برای فرهنگ مملکت چه ساخته‌ایم؟

هشت میلیون پایتخت‌نشین و یک سالن هفتصد نفری! + فیلم

کاش مسئولان پیش از آنکه گروهی خارجی نظیر مسئولان ترکیه به ایران سفر کرده و شبیه ماجرای پرچم ایران، این بار از نبود یک سالن آمفی تئا‌تر بزرگ در پایتخت ابراز تعجب کنند و سپس سالن سازی نظیر نصب پرچم شروع شود، ‌از هم اکنون دست به کار شده و تعدادی مجموعه تخصصی برای رشته‌های هنری نظیر تئا‌تر و موسیقی ـ نه سوله و سالن عمومی ـ طراحی کنند. هم‌اکنون تهران ‌به آمفی تئا‌تر هشت هزار نفری نیاز دارد.
کد خبر: ۳۳۱۹۱۰
|
۲۳ تير ۱۳۹۲ - ۲۲:۵۲ 14 July 2013
|
23829 بازدید
|
مجموعه‌های تالار وحدت و تئا‌تر شهر از معدود سالن‌های استاندارد طراحی شده برای تئا‌تر و موسیقی در کشور، سال‌هاست ‌‌‌به لحاظ ظرفیت با کمبود روبه‌رو هستند و به همین دلیل بسیاری از اجراهای مهم در سالن‌های بدون استاندارد انجام می‌پذیرد و این وضعیت، متأثر از عدم توسعه ظرفیت‌های زیربنایی فرهنگی کشور است.

به گزارش «تابناک»، از مهم‌ترین ابزارهای توسعه و تحکیم جایگاه فرهنگی یک ملت در دوره کنونی، برخورداری از نمادهای فرهنگی است که از بالا‌ترین استانداردهای روز جهان برای بهره‌برداری حداکثری از فرصت‌ها، اتفاقات و ظرفیت‌های بالقوه در این حوزه است و در واقع هرچند ممکن است فرهنگ یک کشور به رغم ‌برخوردار نبودن از این ابزار‌ها، بتواند به زندگی‌اش ادامه دهد، کیفیت این ادامه حیات، مستلزم در دسترس بودن ابزارهای کارآمد است و طبیعتاً اگر قرار بر رقابت فرهنگی باشد و مقصود صدور فرهنگ ایرانی در نظر آید، باید این ابزار‌ها‌‌ از بهترین‌ها باشد.

از مهم‌ترین ابزارهای فرهنگی، اماکن میزبان رویدادهای فرهنگی است؛ اماکنی که هرچند در کشورمان وجود دارد، تنها معدودی از آن‌ها کارکرد تخصصی و استاندارد برای فعالیت‌های فرهنگی و هنری دارند و این اماکن محدود نیز یا آنچنان دارای قدمت هستند که از استانداردهای روز فاصله گرفته‌اند و یا به واسطه عدم توسعه به موازات افزایش جمعیت، کشش میزبانی برنامه‌های فرهنگی جدی را ندارند. در واقع این ابزار‌ها در کشورمان هم بسیار محدود است، هم بیش از حد کوچک ‌بوده و هم برندگی و اثرگذاری‌شان به حداقل رسیده است.

هشت میلیون پایتخت‌نشین و یک سالن هفتصد نفری!

در پایتخت به طور مشخص دو سالن کاملاً تخصصی برای برنامه‌های فرهنگی وجود دارد که در مجموعه تالار وحدت و مجموعه تئا‌تر شهر خلاصه می‌شود؛ مجموعه‌هایی که درباره استاندارد بودن تالارهای اصلی‌شان اتفاق نظر وجود دارد و درباره سایر سالن‌های جنبی ـ که به طور موازی میزبان برنامه‌های فرهنگی هستند ـ نمی‌توان‌ قاطعانه از استاندارد تخصصی سخن به میان آورد. این دو سالن که سال ۱۳۴۶ طراحی و پروژه ساختشان آغاز شده،‌‌ همان زمان نیز مجموعه‌های بزرگی نبودند، ولی همین مجموعه‌های نه چندان بزرگ که با استانداردهای روز تطابق داشتند، برای تهرانی با جمعیت دو میلیون و هفتصدهزار نفر طراحی شده بودند.

تالار وحدت که برای برنامه‌های موسیقیایی طراحی شده بود، با ظرفیت هفتصد صندلی‌ با در نظر گرفتن طبقات فوقانی، بعید است بیش از ۱۵۰۰ نفر کشش داشته باشد و تالار اصلی تئا‌تر شهر نیز که مشخصاً برای تئا‌تر کارکرد دارد، تنها ۵۸۰ صندلی دارد و این‌ها تنها سالن‌های استانداردی است که تهران در این دو بخش‌ دارد؛ سالن‌هایی که چندان سالم ‌نیستند و به تازگی اعتراض به وضعیت تئاتر شهر، به کمک یک میلیارد و سیصد میلیون تومانی برای بازسازی این مجموعه و برکناری مدیر این مجموعه منجر شد! تالار وحدت وضعیت بهتری دارد اما این مجموعه نیز عمر خود را کرده و هر دو مجموعه به بازسازی‌های بسیار اساسی‌تر از این نیاز دارند.

