و او را به چهره‌ای فراجناحی بدل کرده است؛اگرچه در آغاز رقابتهای انتخاباتی، جبهه اصلاحات، پزشکیان را کاندیدای خود نامید و در حمایت از او میدان‌دار شد، اما دومرحله‌ای شدن انتخابات و تبدیل صحنه انتخابات به مصاف مسعود پزشکیان و سعید جلیلی سبب شد، طیفی از اصولگرایان معتدل، میانه‌رو و شماری از حامیان دولت شهید رئیسی چشم بر برچسب اصلاح‌طلبی پزشکیان ببندند و بواسطه روحیه اعتدالی و رویکرد و منش مذهبی پزشکیان و اقتدای او به امیرالمؤمنین علیه‌السلام در اصول حکمرانی، برای تحقق منافع و مصالح نظام و مردم، آرایشان را (در خفا یا آشکار) به سبد پزشکیان بریزند، اقدامی که به نظر می‌رسد رفته رفته در ماههای آتی عیان شود و دسته‌بندی‌های سیاسی در ایران را دچار تغییر و تحول جدی کند.
سوم- تغییر ماهیت رقابتهای سیاسی: «صداقت»، «اعتدال» و «درد ملی» سه کلیدواژه پرتکرار پزشکیان در مواضع انتخاباتی‌اش بود، سه فاکتور عام و پراقبالی که اگر در مقام عمل نیز عینیت یابد بر مرزبندیهای سیاسی غلبه خواهد کرد و بزودی منجر به ایجاد همدلی بی‌سابقه‌ای در عالم سیاست خواهد شد و چهره رقابتهای سیاسی در کشور را متحول خواهد کرد. تحولی که می‌تواند به شکل‌گیری دولت اجماع بیانجامد؛ دولتی که می‌تواند با تکیه بر ظرفیت ملی برای پیشبرد اهداف معطل مانده توسعه و پیشرفت ایران اسلامی ، سرآغاز ایجاد روند جدیدی در تاریخ معاصر ایران باشد. با توجه به اینکه دکتر پزشکیان در مواضع انتخاباتی‌اش مکررا بر بکارگیری کارشناسان در دولت مطلوبش تاکید داشت، انتظار می‌رود، او بسترسازی برای اجماع ملی را اولین اقدام و ماموریت دولتش قراردهد، چرا که ایران بیش از هر زمانی نیازمند دمیدن روح جدیدی به سیاست داخلی‌اش است.
چهارم- رویگردانی جامعه از دو قطبی‌سازی: در سال‌های اخیر به انحای مختلف روشن شده که مردم و بسیاری از مسئولان و کارگزاران نظام در جریان دوقطبی‌های سیاسی-اجتماعی خسته و فرسوده شده‌اند. زدن برچسب سیاه و سفید بر مباحث و مسائل روز کشور و مردم، جز انشقاق و شکاف اجتماعی حاصلی نداشته و مسیر پیشرفت و توسعه ایران را زمان‌بر، پرهزینه و دشوار کرده است. حل مسائل کشور، ایجاد یک میز ملی را طلب می‌کند، میزی که صاحبنظران، دلسوزان، کارشناسان و معتمدان طیف‌ها و گروه‌ها سیاسی، فارغ از تعلق و منش سیاسی به دور آن بنشینند و بر سر حل فهرستی از مسائل ملی و خطوط قرمز کشور به تفاهم برسند، تا به این ترتیب مفاهمه ملی جایگزین تنازعات و جدال‌های بی‌ثمر گروهی و سیاسی شود و راه را بر روندی ببندد که مدت‌هاست فرصت توسعه را از ایران گرفته و اعتماد مردم به مسئولان را تضعیف کرده است.
مشارکت نسبتا خوب مردم در انتخابات ۱۵ تیرماه مسیر ایجاد یک دولت قوی را تسهیل کرده و رای بیش از ۱۶ میلیون نفری پزشکیان برگ برنده او برای بازگرداندن ایران به ریل انسجام و توسعه است. حل مسائل کشور بدون اجماع و استفاده از تمام ظرفیت‌های کشور بدون مرزبندی سیاسی شدنی نیست.»
وفاق ملی یعنی از توانایی همه مردم بدون مرزبندیهای اصولگریان در تصمیم گیری و مدیریت کشور استفاده شود یعنی نگیم خودی و غیرخودی، نگوییم پسماند نگوییم تن فروشان از دختران کم حجاب این کشور بهتر است