در حالی که چندی پیش، مقامات دولتی، کمیته ای را برای تعیین و بازپس گیری غرامت ایران در جنگ جهانی اول تشکیل داده و مانورهای تبلیغاتی بسیاری نیز در این زمینه انجام دادند، بر پایه اخباری که خبرگزاری ها منتشر کرده اند، کشورمان طلب های وصول نشده ای از برخی کشورها دارد که احیا و نقد کردن آن، بسیار ضروری تر و آسانتر از غرامت جنگ های جهانی است.
به گزارش «تابناک»، ضروری تر از آن جهت که پول هایی که اکنون از ملت ایران نزد برخی دولت های خارجی است، غرامت نیست، بلکه پولی است که دولت برای فروش نفت از این کشورها طلب دارد و یا اینکه پولی است که برای پیش پرداخت خرید تحویل آنان داده است، در حالی که کشورمان نه کالایی تحویل گرفته و نه آن کشورها پول پرداختی را تحویل کشورمان داده اند!
بنا بر این گزارش، برای نمونه در روزهای اخیر، بحث طلب میلیاردی کشورمان از هند بابت فروش نفت به این کشور در رسانه ها منتشر شد و مقامات هندی نیز این موضوع را تأیید کردند؛ بنابراین، اکنون مطالبه افکار عمومی این است که چرا هند تاکنون پول ایران را پرداخت نکرده و آیا اساسا دولت چاره ای برای این مسأله اندیشیده است؟
از سوی دیگر و جالبتر از طلب ایران از هند، بحث طلب 52 میلیون دلاری ایران از نیکاراگوئه، این روزها در حالی دوباره زنده شده است که 25 سال از این موضوع می گذرد و هنوز به هر دلیلی، این طلب نقد نشده و هنوز هم دولت به دنبال وصول آن است!
هرچند در این باره، این سوء مدیریت در وصول طلب های دولت و ملت ایران مختص به دولت اخیر نیست و دولت های گذشته اعم از اصلاح طلب، کارگزاران و... در آن نقش داشته و دارند، اکنون دولتی مستقر است که به جای پرداختن به اولویت های اول و حیاتی به مسائلی می پردازد که احیای آن هرچند مفید است، اما ممکن است با هزینه هنگفت زمانی و مالی در دادگاه های گوناگون جهانی حاصل شود یا حتی نشود.
بنابراین، آنچه بیش از ندادن طلب ها مایه حساسیت و ناراحتی افکار عمومی به این موضوع شده، پیشنهادهایی است که کشورهای بدهکار در ازای پرداخت بدهی خود به ایران می دهند، چنانکه ملت هنوز فراموش نکرده اند که روسیه به جای پرداخت پیش پرداخت ایران برای خرید موشک های اس 300 و همچنین پولی که باید بابت غرامت لغو قرارداد می پرداخت، از ایران خواسته بود که از این کشور کالا یا دیگر تجهیزات نظامی کمتر پیشرفته خریداری کند، یا در مسأله اخیر، نیکاراگوئه از ایران خواسته است به جای طلب 52 میلیون دلاری خود از این کشور، پشم خریداری کند!
در این صورت، آنچنان دور از انتظار نیست که در آینده ای نزدیک، هند هم از ایران بخواهد به جای طلب میلیاردی خود از این کشور، ادویه جات و فیلم هندی به ایران بفروشد!
در پایان باید توجه داشت، همه این مطالب در حالی است که این کشور طلبکار است که می تواند بین وصول طلب خود به صورت نقدی و یا خرید جنس، دست بالا را داشته باشد و شروط معینی را در مدت زمان مشخص تعیین کند، نه اینکه طرف بدهکار شرط تعیین کند؛ مگر اینکه حس مسئولیت پذیری درباره بیت المال و منافع ملی را وارونه تعریف کنیم...!
مطلب شما بي انصافانه بود. اين طلب مال زمان موسوي و هاشمي است كه كهنه شده است. و شما به بهانه كار آنان با ابهام گويي " اولویت های اول و حیاتی " در پي فريب مردم هستيد.
اگه مشکلی وجود نداشته باشه نگران تفکر مردم نباشید. 