اما سوای این بازسازی‌ها، ایران دست‌کم در پایتخت‌ به سالن‌هایی نیاز دارد که ظرفیت متناسبی با جمعیت این شهر هشت میلیون و دویست هزار نفری ‌داشته باشد و قابل رقابت با سالن‌های تئا‌تر و موسیقی مطرح جهان نیز باشد. این سالن‌ها افزون بر آنکه فرصت میزبانی‌های بین‌المللی را فراهم‌تر از پیش می‌سازد، نمادهای فرهنگی کشور نیز می‌شود، همان گونه که تئاترشهر به نوعی نماد تئا‌تر ایران شده و این جای تأسف دارد که این نماد تنها می‌تواند یک یازده هزارم جمعیت شهری را که در آن قرار دارد میزبانی کند و انتظار می‌رفت با توجه به سه برابر شدن جمعیت تهران از ۱۳۴۶ تاکنون، سالن‌هایی «تخصصی» حداقل با سه برابر ظرفیت این مجموعه‌ها ایجاد شود که البته اگر برآورد یک هزارم را نیز در نظر گرفت، تهران در حال حاضر به یک سالن آمفی تئا‌تر هشت هزار نفری نیاز دارد.

هشت میلیون پایتخت‌نشین و یک سالن هفتصد نفری!

اپرای سیدنی، از ظرفیت بالا و استانداردهای روز حتی در دریافت صدا توسط مخاطبان برخودار است


هشت میلیون پایتخت‌نشین و یک سالن هفتصد نفری!

اینکه پنداشت فرهنگ ایران برای رشد، تنها نیاز به خلق آثار تازه دارد، حال آن که حتی مکانی مناسب برای تحقق چنین مطالبه‌ای فراهم نباشد، آنچنان عوارضی ‌دارد که شاید بخشی از مردم را از اصل فرهنگ نیز گریزان کند؛ برای نمونه، عدم ایجاد سالن‌های تئا‌تر و موسیقی استاندارد دارای ظرفیت پذیرش بالا، موجب تبدیل سوله‌های نمایشگاهی به سالن‌های غیراستاندارد اجرای کنسرت‌ها و مبدل شدن سالن‌های کنفرانس به سالن‌های غیراستاندارد تئا‌تر شده تا اهالی موسیقی و تئا‌تر، بتوانند در اجراهای محدودی که به لحاظ صدور مجوز و هزینه جانبی می‌توانند داشته باشند، هزینه‌های اجرا را بازگردانند.

در واقع نبود سالن‌های استاندارد دارای ظرفیت بالا در پایتخت، نه تنها فرصت میزبانی رویدادهای بزرگ و حتی بهره‌برداری از مشارکت بالای مردم از برنامه‌های فرهنگی را می‌گیرد که هنرمندان را نیز وا‌می‌دارد تا اماکن بزرگ غیراستاندارد دارای چندهزار صندلی را به این سالن‌های استاندارد دارای چندصدصندلی ترجیح دهند و حاصل چنین چیزی، ‌برگزاری کنسرتی در سالن‌های غیراستاندارد می‌شود که بخشی از مخاطبان دیدی نسبت به صحنه ندارد و خریدار بلیت گمان می‌کند، بابت خرید بلیت یک کنسرت متضرر شده و ترجیح می‌دهد در چنین شرایط اقتصادی، دیگر سراغ برنامه‌های فرهنگی نرود.

این‌ها ساده‌ترین عوارضی است که چنین بی‌تدبیری می‌تواند در پی داشته باشد و ‌ای کاش مسئولان پیش از آنکه گروهی خارجی نظیر مسئولان ترکیه به ایران سفر کرده و شبیه ماجرای پرچم ایران، این بار از نبود یک سالن آمفی تئا‌تر بزرگ در سطح پایتخت ابراز تعجب کنند و سپس سالن سازی نظیر نصب پرچم شروع شود، هم اکنون دست به کار شده و تعدادی مجموعه فرهنگی تخصصی برای رشته‌های هنری نظیر تئا‌تر و موسیقی با در نظر گرفتن آخرین استانداردهای روز (نه سوله و سالن عمومی) طراحی کنند و در این زمینه نیز قدرت رقابت کشورهای منطقه را تا پیش از ۱۴۰۴ بیابیم.

اینک شما را به دیدن ‌تصویری از سالن اپرای سیدنی دعوت می‌کنیم؛ سالنی که از مشهورترین نمادهای فرهنگی استرالیا شده و افزون بر میزبانی بسیاری از مهم‌ترین برنامه موسیقیایی جهان، سالیانه میزبان میلیون‌ها توریست است و به خوبی اهمیت مفهوم نمادسازی فرهنگی در حوزه ابنیه را برای یک کشور به تصور می‌کشد.

