سرگیجه درباره استفاده از ورزشگاه آزادی؛ اتاق فکر «بحران‌ساز»!

سؤال مهمی که در خصوص اظهارنظر مسئولان وجود دارد این است که تعریف شما از «بازی مهم» چیست؟ در واقع براساس کدام متر و معیار آن هم در مقطع فعلی فصل، تشخیص می‌دهید که یک بازی مهم است و بازی دیگر چندان مهم نیست.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، ورزشگاه آزادی آماده نباشد فوتبال‌مان با مشکل مواجه می‌شود، ورزشگاه آزادی آماده باشد بازهم مشکلاتی هست که دردسرساز شود. اصلی‌ترین دلیلش هم فقط یک موضوع است؛ مدیریت ناکارآمد و بحران‌ساز!

عجیب است که در میان انواع و اقسام مشکلات ریز و درشت فوتبال ایران، ورزشگاه آزادی به کلیدواژه بحران‌ها تبدیل شده است. ورزشگاه ملی فوتبال ایران که خانه دو تیم بزرگ پایتخت یعنی استقلال و پرسپولیس هم محسوب می‌شود، مدتی است با هر فعل و انفعال و تصمیمی در خصوص آن، باید خود را آماده موضوع و مشکلی جدید کنیم.

این ورزشگاه ماه‌ها از چرخه برگزاری مسابقات باشگاهی و ملی فوتبال‌مان خارج شد تا با حال و روز بهتر و شرایطی ایده‌آل بار دیگر میزبان مسابقات شود. چند روزی است این اتفاق افتاده و دیدارهای استقلال مقابل شمس‌آذر و الشرطه عراق و پرسپولیس مقابل تراکتور در این ورزشگاه برگزار شد.

با این اوصاف اعلام شد که ورزشگاه آزادی در فصل جاری تنها میزبانی چند دیدار مهم را برعهده خواهد داشت و در این راستا استقلال مقابل استقلال خوزستان و پرسپولیس مقابل گل‌گهر سیرجان مجبور شدند در ورزشگاه قلعه حسن‌خان شهر قدس بازی کنند. موضوعی که با موج اعتراض سرخ‌ها همراه شد و از کارتال و پیروانی تا بازیکنانی چون سروش رفیعی و فرشاد فرجی، از این تصمیم ایراد گرفتند.

اما یک روز بعد یعنی ۲۱ بهمن، احمد دنیامالی وزیر ورزش دستور داد که تمام بازی‌های خانگی سرخابی‌ها در ورزشگاه آزادی برگزار و به صورت همزمان کار بازسازی و مرمت این ورزشگاه پیگیری شود. طبیعتاً انتشار این خبر باعث خوشحالی هواداران دو تیم بزرگ پایتخت شد اما ۲۴ ساعت بعد اظهارنظری جدید در این باره، یکبار دیگر میزبانی استقلال و پرسپولیس را در هاله‌ای از ابهام قرار داد. شروین اسبقیان در اظهارنظری همراه با ابهام، هم ماجرای «بازی های مهم» را تکرار کرد و هم روی دستور وزیر ورزش صحه گذاشت!

معاون قهرمانی وزارت ورزش گفت: « آقای دنیامالی چیزی که گفتند قطعاً اجرایی خواهد شد. برای ورزشگاه آزادی زحمات زیادی کشیده شد و قطعاً همان دستوری که آقای دنیامالی دادند، بازی‌های مهم ما در ورزشگاه آزادی برگزار خواهد شد.» از سویی مهدی نصیبی مدیر ورزشگاه آزادی هم اعلام کرد: « دستور وزیر فصل الخطاب است و دستور فرمودند که مسابقات استقلال و پرسپولیس در آزادی برگزار شود و ما هم دستور او را اطاعت می‌کنیم و شرایط را فراهم خواهیم کرد. امیدواریم که شورای تأمین استان هم موافقت کند و بتوانیم مسابقات را با همت و همکاری همه و حضور تماشاگران برگزار کنیم.»

با کنار هم قرار دادن صحبت‌ها و نظرات مسئولان مختلف در این زمینه، همچنان نامشخص است که چه اتفاقی رقم خواهد خورد. به عبارتی موضوع به این سادگی و روشنی تبدیل به سردرگمی برای دو تیم استقلال و پرسپولیس و هواداران‌شان شده است. در این بین سؤال بی پاسخ اهالی فوتبال و هواداران دو تیم این است که متر و معیار مسئولان مربوطه برای ارزشگذاری و انتخاب بازی مهم چیست؟ استقلال تا پایان فصل جاری با تیم‌های نساجی، هوادار، خیبر، فولاد، آلومینیوم و چادرملو در تهران بازی خواهد کرد. پرسپولیس هم تا پایان فصل با النصر، استقلال، ملوان، استقلال خوزستان، سپاهان و هوادار در خانه بازی خواهد داشت که طبیعتاً تمام این رقابت‌ها برای هر دو تیم از درجه اهمیت بالایی برخوردار است و هواداران این تیم‌ها انتظار دارند در ورزشگاه آزادی حامی تیم‌شان باشند.

علاوه بر تمام اینها، مشخصاً آنچه از «اتاق فکر» مسئولان در این باره خارج می‌شود، چیزی شبیه بحران است! برای دیدار حساس پرسپولیس و تراکتور اعلام شد که ۳۰ هزار هوادار می‌توانند با تهیه بلیت وارد ورزشگاه شوند؛ طبق قانون هم سهم هواداران تیم میهمان ۱۰ درصد بود و این اتفاق در عمل نیفتاد. از سویی دیدار استقلال و الشرطه عراق در لیگ نخبگان با حضور حدود ۵۵ هزار هوادار برگزار شد. آیا همین تصمیمات متفاوت، نشان از بی تدبیری نیست که اگر بی تدبیری نباشد، یک بحران‌سازی آگاهانه است. چراکه بخشی از مشکلات و معضلات دیدار پرسپولیس و تراکتور، از همین محدود کردن هواداران برای حضور در ورزشگاه بود.

اگر اعمال محدودیت برای حضور هواداران به بخش‌های بازسازی نشده و ایمن نبودن تعدادی از سکوها و جایگاه‌ها مربوط می‌شود، چگونه برای یک بازی محدودیت ۳۰ هزار نفری قرار می‌دهند و برای بازی دیگر تا ۵۵ هزار بلیت فروخته می‌شود؟ در این بین ویدیوهایی وجود دارد که بر ابهامات می‌افزاید. براساس تصاویر منتشر شده از بازی استقلال و الشرطه، بازهم مشخص می‌شود ایمنی و بازسازی ورزشگاه بهانه‌ای بیش نیست. چراکه هواداران در سکوهای طبقه دوم ضلع شمالی ورزشگاه که هنوز بازسازی نشده حضور دارند و ضلع غربی طبقه دوم که سکوها بازسازی شده و صندلی‌ها نیز تغییر کرده، اجازه نشستن هواداران داده نشده است که در ادامه تعدادی از هواداران با هجوم خود به سکوهای مجاور می‌روند.

در واقع سؤال این است که اگر اغلب جایگاه‌ها و سکوها امکان پذیرش هواداران را دارند، محدود کردن آنها برای چیست؟ آیا این موضوع عایدی دیگری جز عصبانی کردن هوادار دارد؟ هواداری که برای رفتن به ورزشگاه و تماشای بازی تیم محبوبش، بعضاً فرآیند سخت و آزاردهنده‌ای را پشت سر می‌گذارد؛ از زمان تهیه بلیت روی سایت تا ورود به ورزشگاه و اسکان در جایگاه مربوطه.