بازی‌هایی که در تهران قدیم ممنوع بود
اما قصه اسباب‌بازی در تهران قدیم چیست و تهرانی‌ها چه بازی‌هایی می‌کردند؟
به گزارش تابناک به نقل از روزنامه همشهری؛ در اینجا تلاش می‌کنیم در یک نگاه کوتاه، مروری به دنیای بازی و اسباب‌بازی در تهران قدیم بیندازیم و برای لحظاتی از تماشای بازی در روزگار قدیم لذت ببریم.
نخستین بازی‌های بشری
بازی! همان سرگرمی مفرحی است که بدون زور، دچارش می‌شویم و تا ساعت‌ها از انجامش لذت می‌بریم. اگر بخواهیم ردی از نخستین بازی‌های بشر را بگیریم، چندان به نتیجه نمی‌رسیم. بسیاری از دیرینه‌شناسان معتقدند بشر نخستین، خودش را با بازی‌های طبیعی و اشیای خام اطرافش سرگرم می‌کرده، اما کمی جلوتر انسان‌ها با همان سنگ‌ها و چوب‌های طبیعی، اسباب‌بازی‌های جذابی می‌ساختند که برخی از آنها را در موزه‌ها می‌توان یافت؛ چهارچرخه مفرغی، جغجغه سفالی و الواح گلی منقش به طرح‌های کودکانه از این دست بوده‌اند.
ویژگی بازی‌های تهرانی‌ها
اگر از برخی بازی‌های زشت گذشته که با اذیت سالخوردگان، آزار حیوانات یا سنگ‌پرانی همراه بوده، بگذریم، به‌طور کلی بازی‌های روزگار قدیم، این چند مشخصه را داشت: سادگی، انعطاف‌پذیری، گوناگونی، ایمنی، پرتحرکی و البته اقتصادی بودن. البته از شهریور 1306هجری‌شمسی، آموزش ورزش در مدارس سراسر کشور اجباری شد و بچه‌های تهرانی هم علاوه بر بازی‌های فردی و گروهی گذشته، درگیر بازی‌های ورزشی هم شدند.
بازی‌های ممنوعه
برخی بازی‌ها هم در تهران ممنوع شد؛ یکی از آنها الک‌دولک و دیگری کفتربازی بود. می‌گویند در زمان مظفرالدین‌شاه، وزیر نظمیه، این دو بازی را ممنوع کرد، چون معتقد بود این دو بازی، اسباب فساد را فراهم می‌کند. این بازی‌ها در تهران به حدی رواج داشت که جوانان دست از کار می‌کشیدند و عده‌ای هم بیکار، بازی دیگران را تماشا می‌کردند. حتی در آن روزگار اگر کسی به این قانون توجه نمی‌کرد، او را به معدن زغال‌سنگ اطراف تهران می‌فرستادند تا مشغول عملگی شود.
تن تن در تهران!
اگر این روزها هوس تماشای اسباب‌بازی‌های جدید و قدیم را کرده‌اید، می‌توانید سری به موزه اسباب‌بازی‌ها واقع در خیابان نوفل‌لوشاتو، کوچه لولاگر بزنید؛ موزه‌ای دائمی که اسباب‌بازی‌های قدیم و جدید را در دل خود جای داده و آنها را به علاقه‌مندان دنیای بازی نشان می‌دهد. این موزه درست مثل بازی‌ها، شما را هم سرشار از نشاط و شور می‌کند و هرازگاهی در کوچه مجاور خود، بازی‌های گروهی هم برگزار می‌کند. این روزها و به مناسبت 96سالگی خلق شخصیت «تن تن»، این موزه ابتکاری هم به خرج داده و در ودیوار موزه را پر از تصاویر شخصیت‌های جذاب این داستان مصور کرده است.
بازی در تهران قدیم
تهرانی‌های قدیم علاوه بر کسب‌وکار روزانه، کارهایی هم برای پرکردن اوقات فراغت خودشان انجام می‌دادند؛ به‌خصوص از دوره قاجار و از زمانی که تهران، پایتخت شده، نشانه برخی از این بازی‌ها یا اسباب‌بازی‌ها، در تاریخ به جای مانده است. البته برخی بازی‌ها مختص تهرانی‌ها نیستند و نمی‌توان به‌طور دقیق گفت که در ابتدا، بچه‌های تهران قدیم آنها را اختراع کردند یا دیگر شهرها؛ مثلا یکی از آنها فرفره است که در دوره‌ای، میان کودکان تهرانی متداول بوده؛ حال آنکه به همین وسیله در تبریز، «مازولاخ» و در همدان «گِرگِره» می‌گفتند، اما برخی اسباب‌بازی‌ها مخصوص تهران قدیم است؛ مثلا تهران‌شناسان معتقدند چون اسباب‌بازی‌هایی مثل روروک یا گاری دستی، با چرخ‌هایی از جنس بلبرینگ‌های مستعمل ساخته میشد و نخستین خودروها را هم مظفرالدین‌شاه و بعد احمدشاه وارد شهر تهران کردند، پس حتما این بازی، اختراع تهرانی‌ها بوده است.برخی‌از بازی‌های محبوب تهران‌قدیم‌اینها هستند:عروسک رقصانی،شیطان و فرشته،شلاق بازی، سیه‌بازی و شال کشی.
سلام خب یه چند تا عکس از موزه هم میزاشتی که هم مصور بود و هم تبلیغی برای رفتن به موزه میشد 
الک دولک که عشق ما بود. به تعمیرگاهای ماشین میرفتیم و از آنها بلبرینگ های کارکرده رو میگرفتیم و رورورک یا همین اسکوتر را با تخته و میخ و بلبرینگها و البته با فرمان درست میکردیم. چقدر زود گذشت. بادبادک سه دنباله و یا گوشواره دار با پنج قرقره ابریشم میفرستادیم هوا با قاصدک (کسی قاصدک بادبادک یادشه) 
| 
تمام بازی‌ها در آنزمان جالب و هیجان انگیز و پراز شادی بود بادبادک بازی هم پراز هیجان و دلنشین بود درست کردنش و پرواز دادنش و بردنش به بالاترین نقطه ممکنه و امان از لحظه ای :))) که نخش پاره میشد
سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.