قادر باستاني در آرمان نوشت:
اسحاق جهانگيري، معاون اول رئيس‌جمهور، محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه و معصومه ابتكار، رئيس سازمان حفاظت محيط زيست، با حضور در فيس‌بوك، تراز جديدي از ارتباط بي‌واسطه با شهروندان را رقم زده‌اند. بهره‌گرفتن از امكانات فضاي مجازي، براي ايجاد ارتباط با افكارعمومي و آگاهي از ديدگاه‌هاي مردم و اتخاذ سياست‌هاي منطبق با واقعيت، به مثابه استفاده از يك فرصت موثر براي تحقق اهداف نظام است. امروز ديپلماسي فضاي مجازي، فرصت مناسبي براي دولت فراهم كرده است، اما با چالش‌هايي هم مواجه است.
انقلاب اسلامي، يك انقلاب مردمي است و شبكه‌هاي اجتماعي، شرايط مساعدي را براي ارتباط مسئولين با آحاد جامعه فراهم كرده‌اند. اين نوع ارتباط از آن جهت اهميت دارد كه طرفين، فارغ از قيد و بندها، از نظرات همديگر آگاهي پيدا مي‌كنند. همچنان‌كه پديده «نوار كاست» در سال 57 نقش موثري در ايجاد وحدت و همگرايي ملت و نيل به پيروزي انقلاب اسلامي ايفا كرد، اكنون شبكه‌هاي اجتماعي مي‌تواند در حفظ دستاورد‌هاي اصيل انقلاب، نقش مهم ايفا كند.
در يك پژوهش علمي كه در ميان دانشجويان دانشگاه‌هاي تهران انجام شده، 3/92 درصد پاسخگويان اظهار كرده‌اند كه عضو يكي از شبكه‌هاي اجتماعي هستند. از هر هفت نفر ساكن كره زمين، يك نفر در شبكه اجتماعي فيس‌بوك فعال است. اين ظرفيت بزرگي است كه مي‌توان در آن به نشر و اشاعه فرهنگ غني و ارزش‌هاي اخلاقي پرداخت. اين ظرفيت را نمي‌توان با عدد توضيح داد. اگر تفاوت ميان «گفت‌وگو» و «تك‌گويي» را در نظر بگيريم، شبكه‌هاي اجتماعي، فرهنگ عمومي را به سمت گفت‌وگو سوق مي‌دهند.
قبلاً مقامات تك‌گويي مي‌كردند، اما اكنون با مردم گفت‌وگو مي‌كنند؛ مي‌گويند و مي‌شنوند. اين ويژگي به تمركززدايي از جامعه مدد مي‌رساند و از سويي به تعامل آگاهانه مردم منجر مي‌شود كه ارزشمند است. در اين وضعيت، سياسيون در اتاق شيشه‌اي قرار مي‌گيرند و رفتار و كنش‌شان، از چشم شهروندان دور نمي‌ماند. البته در اين شرايط، آنهايي ماندگار مي‌شوند كه با عرصه جديد تعامل مطلوب داشته باشند.
مردم ايران شبكه‌هاي اجتماعي سنتي مانند مساجد، تكيه‌ها و حسينيه‌ها را تجربه كرده‌اند و كاركرد اجتماعي اين شبكه‌ها در رشد آگاهي و تعميق ارتباطات ميان افراد جامعه، محسوس و مشخص است. از طرف ديگر قابليت اعتماد به شبكه‌هاي اجتماعي بيش از وب سايت‌هاست. علت آن است كه در شبكه‌هاي اجتماعي، اطلاعات به صورت خام منتقل مي‌شود و قدرت اعتماد، به شاخص بودن يا مشهور بودن فرد توليدكننده اطلاعات بستگي دارد. همچنين در شبكه‌هاي اجتماعي به جاي مخاطبان انبوه كه معمولاً سياستمداران با آن مواجه هستند، حلقه‌هاي كوچك و بزرگ از مخاطبان شكل گرفته است.
