به گزارش «تابناک»، روزنامه اسرائیلی هاآرتص این سوال را مطرح کرده است که چه چیزی باید اسرائیلیها را بیشتر نگران کند؟ این حقیقت که توافقی که نتانیاهو آن را «بسیار بد و شدیدا خطرناک» نامیده در ژنو امضا شده است یا این مساله که اسرائیل در صحنه بینالمللی به گونهای بازی کرده است که در صحنه جهانی به جز شیوخ عربستانی و سناتورهای آمریکایی کسی را در کنار خود نمیبیند؟
به نوشته هاآرتص از سوی دیگر این مساله نیز روشن نیست که فوریترین تهدید برای امنیت اسرائیل کدام است؟ این که بر اساس برآورد مقامات اسرائیل، ایران از توافق با 5+1 برای پیشبرد برنامه تسلیحات هستهای خود استفاده خواهد کرد یا این احتمال که تل آویو بار دیگر تلاش همه جانبه خشن و در عین حال بیهودهای را علیه دولت آمریکا به راه اندازد تا به دنیا نشان دهد که اختلاف بین این رژیم و تنها متحد استراتژیک آن آشکارا ادامه خواهد یافت.
برای هاآرتص مساله این نیست که آیا نظر رژیم اسرائیل درست است یا خیر، بلکه این است که آیا هوشمندانه هم هست؟ این که آیا تهدید و تحقیر و حمله به مقامات آمریکایی، منافع اسرائیل را به پیش خواهد برد یا خیر؟
هاآرتص به مقایسه رفتار ایرانیها و آمریکاییها پرداخته و نوشته هر چند ایرانیها ظاهرا با نرمش وارد گفتگوها شدند ولی بعدا در مذاکره کاملا جدی و سرسخت بودند، اوباما تلاش رسانهای را برای بعد از توافق نگاه داشت و در ساعتی غیر معمول در انتهای شب به وقت ایالات متحده به دفاع محکم از توافق نامه پرداخت تا متحدانش فردا صبح و وقتی که در خاورمیانه از خواب بیدار میشوند شانس کمتری برای اعتراض داشته باشند.
مهمترین مساله در توافق که فعلا باعث درگیری آمریکا و اسرائیل خواهد شد، تعهد آمریکا به این است که در دوره شش ماهه تحریمی علیه ایران تصویب نشود و این در حالی است که بعضی سناتورهای آمریکایی قصد تصویب تحریمهای جدید علیه ایران را دارند و آیپک لابی حامی اسرائیل نیز به نحو بیسابقهای وبه شکل علنی از آن حمایت کرده است و این نشان میدهد که اسرائیل این کار را سازماندهی کرده است.
برای همگان روشن است که تصویب تحریمها توافق با ایران را نابود میکند، دولت آمریکا را تحقیر میکند، ائتلاف بینالمللی علیه ایران را تضعیف کرده و خاورمیانه را بیثبات میکند. میتوان مطمئن بود که اوباما از هیچ تلاشی برای مقابله با این کار فروگذار نخواهد کرد، او خواستار رای دادن اعضای دموکرات کنگره بر اساس تصمیم حزبی خواهد شد، از افکار عمومی علیه چنین تحریمهایی استفاده خواهد کرد و در بدترین حالت با استفاده از اختیارات ریاست جمهوری آن را وتو خواهد کرد.
چنین وضعیتی میتواند در قیاس با اختلافات اخیر آمریکا و اسرائیل به یک جنگ تمام عیار در قیاس با بازی بچگانه تشبیه شود و این آسیبی جدی و غیر قابل ترمیم بر روابط آمریکا و اسرائیل وارد خواهد کرد.
نتانیاهو در بخشی از سخنان خود بعد از توافق ایران با 5+1، گفته است که اسرائیل در صورت نیاز از خودش دفاع خواهد کرد. هاآرتص بر این اساس نوشته: اگر اسرائیل بر اساس تهدیدهای نتانیاهو تصمیم بگیرد کار بدتری انجام دهد و خودش از خودش دفاع کند، اوضاع بدتر هم خواهد شد و در وقت درگیری با ایران، رژیم اسرائیل به کمک دولتی نیاز دارد که این روزها در حال تحقیر و توهین به آن است!
نتانیاهو: شب گذشته یک توافق تاریخی روی نداد، یک اشتباه تاریخی روی داد. مانند توافق با کره شمالی در سال 2005، این توافق نیز دنیا را جایی امنتر نکرد. این توافق دنیا را به جایی بسیار خطرناکتر تبدیل کرد. میدانم که بسیاری و به خصوص در منطقه در نگرانیهای اسرائیل شریکند و این به این دلیل است که جامعه جهانی سالها از ایران خواسته است که غنیسازی اورانیوم را متوقف کند و اکنون برای اولین بار، جامعه بینالمللی رسما رضایت داده است که ایران به غنیسازی اورانیوم ادامه دهد و این انحرافی غیرمستقیم از قطعنامههای شورای امنیت است. ایران گامهایی ظاهری و بیارزش برداشته است که میتواند به راحتی و در چند هفته آنها را برگردد و در مقابل تحریمهای را که در چندین سال اعمال شده است، تسهیل کرده است. ایران از تسهیل تحریمها، میلیارد دلار کسب کرده است. فشار بر ایران برداشته میشود و کاهش مییابد و بدون این فشار، این گام ابتدایی (برای ایران) گام آخر هم خواهد بود. بدون ادامه فشار، ایران چه انگیزهای خواهد داشت که گامهایی جدی برای برچیده قابلیت هستهای خود بر دارد؟ چرا سانتریفیوزها و برنامه پلوتونیوم خود را بر چیند در حالی که در این توافق دست نخورده باقی ماندهاند؟ بنابراین اسرائیل به این توافق متعهد نیست. ما نمیتوانیم و اجازه نخواهیم داد که رژیمی که از نابودی اسرائیل سخن میگوید، ابزارهای دستیابی به این هدف را به دست آورد. ما اجازه نخواهیم ایران قابلیت دستیابی به سلاح هستهای را داشته باشد. اسرائیل دوستان و متحدان زیادی دارد ولی وقتی آنها اشتباه میکنند من ملزم هستم که اشتباه آنها را آشکارا اعلام کنم. این وظیفه قطعی من است که از تنها دولت یهودی دفاع کنم.