
در سالروز یک ساله شدن دولت یازدهم، هستند کسانی که هنوز در جابجایی دولت دهم و یازدهم گیر افتاده و به اصطلاح، پا در هوا رها شدهاند و کسی به فکر حل مشکلشان نیست.
به گزارش «تابناک»، پذیرفتهشدگان پرشمار آزمون استخدامی وزارت نفت ـ که در واپسین روزهای عمر دولت دهم، خود را در آستانه استخدام و آینده خود را در شرف شکوفایی میدیدند ـ اکنون مدتهاست از بلاتکلیفی به ستوه آمده و اینقدر در پیگیری به در بسته خوردهاند که تنها چاره را در نامهنگاری به رهبر انقلاب یافتهاند.
ماجرا از آنجا آغاز شد که شرکت ملی نفت ایران، در پی انتشار آگهی در روزنامههای کثیرالانتشار و رسانه ملی، طی روزهای پنجم و ششم اردیبهشتماه سال ۹۲، اقدام به برگزاری آزمون استخدامی برای تصدی ۲۶۷۶ رسته شغلی کرد؛ ۱۸۴۱ تن با برگزاری آزمون، ۱۳۴ فارغالتحصیل بورسیه دانشگاه صنعت نفت، ۶۶۷ دانشجو سهمیه فرزندان شهیدان معزز.
بر پایه زمانبندی اعلام شده این آزمون ـ که بیش از ۱۲۹ هزار تن از فارغالتحصیلان رشتههای گوناگون تحصیلی در آن شرکت کردند تا لقب بزرگترین آزمون استخدامی کشور را به خود بگیرد ـ باید همه مراحل آزمون، اعم از آزمون کتبی، مصاحبه فنی و روانشناختی، طب صنعتی و گزینش تا قبل از پاییز ۹۲ انجام میپذیرفت، ولی به هیچ وجه این گونه نشد.
با برگزاری آزمون کتبی، در شرایطی که دولت تغییر کرده بود و برخی مصوبات دولت دهم، به ویژه مصوبات اواخر عمر آن دولت به اشکالاتی از طرف دولتمردان جدید خورده بود، نتایج آزمون در ۲۶ تیر ۹۲ اعلام شد و ۳۶۸۲ تن به مرحله مصاحبه فنی و روانشناختی فرا خوانده شدند تا از میان ایشان، افراد مورد نیاز جذب شوند.
بدین ترتیب در شرایطی که بحث میان برخی مسئولان بر سر امکان داشتن یا نداشتن لغو مصوبات دولت دهم جریان داشت و طرحهای مهرآفرین مصوب دولت سابق، سر و صدای بسیاری راه انداخته بود، سرانجام در مهر و آبان ماه سال گذشته، با دستور زنگنه، وزیر نفت سرشناس دولت یازدهم، مصاحبهها انجام و اعلام نتایج نهایی به اواخر آذرماه یا اوایل دی ماه ۹۲ موکول شد.
با این برنامهریزی اعلام شده، گویی مسئولان میخواستند کاری کنند که هر چه ماجرا تا این مرحله به کش و قوس رسیده بود، از آن به بعد اصولی پیش برود؛ اما رسیدن موعد اعلام شده نشان داد که خیر؛ هنوز داستان این استخدامها ادامه دارد... !
اوایل دی ماه، اطلاعیهای روی سامانه آزمون استخدامی شرکت ملی نفت ایران منتشر شد که حکایت از به تعویق افتادن انتشار نام برگزیدگان داشت؛ «نتایج نهایی مصاحبههای استخدامی، نیمه اول بهمن ماه صرفاً از طریق همین پایگاه اینترنتی اعلام خواهد شد».
با این اطلاعیه، باز هم ماجرا وارد فاز جدیدی شده بود و از دور و اطراف خبر میرسید که چون استخدامها بر پایه طرحهای مهرآفرینِ دولت دهم بوده، با آن مخالفت شده است؛ غافل از آنکه برخی مراحل آن در دولت یازدهم انجام شده و نمیشود اشکالات بر جای مانده از دولت پیش را برای ابهاماتی که امروز بروز میکند، دستاویز قرار داد.
وقتی بهمن ماه رسید، تجربه به تعویق افتادن اعلام نتایج برای برخی نگرانیهایی به همراه داشت که محقق شد! این بار هم نام برگزیدگان اعلام نشد و البته به شکلی ناباورانه، خبری از تعویق و یا اعلام موعدی جدید در کار نبود تا این گونه به نظر برسد که این چند هزار تن به فراموشی سپرده شدهاند.
خلاصه آنکه باید ماهها زمان میگذشت تا اظهارنظر سلحشور، معاون توسعه منابع انسانی و مدیریت وزارت نفت در اردیبهشت ماه ۹۳، شرکت کنندگان در این آزمون را به این نقطه برساند که فراموش نشدهاند، ولی وعده این مقام هم فرقی با وعده پیشنیان نداشت و نه چند هفته بعد، که چند ماه پس از آن هم خبری از اعلام نتایج نشده است.
از اینجا به بعد، پذیرفتهشدگان پرشماری که یک سال است بلاتکلیفاند، چارهای ندیدند، جز آنکه کمپین راهاندازی کنند، نامه سرگشاده بنویسند، از نمایندگان مجلس یاری بخواهند و...؛ اما هر چه کوشیدند، افاقه نکرد و حتی به تغییر سایت نتایج آزمون هم منجر نشد!
هماکنون اگر خودمان را جای این افراد بلاتکلیف بگذاریم، به سادگی درخواهیم یافت که عامل اعلام نشدن نتایج مصاحبهها هر چه بوده، این افراد جویای کار با یک سال معطلی، هزینههای آن را پرداختهاند و معلوم نیست این پرداخت هزینه تا چه هنگام تداوم بیابد، ولی مسئولان دولتی چه؟
آیا افرادی که در اعلام نتایج کاهلی کردهاند، هزینهای برای سستی خود خواهند پرداخت یا خیر؟
آیا میتوان پذیرفت در این دیرکردهای هر باره و بلاتکلیف رها شدن جوانان، کسی مقصر نبوده و از این عمری که به بطالت و بیکاری این افراد میگذرد، هیچ حذری وجود نداشته؟
آیا توجیهشدنی است که هیچ مقام و مسئولی، خود را موظف به ارائه توضیحات به این انبوه جوانان جویای کار نداند و برای یک بار هم که شده، دلیل اصلی اعلام نشدن نتایج را شفافسازی کند؟
براستی اگر قرار است این استخدامها کانلمیکن شود، چرا چنین چیزی اعلام نمیشود تا چند هزار تن از بلاتکلیفی به در آیند و اگر قرار است به ثمر بنشیند، چرا این همه در انجام آن تعلل شده و برای کشور هزینهتراشی میشود؟!