سرویس بین الملل ـ «ایاد علاوی»، رئیس فهرست «العراقیه» در انتخابات مجلس ملی عراق که در دستیابی به پست نخست وزیری ناکام ماند، گفت: به دلیل نفوذ ایران در عراق و کمک همپیمانان ایران برای پیروزی مالکی برای تصدی نخست وزیری، ناچاریم با ایران وارد نوعی جنگ سیاسی شویم.
به گزارش «تابناک»، این نامزد شکست خورده در رقابت برای تصدی پست نخست وزیری در ادامه ادعاهای خود افزود: ایرانی ها حتی تلاش های عربستان و احزاب کرد شمال را نیز ناکام گذاشتند.
نخست وزیر اسبق عراق، عربستان و اعضای شورای همکاری خلیج فارس را حامیان خود دانست و افزود: راه بسیار سختی را در پیش داریم تا به نخست وزیری عراق برسیم، اما این کار را می کنیم و از حق خود نمی گذریم.
در همین باره، پایگاه خبری «العرب آنلاین» به نقل از «علاوی» نوشت: جنگ سیاسی با تهران را آغاز می کنیم تا همگان بدانند ما برای امنیت عراق و سربلندی عراق حاضر به جانفشانی هستیم!
گفتنی است، «ایاد علاوی»، از شخصیت های سیاسی شیعه سکولار عراق و از چهره های نزدیک به حزب بعث به شمار می رود که خود، بارها آشکارا از بازمانده های حزب منحله بعث حمایت و به عنوان رئیس فهرست «العراقیه» در انتخابات مجلس ملی عراق شرکت کرد و هرچند توانست با دو رأی بیشتر از فهرست انتخاباتی «دولت قانون» به رهبری «نوری مالکی»، بیشترین رأی را از آن خود کند، شش ماه تلاش وی و حامیانش برای جلب حمایت کردها یا گروه های شیعی به رهبری «صدر» و یا «حکیم» بی نتیچه ماند و سرانجام، «مالکی» بار دیگر مأمور تشکیل کابینه شد.
هرچند «علاوی» با گرفتن ژستی منتقد و مخالف گفته بود، حاضر به پذیرش هیچ مسئولیتی در دولت جدید عراق نیست، این روزها نمایندگان حامی وی در مجلس عراق ساز دیگری کوک کرده و خواهان دادن اختیارات اجرایی گسترده به «شورای ملی سیاست های راهبردی»، شورایی جدیدالتأسیس ـ که گفته می شود «علاوی» ریاست آن را بر عهده خواهد گرفت ـ شده اند.
در همین باره، «وحده الجمیلی»، عضو فراکسیون «العراقیه» در پارلمان این کشور اظهار داشته است: «مشارکت ما در کابینه، مشروط به دادن اختیارات اجرایی گسترده به «شورای ملی سیاست های راهبردی» است، چرا که در غیر این صورت، «العراقیه» تصمیماتی خواهد گرفت که مهمترین آن، بیرون رفتن از روند سیاسی است.»
با این اوصاف، هرچند «مالکی» اکنون در پی گزینش کابینه خود است و در ظاهر به نظر می رسد شش ماه تنش و جنجال سیاسی در عراق به پایان رسیده است، رفتارها و سخنان «علاوی» و حامیانش، نشان از آن دارد که این قصه سر دراز داشته و «علاوی» جز به نخست وزیری رضایت نخواهد داد؛ حتی اگر به دست گرفتن این پست سیاسی به قیمت به آشوب کشیدن عراق پایان یابد.