اميرحسين يزدان‌پناه در خراسان نوشت:
پس از چند هفته اي که مقامات سياسي آمريکا درباره موشک‌هاي بالستيک ايران اظهارنظري نمي کردند «وندي شرمن» رئيس تيم مذاکره کننده آمريکايي هفته گذشته در جلسه استماع سنا بار ديگر اين موضوع را پيش کشيد: «برنامه موشک‌هاي بالستيک ايران براساس قطعنامه شوراي امنيت بايد جزئي از توافق جامع و مذاکرات باشد...» هرچند برخي تحليل گران معتقدند که اين مواضع به نوعي پاسخي به طيف‌هاي جمهوري خواه و نئومحافظه کاران آمريکايي است اما واقعيت اين است که همه اين مواضع که مقابل دوربين هاي زنده تلويزيوني بيان مي شود به نوعي وعده هاي غيرقابل انکار محسوب مي شوند به خصوص اين که شرمن در کميته روابط خارجي سنا به سناتورها قول داده است که همه چيز مطابق نظرات آن هاست و آن ها «از متن توافق جامع با ايران شگفت‌زده نخواهند شد.» با اين تفسير سوال اين است که برخلاف گزارش اخير پنتاگون که در آن تصريح شده بود توان موشکي ايران تهديدي براي آمريکا نيست و حتي تصريح شده بود که موضوع موشک هاي بالستيک ايران را مي توان پس از توافق جامع هسته اي و خارج از اين موضوع پيگيري کرد چرا بار ديگر بحث موشک هاي بالستيک ايران از سوي مذاکره کننده ارشد آمريکا بيان و به موضوع توافق جامع پيوند زده مي شود؟
به نظر مي رسد، نخستين جنبه طرح اين موضوع اين است که آمريکايي ها که بنا براظهارات صريح جان کري و وندي شرمن پيش از آغاز وين 6 تصور مي کردند در وين قرار است شاهد عقب نشيني ايران باشند، در مقابل استدلال هاي منطقي و فني ايران بازهم بر سنگيني چماق افزوده اند و به همين دليل با طرح مجدد موضوع موشکي تلاش مي کنند تا فشار را بر ايران حفظ کنند. اين درحالي است که طي 2 ماه گذشته پالس هايي از سوي مقامات نظامي و دفاعي آمريکا ديده شده بود که در آن گفته بودند فعلا نيازي به بحث درباره موضوع موشک ها نيست.
جنبه دوم اين که، در نگاهي صرفا دفاعي و نظامي مي توان موضوع تاسيسات هسته اي فردو و نيز موشک هاي بالستيک ايران را دو موضوع مرتبط با هم تحليل کرد که حذف هر يک بدون ديگري ثمري براي طرف مقابل ندارد. 2 سال پيش گلوبال ريسرچ فاش کرد که پنتاگون 330 ميليون دلار به شرکت هواپيمايي بويينگ بابت ساخت 20 بمب سنگرشکن پرداخت کرده تا در صورت جنگ احتمالي از آنها براي نابود کردن تاسيسات فردو استفاده کند. بعدها برخي رسانه هاي آمريکايي ويدئويي منتشر کردند که مقامات نظامي آمريکا به اسرائيلي ها داده اند. ويدئويي که مربوط به تست نوعي بمب سنگرشکن گرانقيمت آمريکايي است که براي تخريب فردو قرار بود به ارتش اسرائيل تحويل شود. اين هزينه هاي هنگفت درباره ساخت تنها تعداد اندکي بمب اين چنيني نشان مي دهد که حذف فردو براي اسرائيلي ها و آمريکايي ها حياتي است. هرچند مدتي بعد وال استريت ژورنال در گزارشي تصريح کرد قوي ترين بمب سنگرشکن توان نفوذ به 60 متري را دارد درحالي که تاسيسات فردو در عمق 90 متري قرار دارد .
