سرویس اجتماعی ـ کم نیستند کسانی که در دادسراها علیه همسایه‌های خود به دلیل رعایت نکردن حقوق همسایگی شکایت می‌کنند، در قانون هم درباره این مسائل ماده قانون و تبصره وجود دارد و این، خود گویای پیش‌بینی برای خطای برخی است که هرچند در اجتماع زندگی می‌کنند، تنها به منافع خود می‌اندیشند.
به گزارش «تابناک»، برای نمونه، همواره دیده شده است که این افراد بی مبالات و بی ملاحظه، دانسته یا نادانسته، نقض حریم خصوصی کرده و بدون توجه به حقوق همسایگی و تنها برای رفاه حال اهل منزل خودشان، دست به کارهایی همچون باز کردن یک پنجره روبه‌روی فضای خانه همسایه خود می‌زنند و به گونه ای که روی منازل پیرامون و ساکنان آنها اشراف پیدا می
کنند.
اینکه مردان قانون چه کارهای موثری برای کاهش این نقض حقوق از سوی همسایگان خاطی انجام می دهند، در جای خود بسیار مهم و قابل بحث است، ولی آنچه در اینجا اهمیتی دوچندان برای اختصاص دادن نوشتاری در باب آن دارد، مسأله رعایت نکردن حق همسایگی در گوشه و کنار شهر و کشور ماست.
در واقع پرسش اینجاست که چرا ما انسانها رتبه نخست اولویت‌بندی‌های زندگی‌مان، رفاه و آسودگی خود و خانواده‌مان است و چرا پس از این همه سفارشی که در دین کامل و جهان شمول اسلام در باب رعایت حال همسایه شده است و روایات موجود در این زمینه، مثل «الجار ثم الدار» (اول همسایه سپس خانواده)، که حکایت از قصه شیرین فداکاری و ایثار و گذشت انسانها نسبت به یکدیگر و مقدم شماردن نیازها و مشکلات هم جوارانشان در هر کجا که باشند دارد، باز هم یادمان میرود، آنچه را تکلیف اخلاقی، شرعی و قانونی ماست.
افسوس که غبار زمان روی برخی از فضیلت‌ها و زیبایی‌های اخلاقی نشسته و آن را روز به روز کمرنگ‌تر و ناپیداتر کرده، به گونه‌ای که شاید بتوان گفت در برخی جاها و بعضی از مواقع کمتر اثری از این خصلت‌های نیکو نمی‌توان یافت و گویی به کلی از دیدگان همه پنهان شده و خدا می‌داند چگونه می‌شود کسی یا کسانی با دست مهربان خود، این غبار را از صفحه نیکی‌ها پاک کنند و تابلوی قیمتی احسان و نیکی به همنوع باز هم بر دیوار خانه و کاشانه‌مان خودنمایی کند و جلوه‌ای از صفات خداوندی میان خصلت‌هایمان بروز و ظهور یابد.
به راستی اگر کمی از خودخواهی‌های خود کم کنیم و راضی به آسایش همه باشیم، قطعا از این مسائل پیش نمی‌آید و همه با هم و در کنار هم می‌توانیم بدون دغدغه و تشویش خاطر زندگی کنیم و به جای اینکه از انرژی و زمان که سرمایه‌های گرانبهای هر فرد در زندگی است، برای یادآوری تکلیف شرعی و قانونی همدیگر و به کرسی نشاندن حرف خود استفاده کنیم در جهت کارهای مفید و سازنده که هم نفع فردی دارد و هم جمعی بهره ببریم.
