ایسنا نوشت:
اصولا آدم‌های معروف همیشه باید مواظب باشند و طوری رفتار نکنند که گزک دست دیگران بدهند. بویژه در کشور باستانی ایران که برخی مادرزاد و خانه‌زاد، دلواپس هستند، همه باید مواظب رفتار و کردار و سکنات و وجنات و این جور چیزهای مان باشیم. مثلا یک نفر مثل آقای ظریف که رجل سیاسی است، باید همیشه فکر کند که هنگام شام یک عکاس با طناب از سقف آویزان است و از توی یک سوراخ دارد زاغش را چوب می‌زند. پس خیلی باید دقت کند که آیا آن پوره‌ی سیب‌زمینی که برمی‌دارد، فقط پوره‌ی سیب‌زمینی است یا قاطی دارد! آیا آن چیپس و کالباس و زیتون و ماست و خیار همین‌طوری روی میز است، یا همین‌طوری روی میز نیست؟!
خیلی‌ها عملکرد آن عکاس را که از شام خوردن آقای ظریف عکس قایمکی گرفته است، جاسوسی تلقی کرده‌اند اما به نظر من عکاس از آقای ظریف جاسوسی نکرده است. ایشان درواقع از آقای ظریف محافظت کرده است که اگر خدای ناکرده کسی از آن خارجی‌ها خواست فُقاع یا مُل یا باده یا مِی یا خَمری در لیوان آقای ظریف بریزد، عکاس سنداش را رو کند و بگوید که آقای ظریف قصوری نداشته است. همیشه نیمه‌ی پر جام... ببخشید لیوان را نگاه کنید.
باقی بقای تان!