از اين گذشته خود اسرائيلي‌ها هم مي دانند که پاشنه آشيل آن ها در مقابل تهاجم نظامي حتي محدود به ايران، توان موشکي ايران است. يعني پاسخ ايران به کوچکترين تعرض به تاسيسات هسته اي کشورمان، در تل آويو و احتمالا با موشک هاي سجيل-2 داده مي شود. اين نگراني آمريکايي ها، صهيونيست ها و برخي شرکاي عرب آن هاست. همان چيزي که انديشکده مطالعات راهبردي و بين المللي آمريکا 2 ماه پيش در گزارش خود با گره زدن بحث موشک هاي ايران و موضوع هسته اي مدعي شده بود: «رياض، تل آويو وو اشنگتن نگران اين هستند که ايران سلاح هاي هسته اي خود را روي موشک هاي بالستيکش سوار کند...».
بنابراين آمريکايي ها با فشار آوردن در موضوع موشکي بخش ديگري را نيز هدف گرفته اند که همان طرح مطالعات ادعايي است. ادعاهايي که در سال 2008 باعث شد مداليته ايران و آژانس که حتي البرادعي مديرکل وقت آژانس تاييد کرده بود با کارشکني آمريکايي ها به سرانجام نرسد. طرح اين موضوع البته نکته اي است که در روزهاي پاياني وين 6 نيز از سوي برخي وزراي خارجه 1+5 مطرح شده بود. لوران فابيوس وزيرخارجه فرانسه19 جولاي به رويترز گفته که ايران درباره ابعاد نظامي احتمالي برنامه هسته اي خود بايد تا قبل دور بعدي مذاکرات با آژانس همکاري کند. بنا براين همانگونه که پيشتر نيز پيش‌بيني مي شد با زمينه سازي هايي که شرمن در آمريکا با طرح موضوع موشک ها و فابيوس در وين کرده اند آژانس به زودي به طرح مجدد اين ادعاها خواهد پرداخت. موضوعي که البته ما بهتر از هرکس مي دانيم که واهي و براساس مدارک جعلي طرح مي شود اما به نظر مي رسد براي حل و فصل آن از وارد شدن به آن نيز اجتنابي نيست. اما درباره اين موضوع نگراني جدي که وجود دارد نوع رفتار آژانس است. اين نهاد نشان داده که تاکنون درباره موضوعاتي که مطرح مي کند هميشه پرونده را براي سوالات بعدي و بازگشت به موضوعات قبلي باز نگه مي دارد. نکته اي که درباره تاسيسات نظامي و امنيتي ايران نمي توان از آن به راحتي گذشت. چه اين که اگر ايران از روي حسن نيت و براي رفع شبهات ساختگي آژانس اجازه بازديد از برخي اماکن را بدهد، اين تضمين بايد وجود داشته باشد که آژانس متعهدبه بستن پرونده است و قرار نيست بارديگر به آن تاسيسات يا ديگر تاسيسات نظامي ايران برود که هيچ ارتباطي با برنامه غني سازي ما ندارد. بنابراين ملاحظه جدي که در اين باره وجود دارد لزوم تاکيد به آژانس براي تدوين يک جدول زماني درباره اين موضوع است به نحوي که ديگر خواسته اي نتواند به آن اضافه کند. نکته دوم پرهيز از افتادن در شرايطي است که ليبي در دهه گذشته تن به آن داد و طي آن بسياري از اطلاعات سري نظامي و هسته اي اين کشور لو رفت. موضوعي که 3 سال پيش در حمله آمريکا و انگليس به اين کشور براي سرنگوني قذافي رخ نمود و بسياري از نقاط استراتژيک آن در همان روزهاي نخست حمله کان لم يکن شد! بنا براين ملاحظه دوم و شايد مهم ترين نکته در اين باره توجه جدي به مراقبت‌هاي امنيتي از تاسيسات نظامي ايران است. جايي که نبايد به محل آمد و رفت بازرسان نهادهايي تبديل شود که قبلا در موضوع ليبي، عراق و سوريه آزمايش خود را پس داده اند.
