هفدهم دی ماه امسال، باز هم همچون همیشه، ورزشی‌ها راهی ابن‌بابویه شدند تا سالگرد مردی را بر مزارش گرامی بدارند که سال‌هاست ورزش ایران مشابهش به خود ندیده است؛ پهلوانی که در همه سال‌هایی که ذائقه جمعی مردم و سبک زندگیشان تغییر کرد، هیچ تغییری در نگرش جمعی به او پدید نیامد و «آقا تختی» همچنان اسطوره ماند؛ مانند پوریای ولی.
به گزارش «تابناک»، کمتر از یک ماه پس از آنکه تصاویر تکان‌دهنده‌ای از قبر بی‌نام و نشان پوریای ولی (اسطوره‌ای که به ضرب‌المثل تبدیل شد و سر زبان‌ها افتاد) منتشر شد، مسئولان اول ورزشی کشورمان بر سر مزار نیمه ساخته و نامناسب غلامرضا تختی جمع شدند تا یاد و خاطره او را گرامی بدارند؛ جایی که بار دیگر مسئولان ورزشی کشور را بر آن داشت تا به این نتیجه برسند که آرمگاه غلامرضا تختی در شأن یک اسطوره وطنی معاصر نیست که ورزش کشورمان شاید تا سال‌ها مانند آن را به خود نبیند.
ماجرا به پانزده سال پیش بر‌می‌گردد؛ جایی که محمدرضا طالقانی، رئیس وقت فدراسیون کشتی و از شیفتگان مکتب تختی در ورزش ایران با جذب یک اسپانسر، کمر همت به ساخت مقبره‌ای شایسته برای تختی می‌بندد.
طالقانی در این باره می‌گوید: در برنامه‌ای که داشتیم، به دنبال آن بودیم تا مقبره‌ای با شمایل مقبره حافظ برای آقای تختی بنا کنیم و به دنبال آن بودیم تا در کنار آن، یک زورخانه هم بنا کنیم؛ اما مشکل از وقتی شروع شد که دست با کار شدیم و اینجا بود که پای اوقاف، میراث فرهنگی، شهرداری، فرمانداری و هیأت امنای ابن‌بابویه به ماجرا باز شد و این روال بورکراسی رایج کشورمان کار را متوقف کرد.
بعد‌ها که من از کار در فدراسیون بیکار شدم، در زمان حاج آقای یزدانی خرم، بنای فعلی به این شکل و شمایل حداقلی برای مقبره آقاب تختی سروسامان داده شد.
وقتی از طالقانی می‌پرسیم که اتفاق بدتری برای مقبره پوریای ولی هم رخ داده با ناراحتی می‌گوید، متأسفانه در کشور ما مسابقه بزرگ برای انجام ندادن کار‌ها در جریان است. در همان زمان ما برنامه‌ای برای ساخت مقبره پوریای ولی داشتیم که آن هم به سرانجام نرسید.
اکنون محمود گودرزی در سالروز درگذشت تختی از دستور ویژه خود برای بازسازی مقبره پوریای ولی سخن گفته و برای قبر تختی هم ابراز امیدواری کرد که تا جایی که ممکن باشد به آن رسیدگی کند. گودرزی از اهمیت سجایای اخلاقی سخن گفت و از ضرورت سوق دادن جوانان به خط و مشی تختی!
واقعیت ماجرا این است که تختی و پوریای ولی چه با مقبره و چه بی مقبره زنده و جاودان هستند و در یادها ماندن پوریای ولی پس از این سال‌ها در حالی که شاید کمتر ایرانی در عمرش حتی یک بار هم بر مقبره او حاضر شده باشد، خود گواهی بر این ماجراست که این اسطوره‌ها با مشی و منششان جاودان و زنده‌اند.
اما لزوم توجه به ساخت مقبره مناسب و درخور برای این عزیزان از این روی مهم است که ما نشان دهیم، توجه به مشی و منش پهلوانی و سجایای اخلاقی برای ما مهم و ارزشمند است؛ آن هم در روزگاری که با مشکل بزرگ افول اخلاقیات در جامعه و ورزش مواجهیم. همین که مسئولان ورزش کشورمان، فقط هفدهم دی‌ماه هر سال به یاد تختی می‌افتند و مابقی سال به آن توجهی ندارند و در ساخت یادبودی مناسب برای اسطوره اخلاق ورزشی‌مان همت نمی‌گمارند، نشان از در اولویت نبودن توجه به اخلاق در سیاست‌های کلان ورزشی‌مان دارد.
وقتی اخلاق نداریم و مهمتر اینکه نمی خواهیم، استادشو برا چی ارج بگذاریم؟ اونم قبرشو؟!! اگه الان تختی زنده بود، چقدر ارج و قرب داشت؟ مرده پرستی با قبرهای تاسف بار!! 
مقبره پوریای ولی در شهرستان خوی واقع در استان آذربایجان غربی بوده شهری که مقبره شمس تبریزی در آنجاست. امسال شما که می گویید مقبره این پهلوان ایرانی در خوارزم است چرا تاریخ را تحریف می کنید. آقا امیر اگر امثال شما را آزاد بگذارند می گویید مقبره شمس هم در خوی نیست یا تخت جمشید در یک جای دیگری به غیر از شیراز است. 