این انتظار، به ویژه در شرایطی که بازنشستگان کشوری و لشکری بهصورت ماهانه یک میلیون تومان اضافه دریافت میکنند، به وضوح احساس میشود و نارضایتیهای زیادی را در میان بازنشستگان تأمین اجتماعی بهوجود آورده است.
بازنشستگان تأمین اجتماعی، افرادی هستند که سالها از عمر خود را صرف خدمت به کشور کرده و با کسر بیمه از حقوق خود، به تأمین اجتماعی کمک کردهاند. آنها در دورهای از زندگی خود، جوانی و تواناییهای خود را به کار گرفتهاند و امروز انتظار دارند که نظام تأمین اجتماعی به تعهدات خود عمل کند. حالا که زمان بهرهمندی از خدمات این تأمین اجتماعی فرا رسیده، آنان با حقوقی ناچیز و عدم اجرای طرحهای حمایتی مواجهاند. این وضعیت نه تنها به نوعی نادیدهگرفتن زحمات چند دههای این افراد محسوب میشود، بلکه فشار مضاعفی به آنان وارد میکند.
مشکل تنها در کم بودن حقوق نیست، بلکه در واقعیتهای اجتماعی و فرهنگی نیز ریشه دارد. بسیاری از بازنشستگان با حقوقهای اندک، مجبورند آبرو و عزت نفس خود را در جمع خانواده و حتی در مراسمهای مهم حفظ کنند. آنها در بسیاری از موارد با چالشهایی مانند هزینههای بالای زندگی، درمان و تأمین نیازهای روزمره مواجهاند. این واقعیت که آنان باید با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند، نشاندهنده عمق مشکلات و فشارهایی است که بر دوش این قشر زحمتکش وجود دارد.
در شرایط فعلی، افزایش هزینههای زندگی و گرانیهای روزافزون، زندگی را برای بازنشستگان تأمین اجتماعی دشوارتر کرده است. آنان که سالها بهخاطر کار و تلاش خود برای جامعه و اقتصاد کشور زحمت کشیدهاند، اکنون با چالشهای جدی در تأمین معیشت روزمره خود مواجه هستند. بسیاری از آنان به خاطر کمبود درآمد، از نیازهای اولیه خود میزنند و در شرایطی قرار دارند که برای خرید یک وعده غذای ساده نیز با مشکل مواجهاند.
تأکید بر اجرای هرچه سریعتر طرح متناسبسازی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی ضروری است. این اقدام نه تنها میتواند به بهبود وضعیت معیشتی آنان کمک کند، بلکه نشاندهنده احترامی است که جامعه و نظام برای زحمات این افراد قائل است.
بیشک، تحقق این هدف نیازمند اراده و اقدام مؤثر از سوی نهادهای تصمیمگیر خواهد بود. در غیر این صورت، استمرار این نارضایتیها میتواند به مشکلات بزرگتری در آینده منجر شود و باعث ایجاد شکافهای عمیقتری در جامعه گردد. در نهایت، تنها با توجه به نیازها و حقوق این قشر، میتوانیم به آیندهای بهتر برای تمامی اعضای جامعه دست یابیم.
اکبر آیت/بازنشسته