جامعه
موسیقی و هنر ایران زمین بار دیگر در سوگ یکی از اساتید موسیقی اصیل ایران
نشست و «همایون خرم» موسیقی دان، آهنگساز و نوازنده چیره دست کشورمان و از
معدود یادگارهای در قید حیات صبا، پس از تحمل فشار سنگین بیماری، آسوده شد
و به دیدار استادش رفت.
به گزارش «تابناک»، همین چند سال پیش بود که دوستش علی تجویدی در هشتاد و شش
سالگی رفتنی شد و چون تجویدی در دهه های اخیر بسیاری پر کشیدند و همایون خرم را
تنها گذاشتند. استاد سخنران بزرگداشت رفیقان و رویدادهای موسیقیایی گشته بود و رخ به رخ با اهالی موسیقی
از جایگاه یارانش می گفت که او را تنها گذاشته بودند و صدای آرشه ویولنش را در این
عالم کم نظیرتر ساخته بودند.
برخی
از سخنرانی های استاد درباره موسیقی ایرانی در مراکز هنری و فرهنگی اروپا و
آمریکا همچون دانشگاه UCLA، دانشگاه گیلان، دانشگاه پزشکی شیراز (درباره
استاد صبا و موسیقی ایرانی)، انجمن موسیقی فارس (درباره استاد ابوالحسن
صبا)، دانشگاه علامه طباطبایی (درباره مقامات موسیقی ایرانی)، فرهنگسرای
ارسباران (درباره استاد علی نقی وزیری)، دانشگاه صنعتی اصفهان (درباره
مشخصات موسیقی ایرانی) بخشی از آنچه بود که تجویدی را به یاد یاران رفته می
انداخت.
پیرمرد با اینکه می دانست در سراشیبی زندگی است و در
گام های آخر به سر می برد، تا انتها یک نفس برای ارتقا و توسعه موسیقی ایران زمین کوشید
و بسیاری از جوانان خواننده و نوازنده همچون پیشکسوتان عرصه موسیقی ایرانی، افتخار
همکاری با او را یافتند و نام این آهنگساز و نوازنده شهیر کشورمان همچون برگ افتخاری در شناسنامه نواهایشان ثبت و ضبط شد.
آهنگسازی
برای «تنها ماندم» (1379) با صدای محمد اصفهانی و «رسوای زمانه» (1388) با
خوانندگی «علی رضا قربانی» در کنار چندین کنسرتی که با محوریت این دو
آلبوم یا دیگر آهنگ ها اجرا شد، بخشی از همراهی استاد خرم با چهره های جوان
در سال هایی بود که به شدت کم کار شده بود.
همایون خرم که متولد بوشهر و محصول خانواده ای
اهل فرهنگ بود، نهال عمرش از ابتدا به سوی نوای فرح بخش موسیقی اصیل این
مملکت جهت داده شد و مادرش که از شیفتگان موسیقی مقامی بود و از میان
مقام‌های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون علاقه‌ای وافر داشت، نام
«همایون» را برای فرزند خود انتخاب کرد.
وی در سن ۱۰ تا ۱۱ سالگی به
مکتب استاد صبا راه یافت و از چنان استعدادی برخوردار بود که چند سال بعد
به عنوان نوازنده ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا برپدازد و بعدها در
بسیاری از برنامه‌های موسیقی رادیو از جمله سلسله برنامه های گل‌ها، به
عنوان آهنگساز، سولیست ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه دهد و
ظرفیت بالایش را در این حوزه عیان تر سازد. آنجا که او بداهه نوازی بر روی
ویولن را به نمایش می گذاشت و نت های غریبی را برای شنونده به ارمغان می
آورد، عمیق برداشت هایش در این عرصه بیشتر هویدا می گشت.
استاد
خرم با خلق آثاری چون «تو ای پری کجایی»، «رسوای زمانه»، «امشب در سر شوری
دارم»، «ساغرم شکست‌ای ساقی» و... بخشی از حافظه موسیقی مردم ایران را
شکل داده و بی شک تا نوای موسیقی در این گذرگاه به گوش رسد، هرگاه هریک از
این نواها و به خصوص ترانه «تو ای پری کجایی» بازپخش شود، نام ایشان در
کنار هوشنگ ابتهاج و حسین قوامی برای شنونده در ذهن مردم یادآوری خواهد شد و
در کنار غم ها و شادی های یک ملت قرار خواهد گرفت.
این نوازنده پیشکسوت ویولن که مدت ها با سرطان روده دست و پنجه نرم می کرد و
درگیر درمان های سنگین شیمی درمانی بود، توان جسمانی اش دیگر تاب فشارهای
وارده را نیاورد و شامگاه 28 دی‌ماه در 82 سالگی در بیمارستان «دی» بدرود
حیات گفت و به جمع یاران از قفس رهیده اش پیوست تا جامعه هنری ایران بیش از
پیش سوگوار جای خالی نوابغ شهیری باشد که چرخ و فلکِ عمر، یک به یک از این
میدانگه پیاده شان می سازد.
کتاب غوغای ستارگان (خاطرات هنری
همایون خرم) که در سال ۱۳۸۹ منتشر شد در کنار آثار موسیقی ایشان، گنجینه ای
برای کسب شناختی عمیق تر این موسیقیدان شاخص و پیشکسوت به عنوان یکی از
چهره های ماندگار عرصه ساز و نوای کشورمان است.
پیکر زنده یاد
همایون خرم، یکشنبه اول بهمن از مقابل تالار وحدت با حضور اهالی موسیقی و
دوستداران ایشان به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) تشییع خواهد شد.
«تابناک»
ضمن تسلیت برای درگذشت این هنرمند متعهد کشورمان به جامعه هنر و موسیقی
ایران و همچنین خانواده ایشان، دوستداران ایشان را دعوت به شنیدن یکی از
اجراهای سال های اخیر ایشان می نماید.
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
خدا رحمتش كند حداقل يك كار را درست انجام مي داد. 
بجز شيطان كسي نمي تواند به آرزوي آرامش اين هنرمند بزرگ كشور راي منفي بدهد. 
