وضعیت حقوق بشری در کره‌شمالی همواره دغدغه اساسی سازمان ملل بوده است. اینکه در این کشور مردم چگونه زندگی می‌کنند و تحت چه شرایطی قرار دارند پرسش‌های اساسی فعالان حقوق بشری بوده است که همواره به دلیل کمبود منابع با اسراری عجیب عجین می‌شد.
به نوشته دنیای اقتصاد، این‌بار اما سازمان ملل در گزارشی مستندگونه اعلام کرده است که «بی‌رحم‌ترین» کشور موجود در دنیا در حال حاضر کره شمالی است که هیچ حقوقی برای مردمش قائل نیست. پیونگ یانگ با تحدید آزادی‌های مردم حتی برای کنترل جمعیت خود نیز به روش‌های غیر انسانی روی می‌آورد.
کارشناسانی که پس از یک سال تحقیق این گزارش را تهیه کرده‌اند، می‌گویند که شدت و گستردگی خشونت سازمان یافته به حدی است که به عقیده آنها، دنیا باید برای مقابله با آن دست به اقدام جدی بزند.
به نوشته «سی‌ان‌ان» یکی از زنانی که توانسته است با مشقت فراوان خود را به کره‌جنوبی برساند می‌گوید: «زنی را دیدم که کودک خود را در اوج سوءتغذیه و گرسنگی به دنیا آورد اما زمانی که کودک به دنیا آمد به دلیل گرسنگی و کم‌شیری مادر گریه می‌کرد. یکی از سربازان گولاک (اردوگاه کار اجباری) با قنداق اسلحه‌اش ضربه‌ای به شانه مادر می‌زند و می‌گوید که صدای این کودک را خفه کند. مادر در حالی که دستانش می‌لرزید سر کودک خود را به زیر آب می‌برد تا صدای فرزند تازه به دنیا آمده‌اش نظم گولاک را به هم نزند. این زن فراری می‌گوید که کودک این زن بیچاره زیرآب به مدت کوتاهی ماند و برای همیشه ساکت شد». گزارشگران سازمان ملل می‌گویند که این تنها بخشی از جنایت‌های صورت گرفته در این کشور کمونیستی است که هر روز در حال رخ دادن و تکرار شدن است. به همین دلیل روز گذشته این گزارش با عنوان «جنایت علیه بشریت» در ژنو منتشر شد و ابعاد فجایعی را که مردم این کشور هر روز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، فاش کرد.
این گزارش با محوریت‌های فراوانی تهیه شده است که از مهمترین آنها می‌توان به تبعیض در توزیع غذایی، کمپ‌های زندانیان مردم عادی و مخالف در کره شمالی و حتی بازداشت‌های اختیاری که گهگاه پیونگ‌یانگ دست به بازداشت‌های بی‌مورد می‌زند، اشاره کرد.
سی‌ان‌ان در این باره می‌نویسد که اگر این گزارش به شورای امنیت سازمان ملل برود قطعا برای محکومیت کره شمالی رای خواهد آورد. با این وجود برخی کارشناسان می‌گویند به‌رغم اینکه پس از اعدام شوهر عمه رهبر کره‌شمالی که با چین رابطه نزدیکی داشت، روابط بین پیونگ‌یانگ و پکن شکرآب شده است اما چین به احتمال زیاد این قطع‌نامه را وتو خواهد کرد.
به گفته این دسته از کارشناسان، کره‌شمالی برای چین یکی از اهرم‌های فشار علیه غرب است و افزون بر این هنوز جزو متحدین پکن به حساب می‌آید. این در شرایطی است که برخی از فعالان حقوق بشری اذعان دارند که کشمکش‌های غربیها و چین بر سر پیونگ‌یانگ باید از عرصه سیاسی به عرصه انسانی کشیده شود. یشتر مردم کره‌شمالی از سوءتغذیه شدید رنج می‌برند و حتی گزارش شده است که از سال 2011 تا سال 2013 چندین نفر به اتهام آدمخواری اعدام شدهاند. این در شرایطی است که چندی پیش نیز اعلام شد که در حدود 80 نفر از مردم این کشور به دلیل تماشای برنامه‌های تلویزیونی کره‌جنوبی تیرباران شدهاند. با این شرایط گزارشگران سازمان می‌گویند که وضعیت زندانیان این کشور از اعدامیان نیز رقت‌انگیزتر است.
بر اساس اطلاعات منتشر شده از این گزارش برخی زندانیان برای اینکه زنده بمانند مجبور بوده‌اند که کرم‌های راه پیدا کرده به سلول خود را زنده زنده بخورند. یکی از مردانی که در زندان پیونگ‌یانگ بوده است می‌گوید که چاره‌ای نداشته است به جز اینکه کرم و مار بخورد. زیرا او به چشم خود مرگ ده‌ها نفر را دیده است که از گرسنگی در داخل سلول‌ها جان سپرده‌اند. او می‌گوید که یکی از لذیذترین غذاهایی که می‌توانسته بخورد چمن‌ها و گیاهانی بوده است که در هواخوری‌ها در محوطه بیرونی زندان داشته است.
این گزارش چگونه تهیه شد؟گزارشگران سازمان ملل در خصوص نحوه چگونگی تهیه این گزارش می‌گویند که دولت کره‌شمالی حاضر به همکاری با محققان سازمان ملل نشد، اما آنها پس از گفت و گو کردن با ده‌ها نفر که از اردوگاه‌های کره شمالی جان سالم به در برده و به کره جنوبی گریخته‌اند، گزارش خود را تهیه کردند. افزون بر این گفته می‌شود که یک ماهواره نیز شبانه‌روز به مدت یازده ماه روی کشور کره شمالی زوم شده بود و برخی از اطلاعات این گزارش نیز از موارد ارسالی این ماهواره بوده است. پیش از این کشورهای سازمان ملل، بیشتر پیونگ یانگ را به دلیل پیش رفتن این کشور به سمت سلاح‌های غیر متعارف و کشتار جمعی هسته‌ای محکوم می‌کرده‌اند اما یکی از کارشناسان سی‌ان‌ان می‌گوید که این گزارش برعکس سایر گزارشها روی مسائل انسانی متمرکز شده است زیرا هر روز روند معیشتی در کره شمالی سخت‌تر از پیش می‌شود.
به راستی اینها جنایت هولناکی هستند که اگر فقط یک ثانیه در خود فرو رویم و فکر کنیم چه چیزهای که به ذهن انسان خطور می کند. 