استان دیرالزور: این استان دارای بزرگ‌ترین میدان‌های نفتی سوریه است. میدان‌های مهمی مانند "العمر" و "التنف" در این منطقه قرار دارند.
استان حسکه: این منطقه نیز شامل چندین میدان نفتی است که برخی از آن‌ها تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) قرار دارند. میدان‌های نفتی مانند "الرمیلان" و "الجبسه" در این استان واقع شده‌اند.
استان رقه: اگرچه این استان به اندازه دیرالزور و حسکه غنی نیست، اما برخی میدان‌های نفتی کوچک‌تر در این منطقه وجود دارند.
صحرای سوریه: بخش‌هایی از صحرای سوریه در شرق کشور نیز حاوی منابع نفتی است که به دلیل دسترسی سخت و مسائل امنیتی، استخراج آن‌ها دشوار بوده است.
در حال حاضر، بسیاری از این میدان‌ها تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه و حمایت نظامی آمریکا هستند، در حالی که دولت سوریه نیز در تلاش برای بازپس‌گیری کنترل این مناطق است.
نفت در سوریه در سال ۱۹۵۶ کشف شد، اما استخراج آن به دهه ۱۹۶۰ بازمی‌گردد. ملی‌سازی: در سال ۱۹۶۴، صنعت نفت سوریه ملی شد و مدیریت آن به شرکت دولتی "سیریا پترولیوم کمپانی" (SPC) واگذار شد.
ذخایر اثبات شده: سوریه دارای حدود ۲.۵ میلیارد بشکه نفت خام اثبات شده است که در مقایسه با کشور‌های مجاور مثل عراق و عربستان، رقم قابل توجهی نیست.پیش از آغاز جنگ داخلی در ۲۰۱۱، سوریه حدود ۳۸۰،۰۰۰ بشکه نفت در روز تولید می‌کرد، اما با شروع درگیری‌ها، این میزان به شدت کاهش یافت. سوریه عمدتاً نفت خام و فرآورده‌های نفتی را به کشور‌های همسایه و اروپا صادر می‌کرد، اما به دلیل تحریم‌ها و جنگ، صادرات به حداقل رسیده است.
به دلیل جنگ داخلی، تولید نفت به شدت کاهش یافته و به حدود ۲۵،۰۰۰ بشکه در روز رسیده است. میدان‌های نفتی عمدتاً تحت کنترل نیروهای کردی (SDF) و با حمایت نظامی آمریکا هستند.
درآمد‌های نفتی سوریه که زمانی بخش مهمی از درآمد ملی این کشور را تشکیل می‌داد، به دلیل کاهش تولید و تحریم‌ها به شدت کاهش یافته است. در طول جنگ، استخراج غیرقانونی نفت توسط گروه‌های شبه‌نظامی و برخی از شرکت‌های خارجی بدون مجوز دولت سوریه گزارش شده است.صنعت نفت سوریه در وضعیت فعلی، بیشتر به عنوان یک منبع استراتژیک و سیاسی به جای یک منبع اقتصادی پایدار دیده می‌شود.