دانلود
اشتراک گذاری
تور پاییز ۱۴۰۳ صفحه خبر
بلیط هواپیما تبلیغ پایین متن خبر
مطالب مرتبط
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۲۰
انتشار یافته: ۲۵
عذاب الهی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۳:۲۷ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۳
مسئولان به شهرستان ها نیز رسیدگی کنند شهرستان ها فرقی با روستاها ندارند
هموطن
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۳:۵۹ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۳
چه خوبه یک سالن بزرگ و مدرن در تهران ساخته بشه و کلی از افراد اونجا مشغول بشن و جمعیت تهران زیادتر بشه و دوباره یک سالن دیگه و دوباره جمعیت بیشتر بشه و ... این دور باطل ادامه دارد.
دوای بسیاری از دردهای کشور تمرکز زدایی است مسولان عزیز.
من از سایت تابناک خواهش میکنم یک گزارش تهیه کنه که در تهران چند تا دانشگاه وجود داره. نتیجه این گزارش، جالب خواهد بود.
متاسفانه در شهرستانها مردم هیچ تفریحی ندارن. همش به تهران توجه میشه. متاسفم
پاسخ ها
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۰۰:۱۰ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
چه ربطی داره؟ برای شهرستان ها باید ساخته بشه اما کل کشور هم باید یک سالن بزرگ و نمادین داشته باشه. مثلاً ورزشگاه صدهزارر نفری نباید ساخته می شدذ، چون بعضی شهرستان ها زمین نداریم؟!
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۱۳:۳۴ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
جالبه که مثلا من با چشم دیدم تو چندتا شهرستان استودیوم فوتبال خیلی خوب ساخته شده ولی اون شهرستان اصلا حتی یک تیم فوتبال نداره!!!
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۳:۵۹ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۳
...شماهنوزاجازه نشان دادن ساز درسیماراندارید.انتظارساخت سالن استانداردموسیقی 8000نفری عبث است....
پاسخ ها
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۰۰:۳۳ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
میشه بگین این دوتا چه ربطی به هم دارن ؟
یا نظر هموطن چه ربطی به متن داره...
باید علاوه بر مشکل گفته شده این مشکلا هم بررسی بشن، اینا دو مقوله ی جدا از همن.
بهنام
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۰:۱۲ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
در شهرهای دیگر ایران همین دو سالن به اصطلاح قدیمی را هم ندارند. به فکر توسعه سایر شهرها هم باشین؟
یونس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۰:۲۷ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
تالار وحدت و تئاتر شهر را باید برای 75 میلیون ایرانی حساب کرد نه 8.2 میلیون تهرانی. مگر سایر شهر ها سالن استاندارد دارند؟ خود من همین چند روز پیش برای کنسرت همایون شجریان با صرف صدها هزار تومان هزینه به تهران مراجعه کردم
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۰:۳۳ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
یه سالن وزارت کشور با گنجایش 4000 نفر هست که اونم 5 سالی است اجازه برگزاری کنسرت در اونجا رو نمی دن ...
سالن تالار وحدت آنقدر مناسب طراحی شده که حتی در بلکن طبقه 3 آن دید خوبی نسبت به سالن هست
اما سالن برج میلاد که 50سال بعد ساخته شده دید بالکنش نسبت به سن افتضاحه ...
احسان
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۰:۵۰ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
یاد شعار یک سال ورزشی برای دختر خانومها و یک سالن ورزشی مخصوص آقا پسرها (دست و جیغ و هورای مردم) افتادم که در اصل منظورشون همون سوله بود...
حمید
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۰:۵۲ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
متاسفانه شهر کرج در مجاورت پایتخت هم چنین وضعی داره و سالیانه دهها هزار نفر هم به بهانه کمی امکانات بهش هجوم میارن غافل از اینکه این منطقه خودش منطقه محرومیه!!!!!
علیرضا
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۱:۲۹ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
مومن! توی شهر ما- آران و بیدگل- با صدهزار نفر جمعیت نه یک سینما هست نه یک فرهنگسرا! تهرانی ها خدا را شکر کنید هنوز جایی برای تماشای تئاتر دارید.
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۱:۴۴ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۴
ممنون از گزارش خوبتون.
واقعا جای بسی تاسف است که در کل ایران ما به تعداد انگشتان یک دست هم سالن استاندارد نداریم. در مراکز استانهای دیگر که اصلا برنامه فرهنگی مفهوم خاصی ندارد. نبود سالن تياتر در اکثر مناطق و برگزاری کنسرتهای انگشت شما رآن هم در سالنهای ورزی و یا سالنهای سینما.
بنده فکر نمیکنم رفع این مشکل ها نیار به بودجه قابل توجهی داشته باشد. تنها نیاز به یک فکر باز دارد که شادی و تفریح و آسایش مردم هم برایش مهم است
برچسب منتخب
# قیمت طلا # مهاجران افغان # حمله اسرائیل به ایران # انتخابات آمریکا # ترامپ # حمله ایران به اسرائیل # قیمت دلار # سردار سلامی
الی گشت
قیمت امروز آهن آلات
نظرسنجی
عملکرد صد روز نخست دولت مسعود پزشکیان را چگونه ارزیابی می کنید؟