کاوشگر 5 که توسط پژوهشگران سازمان فضایی ایران طراحی و ساخته شده در آینده ای نزدیک و با استفاده از یک پرتابگر داخلی به فضا پرتاب می شود که این مهم مقدمه ای برای اعزام انسان به فضا خواهد بود.
به گزارش مهر، علوم و فنون هوافضا جزء فناوریها و تکنولوژیهای پیشرفته و نوینی است که در دنیا تنها کشورهای محدودی به آن وارد شده اند چرا که نه تنها توانمندی علمی ورود به این عرصه برای همه کشورها وجود ندارد بلکه کشورهایی که در علوم هوا فضا سرمایه گذاری کنند نیز کم هستند.
مقدمات اعزام موجودات زنده غیرانسانی به فضا طبق سند چشم انداز 20 ساله، کشور ما قرار است تا سال 1404 انسان به فضا ارسال کند و براین اساس در حال حاضر مقدمات اعزام موجودات زنده غیرانسانی و مطالعات برروی آن در دستور کار پژوهشگاه هوافضای سازمان فضایی ایران قرار گرفته است.
تاکنون کشور ما در حوزه طراحی و ساخت ماهواره برها پیشرفت خوبی داشته و با دستیابی به فناوری ماهواره برها توانمندی پرتاب ماهواره را نیز کسب کرده است اما موضوع پرتاب موجود زنده به فضا از بحث پرتاب ماهواره به لحاظ ماموریت ویژه ای که برعهده بخش ماموریتی سیستم است کاملا متفاوت خواهد بود چرا که در ارسال ماهواره به فضا، اصراری به بازگشت آن نیست و زمانی که مدت زمان ماموریت ماهواره به اتمام برسد ماهواره به عنوان زباله فضایی در فضا رها می شود. اما انسانی که به عنوان فضانورد به فضا می رود حتما باید به زمین برگردد. براین اساس آن قسمت مفید ماهواره بر حامل کپسول زیستی است تا انسان را به فضا ببرد و بعد از انجام ماموریت مجددا سالم به زمین بازگرداند.
کاوشگر 5 حامل میمون رزوس آماده پرتاب در این راستا حمید فاضلی سرپرست سازمان فضایی ایران اعلام کرد که کاوشگر 5 توسط پژوهشگران سازمان فضایی ایران در پژوهشگاه هوافضای این سازمان طراحی و ساخته شده و در آینده ای نزدیک با استفاده از یک پرتابگر که توسط سازمان هوافضا آماده شده به فضا پرتاب خواهد شد.
وی گفت: کاوشگر 5 دارای کپسول زیستی حامل یک میمون از نژاد "رزوس " است که این میمون طی مدت یک سال اخیر مراحل آماده سازی و آموزش های لازم را سپری کرده است.
مقدمه ای برای اعزام انسان به فضا سرپرست سازمان فضایی ایران همچنین گفت: پرتاب این کاوشگر دستاوردهای مهمی در حوزه تحقیقات زیستی و تکنولوژی های پشتیبان حیات و عملیات رهگیری و بازیابی برای سازمان فضایی ایران به همراه خواهد داشت و انجام آن یکی از گامهای مقدماتی برای اجرای پروژه عظیم ملی اعزام انسان به فضا محسوب می شود.
به گزارش مهر، تجربه اول کشور در زمینه پرتاب محموله زیستی به فضا ، ارسال موش در محموله زیستی بود که این موجود به علت اینکه تحمل خوبی در برابر فشار ناشی از شتاب گرانشی داشت انتخاب شد. پس از موش، میمون تحمل خوبی نسبت به فشار ناشی از شتاب گرانشی دارد و از این رو در حال حاضر مطالعات در زمینه ارسال محموله های زیستی به فضا بر روی میمون ادامه دارد.
کارشناسان معتقدند که با یک بار تجربه نمی توان دستاوردهای مورد انتظار را به دست آورد و این تجربیات نیاز دارد که صدها بار دیگر تکرار شود تا زمینه مناسب برای ارسال انسان به فضا فراهم شود.
