خطبه رهبر انقلاب به ویژه خطبه مفصل دوم به زبان عربی محتوایی داشت که باید بعنوان راهبرد به آن نگریسته شود. رهبری در خطبه اول الگو مبارزه در آینده را نشان دادند. بنا بر تاریخ مقابله با رژیم از ابتدای تاسیس نحسش، قدرت رژیم در جنگ برق آسا، فوری و شوکه کننده است. رژیم‌همین را میخواهد. در جنگ شش روزه ارتش چهار دولت عربی را منکوب کرد. بقول رهبری درگیری با یک کشور که تمام می‌شد به سراغ کشور دیگر میرفت. ظرف شش روز در سال ۱۹۶۷، هزار و سصید و چهل و شش مساحت بسیاری را از اعراب تصرف کرد. امروز هم رژیم در حمله محدود، برق آسا و فوری قدرت و دست بالاتر دارد.
اما آیت الله خامنه ای راهبرد دیگری دارد. برعکس رژیم ایشان دنبال راهبرد فرسایشی و چند جبهه بودن مقاومت است. به همین دلیل فرمودندتعلل نمیکنیم" در عین حالشتابزده هم عمل نمیکنیم" این عین عقلانیت و هوش ایشان است. اوج نقطه زنی به گمانم این فراز بود آنجا که گفتند: باید کمربند دفاع، استقلال‌طلبی و عزت را از افغانستان تا یمن و از ایران تا غزه و لبنان در همه کشورهای اسلامی، محکم ببندیم.
این یعنی عنصر زمان و صبر اهمیت دارد. نباید با هر شکستی یا با شهادت رجال گرانقدرمان مایوس شویم. صبر مجاهدانه سلاح این جنگ است.
اما فقط خطبه راهبردی نبود
حضور رهبر هم پیام راهبردی بود
ایشان معمولا مراسم یادبود شهید را در حسینیه امام خمینی بیت رهبری برگزار میکردند. این بار در مصلی و آن جمعیت عظیم بود. با وجود خطرات و احتمالات کل مراسم را حضور داشتند! خطبه دوم مفصل بود.
برخلاف گذشته که پس از اقامه نماز جمعه، اقامه نماز عصر را به دیگران واگذار میکردند، این نوبت نماز عصر را هم خودشان خواندند.
داشت به دوست و دشمن میگفت: من اینجا هستم!
کاش بدرد این رهبر شجاع بخوریم
داشتنِ رهبر شجاع در تاریخ معاصر ایران که شاهان آن با کوچکترین جنگی دَر میرفتند غنیمت است.
