مرد خشنی که همسرش را با ضربه‌های چاقو از پا درآورد دیروز در دادگاه کیفری استان تهران به اشد مجازات محکوم شد.
به گزارش فرهیختگان، بامداد دوازدهم دی ۱۳۸۹ مرد ۳۶ ساله‌ای به نام «محمد- ع» دختر چهارماهه‌اش را به آغوش گرفت و به کلانتری ۱۵۱ خانی‌آباد تهران رفت. مرد جوان گفت: دیشب همسرم را کشتم.
پلیس وقتی به ساختمان مورد نظر رفت با پیکر کاردآجین «معصومه- ش» روبه‌رو شد و ماجرا را با کشیک وقت دادسرای امور جنایی پایتخت در میان گذاشت. به این ترتیب جنازه با صدور دستور قضایی به پزشکی قانونی فرستاده شد و مرد عصیانگر در دایره دهم اداره آگاهی مرکز تحت بازجویی قرار گرفت.
«محمد- ع» گفت: پنج سال پیش زن اولم طلاق گرفت و با «معصومه» ازدواج کردم اما به او شک داشتم. به همین خاطر در نیمه‌شب، زن دومم را کشتم.
این مرد در ادامه بازجویی‌ها اظهار داشت: زن اولم گفته بود اگر «معصومه» را سر به نیست کنم، یک بار دیگر با من ازدواج می‌کند.
با مطرح شدن این ادعا همسر پیشین «محمد- ع» به نام «سمیه» به اداره آگاهی فراخوانده شد و مرد خشن را دروغگو خواند.
«سمیه» گفت: «محمد» هم معتاد بود و هم مشروب مصرف می‌کرد. او مدام رفیق‌های خلافکارش را به خانه می‌آورد و هر بار که اعتراض می‌کردم مرا به باد کتک می‌گرفت. به همین خاطر از «محمد» جدا شدم و در این پنج سال با او هیچ تماسی نگرفتم. شوهر سابقم می‌خواهد با دروغگویی و داستان‌سرایی، مرا به دردسر بیندازد.
پس از اثبات بی‌گناهی «سمیه» کیفرخواست قاتل «معصومه- ش» صادر و به شعبه ۷۱ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. در نشست رسیدگی به این ماجرا که دیروز به ریاست قاضی «نورالله عزیزمحمدی» و با حضور چهار مستشار تشکیل شد، ابتدا نماینده دادستان تهران، کیفرخواست را خواند. «کرمی» اظهار داشت: طبق بررسی‌های کمیسیون تخصصی پزشکی قانونی «محمد- ع» هنگام جرم دارای اراده و اختیار بوده است.
سپس مادر داغدار گفت: پس از کشته شدن دخترم، نگهداری از نوه‌ام را بر عهده گرفتم و سختی‌های زیادی را تحمل کردم. به هیچ‌قیمتی رضایت نمی‌دهم.
نوبت دفاع به «محمد- ع» که رسید، اظهار داشت: نمی‌دانم چطور شد که «معصومه» را کشتم. باور کنید از صحنه قتل چیزی به خاطر ندارم. من به خاطر جنون دست به جنایت زدم.
در پایان این نشست، هیات قضایی با اعلام تنفس وارد شور شد و مرد خشن را به قصاص نفس (اعدام با طناب دار) محکوم کرد. رای تا ۲۰ روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی است.
