ترس انگلیس از تحریم بانک‌های ایرانی

همچنین این اسناد نشان می‌دهد که دولت انگلیس در مذاکرات، قصد اتخاذ موضع تند و شدید برعلیه ایران را نداشته است زیرا توقیف اموال بانک‌های ایرانی، ریسک سیاسی زیادی را برای انگلیس به همراه دارد و باعث می‌شود که اعتماد به سیستم بانکداری انگلیس از بین برود و سرمایه گذاران و فعالان بانکی جهان، اعتماد خود به انگلستان را از دست بدهند.
کد خبر: ۱۴۶۲۷۱
|
۱۶ بهمن ۱۳۸۹ - ۱۴:۵۰ 05 February 2011
|
8415 بازدید
اکنون برهمگان مشخص شده است که بدلیل بی لیاقتی و بی مسئولیتی مدیران بانک‌های ایرانی، اموال بانک‌های ایران در انگلستان توقیف شده است اما اسنادی که روز چهارشنبه گذشته توسط ویکی لیکس منتشر شده نشان می‌دهد که دولت انگلستان تا چه میزان نگران از دست دادن اعتبار جهانی خود می‌باشد.

به گزارش بولتن نیوز، مکاتبات سال 2007 و 2008 میلادی نشان می‌دهد که آمریکا به دولت انگلستان فشار وارد کرده که اموال بانک‌های ایرانی که شعب آنها در لندن مستقر است را توقیف و ضبط نماید.

یک پیام کابلی در ماه نوامبر سال 2007 ارسالی از سفارت آمریکا در لندن نشان می‌دهد که آقای گوردون براون نخست وزیر انگلستان به همراه آقای دیوید میلیبند وزیر خارجه وقت انگلستان، به صورت جدی به دنبال ایجاد محدودیت برای فعالیت‌های بانکی ایران بوده‌اند و آمریکا چگونه به انگلستان فشار وارد می‌کرده تا اموال بانک‌های ایرانی را توقیف نمایند.

بنا براین گزارش یک سری اسناد در مذاکرات مقامات آمریکایی برای قانع کردن مقامات رسمی انگلیس در ارتباط با قوانین جاری این کشور و نحوه اجرای این قوانین برای توقیف اموال بانک‌های ایرانی در لندن مورد استفاده قرار گرفته است و بر این اساس، مقامات انگلیسی می‌توانند از قوانین ضد تروریستی رایج در انگلستان در برخورد با بانک‌های ایرانی استفاده نمایند.

این اسناد نشان می‌دهد که مذاکرات مقامات آمریکایی و انگلیس، برای قانع کردن مقامات رسمی انگلیس بوده تا قانونگذاری و نحوه اجرا و تفسیر قانون مشمول بانک‌های ایران شود و برای توقیف اموال بانک‌های ایرانی در لندن مورد استفاده قرار گیرد. مقامات آمریکایی هم به انگلیسی‌ها گفته‌اند که می‌توانند از قوانین ضد تروریستی در مورد ایران استفاده نمایند.

همچنین این اسناد نشان می‌دهد که دولت انگلیس در مذاکرات، قصد اتخاذ موضع تند و شدید برعلیه ایران را نداشته است زیرا توقیف اموال بانک‌های ایرانی، ریسک سیاسی زیادی را برای انگلیس به همراه دارد و باعث می‌شود که اعتماد به سیستم بانکداری انگلیس از بین برود و سرمایه گذاران و فعالان بانکی جهان، اعتماد خود به انگلستان را از دست می‌دهند.

مقامات انگلیس همچنین خواهان اقدام همه جانبه کشورها برعلیه ایران شده‌اند زیرا وقتی دولت ایران اعتقاد دارد که انگلیس "شیطان بزرگ اصلی" است، اقدام یکجانبه انگلیس دید مردم ایران را نسبت به این کشور بدتر می‌کند اما اقدام همه جانبه ریسک انگلستان را کاهش می‌دهد و مانع از آن می‌شود که آبرو و اعتبار بانکداری انگلیس کاهش یابد.

در ماه مه سال 2008 سند دیگری ارائه شده که نشان می‌دهد دولت آمریکا از اقدامات انگلستان در مورد ایران و عدم اقدام موثر این کشور برعلیه ایران، رضایت ندارند و آمریکایی‌ها معتقدند که انگلیس برعلیه ایران فعالیتی انجام نمی‌دهد.

دیپلمات‌های انگلیسی می‌گویند که وزارت خزانه داری انگلیس بسیار نگران این موضوع است که توقیف اموال بانک‌های ایرانی ضرر جبران ناپذیری به انگلستان بعنوان مرکز بانکداری جهان وارد خواهد کرد و اعتبار و آبروی بانکداری انگلستان را ببرد زیرا جذب سرمایه‌های بین المللی، بخش عمده منابع انگلستان برای سرمایه گذاری و کمک به رشد تولید ناخالص داخلی انگلستان است و اگر آبرو و اعتبار بین المللی انگلستان و بانکداری این کشور از بین برود، در این شرایط که کسری بودجه شدید در انگلستان وجود دارد و صرفه‌جویی‌ها و کاهش بودجه، باعث اعتراض ادارات و سازمان‌ها به خصوص بی بی سی شده است می‌تواند مشکلات و بحران‌های مالی انگلستان را افزایش دهد.

این گزارش می‌افزاید که گوردون براون نخست وزیر انگلستان به همراه دیوید میلیبند وزیر خارجه موافق فعالیت برعلیه ایران بوده‌اند و این درحالیست که وزارت خزانه داری انگلستان مخالف جدی توقیف اموال ایران بوده است.

براساس این گزارش، توقیف اموال بانک‌های ایرانی به عنوان یک حرکت سمبلیک برای فشار آوردن بر ایران مطرح بوده است و این اسناد نشان می‌دهد که آمریکا قصد دارد به انگلستان فشار بیشتری در این زمینه وارد نماید و برخورد شدیدتری با بانک‌های ایران انجام شود.
اشتراک گذاری
تور پاییز ۱۴۰۳ صفحه خبر
بلیط هواپیما تبلیغ پایین متن خبر
برچسب منتخب
# قیمت طلا # مهاجران افغان # حمله اسرائیل به ایران # ترامپ # حمله ایران به اسرائیل # قیمت دلار # سردار سلامی
الی گشت
قیمت امروز آهن آلات
نظرسنجی
عملکرد صد روز نخست دولت مسعود پزشکیان را چگونه ارزیابی می کنید؟