متن و حواشی روز دوم جشنواره فیلم فجر در مستند «تابناک»
توهین آقای کارگردان به افکارعمومی، مهمترین فیلم روز!
حضور آثار دارای سطح پایین که حقیقتاً نمی‌بایست حتی جایی در بخش جنبی دوره سی و یکم جشنواره داشته باشند، رخدادی بود که همچون روز نخست در روز دوم نیز به وقوع پیوست و فیلم‌هایی که مشخص بود، سفارشی و بدون عمق ساخته شده بود، شعار‌هایشان را در چشم مخاطب فرو می‌کردند و این فضا باعث شد سوت و کف، بخشی از زیرصدای فیلم‌های روز دوم، به استثنای «آسمان زرد کم عمق» باشد.
دومین روز جشنواره سی و یکم فجر، به مانند روز نخست برگزار شد و سطح فیلم‌ها در حدی بود که فیلم متوسط «آسمان زرد کم عمق» علی توکلی، فیلم مطلوب روز مورد توجه قرار گرفت. در واقع پایین آوردن سطح جشنواره، عملاً فیلم‌های دارای استاندارد را به آثار ویژه این دوره مبدل ساخته است؛ رویدادی که شاید اگر هیأت انتخاب جدی‌تری برای آن بود، رخ نمی‌داد و یک جشنواره جدی‌تر را می‌دیدیم تا یک کاریکاتور از جشنواره‌ای که نماد ظرفیت بالای سینمای ملی ایران است.
به گزارش «تابناک»، حضور آثار دارای سطح پایین ـ که حقیقتاً نبایستی حتی جایی در بخش جنبی دوره سی و یکم جشنواره داشته باشند ـ رخدادی بود که همچون روز نخست در روز دوم نیز به وقوع پیوست و فیلم‌هایی که مشخص بود سفارشی و بدون عمق ساخته شده بود، شعار‌هایشان را در چشم مخاطب فرو می‌کردند و این فضا باعث شد سوت و کف، بخشی از زیرصدای فیلم‌های روز دوم، به استثنای «آسمان زرد کم عمق» باشد.
در روز جمعه پیشین، پس از نمایش دو فیلم ضعیف و روستایی که جشنواره فیلم‌های محلی و جشنواره جام جم می‌بایست میزبانی‌اش را بر عهده می‌داشت، فیلم «آسمان زرد کم عمق»، ساخته بهرام توکلی با حضور طیف گسترده‌ای از مخاطبان اکران شد؛ فیلمی که به واسطه راهیابی سخت به جشنواره، گمان می‌رفت مضمون یا محتوای خاصی داشته باشد اما یک داستان محدود بود که توکلی در مقام سناریست تلاش کرده بود، از آن یک داستان جدی درآورد.
فیلم با تعداد محدودی بازیگر و بازی تکراری صابر ابر و نقش آفرینی جدی ترانه علی‌دوستی یک اثر آبرومندانه است که اگر به وقتش اکران شود، شاید بتواند فروش قابل قبولی نیز داشته باشد؛ اما واقعاً نسبت به «اینجا بدون من» یک پس‌رفت اساسی است و از این بابت باید به کارگردان اثر توصیه کرد، گزیده کاری را ارجح بداند.
با این حال به واسطه سطح پایین دیگر آثار، فیلم در روز دوم گل کرد و در آسمان جشنواره، این زرد یک اثر متوسط دیده نشد. این یک اتفاق تأسف آور برای عموم مخاطبان در سال ۹۲ و خوشحال کننده برای کارگردان اثر خواهد بود، چرا که بازیگران در سال آینده علی الظاهر انتخاب‌های محدودی برای خرید بلیت سینما دارند و در شهر کور‌ها، مرد یک چشم پادشاه است! بهرام توکلی نیز پس از پایان فیلمش به رویه‌ای که ظاهراً مسبوق به سابقه است، در توهینی آشکار به افکارعمومی در نشست خبری حاضر نشد تا عکاسان از همدیگر عکس بگیرند و مهمترین فیلم روز در خود سینما ضبط شود!
«آفتاب، مهتاب، زمین» به کارگردانی علی قوی تن نیز دیگر فیلم روز دوم بود که هرچند در سطح پایین و به شدت شعاری و کلیشه‌ای بود، در قیاس با فیلم ایرانی ـ هندی «دل بی‌قرار» ساخته قربان محمدپور پذیرفته‌تر می‌نمود. «تابستان طولانی» ساخته علی خزاعی فر هم در سطح این دو اثر قرار داشت و چهارمین فیلم اکران شده در روز دوم به شمار می‌رفت. خلاصه آن که باید همچنان امیدوار بود تا در روزهای پیش روی، جشنواره فضای جدی تری به خود بگیرد. 
