همزمان با جشن سی‌ودومین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران و پس از هجده روز از قیام عمومی مردم مصر، رژیم دیکتاتوری حاکم بر این کشور سرنگون گردید.
پیروزی غرورآفرین و پایداری هوشمندانه مردم مصر در سرنگونی دیکتاتوری 30ساله حسنی مبارک بر مردم مسلمان آن کشور، نه تنها نویدبخش موج بیداری اسلامی در میان سرزمین‌های اسلامی از شمال آفریقا تا خاورمیانه و در سایر بلاد اسلامی است، بلکه پایانی شوق‌انگیز بر استبداد موروثی حاکمیت «آل»ها و دیکتاتوری‌های خانوادگی بر سرزمین‌های عربی اسلامی می‌باشد.
انقلاب مصر سرآغاز تحولات و لرزش‌های ژئوپلیتیکی گسترده‌ای در فضای خاورمیانه و شمال آفریقاست که دگرگونی‌های گسترده‌ای را در صحنه‌های سیاست جهانی و مناسبات منطقه‌ای و بین المللی به همراه خواهد داشت.
اما با توجه به فضای حاکم بر انقلاب مردم مصر و معیارها و موازین فعلی حاکم بر آن، آنچه که در شرایط کنونی و متعاقب سقوط رژیم دیکتاتوری مبارک برای تکمیل این موفقیت ملی و بین المللی ملت مصر بسیار حائز اهمیت است، چگونگی روندها و فرآیندهای تکمیلی این خیزش عمومی است که ضمن هشیاری داخلی، مستلزم حمایت‌های تبلیغی و عملی صمیمانه سایر ملت‌های اسلامی است تا با تثبیت یک حاکمیت مشروع و اسلامی، زمینه‌های رشد و ثمردهی درخت تنومند اسلام در میان سایر بلاد و ملت‌های مسلمان نیز فراهم گردد.
البته هرچند که در روزهای اخیر دیکتاتور ساقط شده مصر در ادامه حاکمیت غیر مشروع خود با انجام اقداماتی عجولانه و تحت هدایت حامیان مستبد غربی، عربی و نیز صهیونیستی سعی در فریب عمومی و فروکش نمودن آتش انقلاب داشت ـ تغییر نخست وزیر، تعیین رئیس سیستم اطلاعاتی و جاسوسی به عنوان معاون رئیس‌جمهور و تفویض اختیارات خود به شورای نظامی ارتش ـ لیکن در وضعیت کنونی و در صورت خواست عمومی بر اساس قانون اساسی فعلی مصر، فرآیند انتقال قدرت بر عهده رئیس مجلس ملی ـ شعب ـ و رئیس دادگاه عالی قانون اساسی است تا از طریق برگزاری انتخابات عمومی این مهم صورت پذیرد که البته انجام این مسیر نیز مستلزم اعتماد عمومی مردم مصر به مسئولان نام برده و پذیرش مواد مربوطه مندرج در قانون اساسی آن کشور است.
در غیر این صورت، مسیر بعدی فرآیند انتقال قدرت، ایجاد کمیته‌های مردمی ـ انقلابی ـ با محوریت احزاب، گروه‌ها و طیف‌های سیاسی، اجتماعی، ایدئولوژِیکی شاخص و مورد وثوق عمومی ملت مصر است تا زمینه‌های لازم جهت برگزاری یک انتخابات مطلوب و مشروع در تعیین حاکم و الگوی حاکمیت بر این کشور را فراهم نمایند.
اما آنچه مسلم است اینکه همواره در تمامی انقلاب‌ها فرآیند انتقال قدرت با تهدیدات متعددی مواجه می‌باشد و لذا با تاکید بر تمامی حساسیت‌های داخلی و خارجی اعم از استراتژیکی و ژئوپلیتیکی حاکم بر خیزش عمومی ملت مصر و به ویژه در ارتباط با جایگاه رژیم صهیونیستی اسرائیل و و ضعیت سایر حکام وابسته و مستبد دول عربی و نیز چگونگی حضور آمریکا در منطقه خاورمیانه، در شرایط کنونی دو تهدید عمده در کمین انقلاب مصر است:
یکی تفویض قدرت به شورای نظامی ارتش و وابستگی گسترده آن به راهبرد‌های قدرت‌های غربی است که بیم آن می‌رود با ایجاد تنگنا‌های نظامی و امنیتی بر انقلابیون مصر مانع از تحقق خواسته‌های عمومی مردم گردند.
و دیگری حضور برخی از چهره‌های مشهور سیاسی در صحنه‌های انقلاب مصر است که به عنوان آلترناتیو‌هایی غربگرا و سکولار در میان مردم رسوخ نموده‌اند و احتمال مصادره انقلاب با ایجاد انقلاب‌های رنگین را تداعی می‌کند.
با این تفاسیر، در صورت پیروزی قاطع انقلابیون مصر و ایجاد یک حکومت کاملا مردمی، این مهم نه تنها تحقق آموزه‌ای عملی از فرهنگ مقاومت و مقابله ملت ایران اسلامی با استبداد است بلکه احیاگر شئونات انسانی و بیداری اسلامی ـ سیاسی دیگر ملل مسلمان برای فروپاشی حاکمیت‌ها و دیکتاتوری‌های موروثی و خانوادگی در سایر سرزمین‌های عربی ـ اسلامی است که می‌تواند نویددهنده شکل‌گیری جامعه‌ای گسترده و یکپارچه بر محور مبانی امت اسلامی در سرتاسر جهان اسلام باشد.
اما نکته آخر اینکه انقلاب مصر یک راه بی‌بازگشت در مسیر تحقق دموکراسی‌های برگرفته از ارزش‌های ملی، بومی و اعتقادی است که به تدریج در سایر ملل و کشورهای منطقه نیز پر و بال می‌گشاید.
* تحلیلگر مسائل استراتژیکhttp://n-rashnoo.tk 
