قبلاً آنها را در پارک دیده‌ای؛ نوجوانان تر و فرزی که از بلندی‌ها می‌پرند، روی دست‌هایشان بلند می‌شوند و از دیوارهای بلند، مثل مرد عنکبوتی بالا می‌روند و تو فکر کرده بودی که این روزها چه‌قدر تعداد مردان عنکبوتی زیاد شده است...
بعد می‌فهمی این مردان عنکبوتی ورزش «پارکور» یا «شهرنوردی» می‌کنند. در یکی از سایت‌های پارکور می‌خوانی:
«شهرنوردی (پارکور) ورزشی است که با زندگی شهری عجین شده است و انسان‌ها برای مبارزه با محدودیت‌های شهری این ورزش را انجام می‌دهند و یک نوعی غلبه انسان بر محیط پیرامونش است.»
نوجوانانی را به خاطر می‌آورم که چگونه از ساختمان‌های سیمانی شهرک اکباتان بالا و پایین می‌رفتند...این ورزش گویی یک احساس رهایی در انسان به وجود می‌آورد.البته مثل هر ورزش نویی جامعه با آن مقابله هم می‌کند. پدر و مادرهای نوجوانان پارکوردوست نگران‌اند که فرزندانشان آسیب ببینند و خیلی وقت‌ها با انجام آن مخالفت می‌کنند.
اما مربیان این ورزش می‌گویند هر فردی که فلسفه پارکور را بشناسد، دست به کار احمقانه‌ای نخواهد زد. در فلسفه پارکور خودنمایی مفهومی ندارد. مسابقه‌ای نیست فقط آمادگی جسمانی و فکرکردن و حرکت از نقطه«آ» به نقطه«ب» است.پارکور یک واژه فرانسوی است.معادل فارسی این کلمه هنر جابه‌جایی یا شهرنوردی است. دیوید بل، بنیان‌گذار پارکور در فرانسه، می‌گوید:« جنبه فیزیکی پارکور، غلبه‌کردن بر تمامی موانع پیش روست، درست مانند این‌که در شرایط اضطراری گیر کرده باشید. پارکور فقط صرف حرکات نیست، بلکه مجموعه‌ای هدفمند و دارای فلسفه خاص خودش است.
اما همه آنهایی که پارکور کار کرده‌اند بعد از مدتی سراغ «دوی آزاد» یا Free runinig می‌روند. این واژه، در ابتدا معادل انگلیسی پارکور بود، اما اکنون خود شاخه‌ای مستقل از ورزش شناخته می‌شود. دوی آزاد در مقایسه با پارکور دارای حرکاتی با جزئیات بیشتر است. حرکات دوی آزاد مانند چرخش‌ها و گردش‌ها برای خلاقانه‌تر شدن، زیبایی و جذاب شدن ورزش است.دوندگان دوی آزاد حرکاتی را تمرین می‌کنند و به کار می‌گیرند که لزوماً برای غلبه کردن بر موانع انجام نمی‌شود. مهمترین عنصر در دوی آزاد هماهنگی بین دونده و مانع است و حرکات باید بدیع، زیبا و خلاقانه باشد.
نوجوانان و پارکورمحمد رسولی، 16ساله ،یکی از بهترین تریسور (فردی که پارکور کار می‌کند)های نوجوان در تهران است و در فستیوال پارکور که اسفند سال گذشته برگزار شد، خیلی خوب درخشید. او می‌گوید خانواده‌اش با این ورزش مشکلی ندارند.او حدود شش ماه است پارکور کار می‌کند.گفت‌وگوی کوتاه دوچرخه را با این تریسور نوجوان می‌خوانید.
چه‌طور در این مدت‌کوتاه این همه پیشرفت کرده‌ای؟بچه که بودم ژیمناستیک کار می‌کردم و ژیمناستیک به من کمک کرد در این ورزش پیشرفت کنم.البته این ورزش مسابقه ندارد، ولی هر چند یک بار فستیوالی برگزار می‌شود.
چه‌طور با این ورزش آشنا شدی؟در باشگاه با چند نفر از کسانی که پارکور کار می‌کردند آشنا شدم و از این ورزش خوشم آمد.
فرق دوی آزاد با پارکور چیست؟پارکور حرکت از نقطه«آ» به نقطه«ب» در کمترین زمان است، و دوی آزاد یعنی حرکت از نقطه«آ» به نقطه«ب» با حرکات آکروباتیک و پشتک و غیره.
چند روز در هفته کار می‌کنی؟یک روز در میان حدود دو ساعت تمرین می‌کنم.
کدام حرکت پارکور را دوست داری؟حرکت مانکی یا میمون را که خیلی سخت است. البته خیلی از کسانی که پارکور کار می‌کنند حرکات را درست انجام نمی‌دهند.در پارکور فایده‌ای ندارد که پنج متر بپرید؛ باید از یک نقطه به نقطه دیگر اصولی حرکت کنید و اگر کسی این حرکات را بدون فکر انجام بدهد، صدمه می‌بیند.
خودت تا به حال صدمه دیده‌ای؟نه، صدمه ندیده‌ام...
آرمان حسن زاده 14ساله است و حدود یک‌سال و نیم است که پارکور کار می‌کند.
او هم اکنون می‌خواهد در رشته دوی آزاد فعالیت کند و برای آمادگی بیشتر جسمی، ژیمناستیک کار می‌کند. آرمان کلی درباره پارکور و دوی آزاد و سایت‌های فعال این ورزش به من کمک می‌کند. او می‌گوید:«در مدرسه افرادی که پارکور کار می‌کنند بسیار مورد توجه هم‌کلاسی‌ها و بچه‌های دیگر قرار می‌گیرند.»
برای این ورزش به وسایل خاصی احتیاج است؟کفش لژدار و دستکش، که البته بهتراست انگشتان دست رها باشند.
تو چه‌طور با این ورزش آشنا شدی؟من از طریق یکی ازدوستانم که پارکور کار می‌کرد، با این ورزش آشنا شدم و فهمیدم تکنیک‌های مختلفی دارد: وال آپ، تعادل گربه‌ای و حرکت‌های دیگر.
به نظرت این ورزش پسرانه است؟دخترهایی هم هستندکه پارکور انجام می‌دهند.
نظر بقیه نوجوان‌ها درباره این ورزش چیست؟بچه های مدرسه کم کم با این ورزش آشنا شده‌اندوخیلی هم دوستش دارند.
پدر و مادرت با این ورزش موافق هستند یا نه؟خانواده‌ها خب نگران‌اند. در بین دوستانم کسانی هستند که بینی و دستشان آسیب دیده.
