به گزارش خبرنگار اجتماعی تابناک، کارشناسان حوزه جمعیت شناسی معتقدند که بعد از ۳۰-۱۴۲۵ رشد جمعیت ایران به صفر خواهد رسید. این همان زمانی است که دهه شصتی های ایران به دوران پیری رسیده اند و با دوره متراکم همراه با کمبود نیروهای خدمات رسان مواجه خواهند بود. چرا که کاهش موالید و زاد و ولد در کشور در سالهای گذشته، باعث می شود تعداد نیروهای کار آن زمان کمتر شده و در نتیجه جوابگوی خدمت رسانی به انبوه پیر مردها و پیرزن های دهه شصتی نخواهد بود.
اهمیت این نیروها از آن جهت است که با تغییرات فرهنگی، طبیعتا عمده این پیرمردها و پیرزنها، پیرانه سری خود را، نه در منازل و کنار عزیزانشان، که باید در خارج از خانه و تحت حمایت های دولتی و ... بگذرانند. در حالی که تعداد نیروهای فعال جامعه، پاسخگوی رفع این نیاز نخواهد بود.
صادقی عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران در این باره می گوید: «رویکرد خوش‌بینانه، سالخوردگی جمعیت را نوعی موفقیت برای بشر می‌داند که با افزایش سطح بهداشت، امکانات رفاهی و امید به زندگی محقق شده است اما رویکرد بدبینانه معتقد است سرعت غیرمنتظره سالخوردگی می‌تواند بار هزینه‌های اقتصادی کشورها را چندین برابر کند.
صادقی می گوید:ایران در مسیر سالخوردگی جمعیت است و سرعت سالمندی در آن بالاست؛ به‌طوری که طی سالهای ۱۴۲۰ تا ۱۴۳۵ با جامعه سالخورده مواجه خواهیم شد. در حال حاضر از میان استان‌ها، استان گیلان به دلیل باروری پایین و میزان بالای مهاجرت سالمندان به آن، بیشترین سالمندی و استان سیستان و بلوچستان کمترین سالمندی را دارد.»
بر اساس مطالعات انجام شده در سال ۱۴۲۵، تعداد جمعیت پیر ایران، حداقل یک چهارم و کمی بعد از آن یک سوم از کل جمعیت کشور خواهد بود و اگر دهه شصتی ها، از هم اکنون تدبیری برای آینده خود نیندیشند، بر دامنه مشکلاتشان افزوده خواهد شد. وقتی این نسل، هیچگاه تدبیری ویژه را از سوی دولتمردان، برای حل مشکلاتش ندیده و همواره با سختی و در تنگنا زیسته است، طبیعتا و متاسفانه، خود باید به فکر دوران پیری اش باشد و این بخش غم انگیز ماجراست. در واقع در ناامیدی به سوی آینده ای سخت پیش می رویم.
در حال حاضر در کشور، جمعیت بزرگ دهه‌شصتی‌ها و دهه‌پنجاهی‌ها را داریم که بیش از ۳۰ میلیون نفر از جمعیت کل کشور را شامل می‌شوند؛ ۱۸ تا ۲۰ میلیون نفر دهه‌شصتی و ۱۲ میلیون نفر دهه‌پنجاهی. این دو گروه جمعیتی در مسیر سالمندی قرار دارند. اما مساله این است که ساختارهای کشور برای این خیل عظیم جمعیت سالمندی در آینده آماده نیست. این یعنی باید از حالا با سرعت برای مراقبت، نگهداری، حفظ سلامت، تامین امکانات بهداشت و سلامت جسم و روان و گذران اوقات فراغت و بهره‌گیری از توانایی‌های افرادی که به سنین سالمندی می‌رسند، طرح و برنامه داشته باشیم.
ما دهه شصتی چشم باز کردیم جنگ بود تا یکم به خودمون بیاییم تحریم شدیم الانم باز سایه جنگ و ۱۴۳۰ هم اگر زنده باشیم دربه در دنبال آسایشگاه و ... خواهیم بود تا لحظه ای که از دنیا بریم. چه سرنوشتی داشتیم ما. ازخدا میخوام یکم صحنه عوض شه بلکه ماهم کمی صلح آرامش و آسایش رو ببینیم بعد بمیریم. یاحق 
دهه 50 تا چشم باز کرد انقلاب شد بعد جریان منافقا بعد جنگ بعد صف کوپن بعد تحریم بعد مثلا سازندگی و یا دهه 40 هم مینطور ! بابا کشتید با دهه 60 . بقیه تو این مملکت آدم نیستند دهه 40 یا 50 یا 70. پدر مردم رو درآوردیدبا این دهه 60 انگار تمام اتفاقات این مملکت برای شصتی هاست و بقیه نه آدم هستند و نه اتفاقی براشون . 
