آيتالله محمدتقي مصباحيزدي در بخشي از سخنانش بار ديگر حسن روحاني را مورد انتقاد قرار داد.
به گزارش رسا، او با اشاره به آيات«ويلٌ لِلْكافِرِين مِنْ عذابٍ شدِيد*الّذِين يسْتحِبُّون الْحيا\ الدُّنْيا على الْآخِر\»اظهار داشت: سر اينكه برخي با انبياي الهي مبارزه كردند و آگاهانه حقايق را انكار كردند اين است كه زندگي دنيا را به آخرت ترجيح دادند.
آيتالله مصباح افزود: خداوند ميفرمايد واي بر كافران كه چه عذاب سختي خواهند داشت؛ كار اين افراد به جايي ميرسد كه اسلام را چيزي طفيلي و خيالي ميدانند و ميگويند مهم اين است كه بخوريم، بسازيم و پيشرفت كنيم.
نماينده تهران در مجلس خبرگان رهبري با بيان اينكه برخي بالاترين وظايف خود را محدود به لذايذ دنيا ميدانند، گفت: نهايت كاري را كه اين افراد وظيفه خود ميدانند آن است كه هرچه مردم ميخواهند فراهم كنند آن هم نه در چارچوب دين، بلكه هرچه بخواهند. او با انتقاد تلويحي از سياستهاي دولت يازدهم و با اشاره به يكي از سخنرانيهاي حسن روحاني گفت: اگر كسي صحبت از آخرت كند اينها ميگويند شما بيكاريد كه فكر آخرت مردم هستيد ما كار داريم و بايد تحريمها را برداريم؛ حالا ديديم كه چقدر هم تحريمها برداشته شد، كار ايجاد شد، گرانيها برطرف شد! اين عضو جامعه مدرسين حوزه علميه قم عشق به پست، مقام و رياست را يكي از دلبستگيهاي دنيايي دانست و گفت: انسان وقتي برخي اشخاص را ميبيند واقعا تعجب و شك ميكند كه اينها عاقل هستند يا ديوانهاند! وقتي از دور اينها را نگاه ميكني مخصوصا با در نظر گرفتن سوابقشان، تعجب ميكني از اينكه اينها دنبال چه ميگردند؟!
او خاطرنشان كرد: آدمي كه پايش لب گور است و به قدري دارد كه اگر خودش و هفت پشتش بخورند تمام نميشود؛ حرفهايي نامربوط ميزند و آبروي خود و اطرافيانش را ميبرد؛ محبت خدا در دل چنين شخصي جاي نميگيرد چرا كه اين دو محبت با يكديگر تناسبي ندارد مثل نور و ظلمت است؛ خداوند اگر پيشتر عنايت و توجهي به اين فرد كرده باشد، از دلش ميكند. عضو جامعه مدرسين حوزه علميه قم اظهار داشت: كسي به مقام حب و قرب الهي ميرسد كه دلش يكپارچه براي خدا باشد، باور كند كه از خود هيچ ندارد و هرچه دارد را صرف خدا كند؛ دل و عاطفهاش را بايد صرف خدا كند و اگر بنا دارد جاي ديگري صرف كند بايد از او اجازه بگيرد.
نماينده تهران در مجلس خبرگان رهبري گفت: در مقابل كساني كه گرفتار بازيهاي شيطاني هستند و ميخواهند توجه مردم را به خود جلب كنند و مريد پيدا كنند، نميتوانند به محبت الهي دست يابند؛ همين كه به سمت لذايذ حيواني برود مانند تشنهيي ميشود كه هرچه از آن مينوشد تشنهتر ميشود.