بر اساس جریمه‌های جدید ارزانترین جریمه به مواردی مربوط به توقف‌های غیرمجاز، تخلفات مرتبط با وسایل نقلیه عمومی، عدم توجه به ایست پلیس، تخلفات مرتبط با سرنشین، عدم استفاده از علائم هشدار دهنده، تخلفات مرتبط با ضوابط عبور و مرور، و … و گران‌ترین مربوط به مصرف داروهای روان گردان و رانندگی در حالت بی ارادگی است.
گران‌ترین نرخ جریمه
| رانندگی در حالت بی ارادگی و مصرف داروهای روان گردان و یا افیونی |
۱.۵۰۰.۰۰۰ |
| رانندگی در حالت مستی و مصرف مسکرات |
۱.۵۰۰.۰۰۰ |
| بوق زدن نامتعارف که موجب سلب آسایش عمومی شود |
۱.۰۰۰.۰۰۰ |
جریمه رانندگی در حالت مستی گران‌ترین نرخ را در جدول تخلفات رانندگی چه در گذشته و چه امروز دارد. برای کلانشهرها، جاده‌ها، شهرها و مناطق روستایی بدون هیچ تفاوتی ۱.۵۰۰.۰۰۰ هزار تومان در نظر گرفته شده است. در صورت اثبات حالت مستی یا بی ارادگی حاصل از مصرف مسکرات و مواد مخدر و روان گردان از رانندگی فرد مورد نظر جلوگیری می‌شود و برابر مقررات با وی رفتار خواهد شد.
جریمه رانندگی در حالت مستی بدون توجه به اینکه راننده در چه مسیری در حالت مست رانندگی کرده است، همان مبلغ ۱.۵۰۰.۰۰۰ هزار تومان است. علت این موضوع می‌تواند این باشد که رانندگی کردن در چنین حالتی در تمام مسیرهای تردد نه تنها تخلف است، بلکه بر اساس شئونات کشور جرم است و با آن برخورد قانونی و قضائی می‌شود. با توجه به اینکه رانندگی پس از مصرف مواد مخدر یا آشامیدن نوشیدنی‌های الکلی احتمال تصادف را بسیار بالا می‌برد، هرگز نمی‌توان از کنار آن ساده عبور کرد. مصرف این مواد به تنهایی خطرناک است، ولی مصرف آنها و سپس رانندگی کردن، بسیار خطرناک‌تر و مرگبارتر خواهد بود.
از آنجا که الکل به سرعت جذب خون می‌شود و در تمام بدن حرکت می‌کند، باعث می‌شود توانایی ذهنی، هوشیاری و دید انسان کاهش یابد. رانندگی در این حالت به تعبیری همانند رانندگی در خواب است. همانطور که یک فرد خواب هیچ کنترلی روی خودرو ندارد، یک فرد مست نیز در عین حال که چشمان باز دارد، هیچ مدیریتی روی خودرو ندارد و هر لحظه می‌تواند منجر به وقوع حادثه‌ای دلخراش شود.
یک راننده مست یا راننده‌ای که از مواد مخدر استفاده کرده، نمی‌تواند روی سرعت و فرمان خودرو کنترل داشته باشد. در نتیجه نمی‌تواند فاصله طولی ایمن با کنار جاده و سایر خودروها را رعایت کند و به چراغ‌های راهنما، عابرین پیاده و خطرات احتمالی توجه داشته باشد، بنابراین تمرکز بر روی رانندگی نخواهد داشت و نمی‌تواند موقعیت‌های خطرناک را تشخیص دهد و عملاً امکان بیدار ماندن و هوشیاری کامل در طول رانندگی از او سلب می‌شود. بدیهی است که هر این شرایط اقدام به رانندگی دقیقاً مثابه پذیرش مرگ با آغوش باز است.
