رسالت در سرمقاله خود نوشت:
مردم چشمم به خون آغشته شد در کجا اين ظلم بر انسان کنند؟ سي روز صهيونيست ها يک هولوکاست واقعي را در غزه راه انداختند و جهان را به تماشاي آن دعوت کردند! در غزه هر لحظه يک زن و کودک فلسطيني، مظلومانه يا تيري به قلبش فرود مي آمد يا ترکشي به مغزش اصابت مي کرد و يا در تنگناي خفقان آور خاک و سيمان، زير خروارها آوار ناشي از بمباران هاي هوايي جان مي سپرد.
شمار شهداي غزه به عدد 1867 رسيد. بيش از ده هزار فلسطيني زخمي اکنون بدون امکانات درماني بر روي دست پدران و مادران خود مانده‌اند و بدون دارو و خدمات پزشکي زجر مي کشند. هزاران خانه ويران و 41 مسجد تخريب شده است. بيش از پانصد هزار نفر آواره شدند. مدارس و مراکز درماني از حملات هوايي مصون نبودند. مردم در خانه ها، خيابان ها، بوستان ها و نيز در ساحل دريا به توپ و گلوله و بمب بسته شدند. باريکه غزه هر روز باريک و باريک تر شد. صداي ضجه و ناله مردان، زنان، کودکان، پيران و جوانان فلسطيني در پنج قاره جهان شنيده مي شود.
سي روز مردم جهان شاهد صحنه هاي دلخراش جان دادن معصومانه کودکان و زنان فلسطيني در غزه بودند. سي روز مردم جهان شاهد مرداني بودند که جنازه کودکان آنها بر روي دستشان مانده بود. سي روز مردم جهان شاهد مادراني بودند که مشغول جمع آوري تکه هاي بدن کودکانشان از زير آوارها بودند. مردم جهان شاهد مردمي بودند که در سوگ عزيزانشان از ته دل، سوزناک و دلخراش، ناله مي کردند و کمک مي طلبيدند اما فريادرسي نمي ديدند. اسرائيل، صدها هزار نفر را در غزه به گروگان گرفته و اجازه نمي دهد حتي کمک هاي انساني به اين مردم صورت گيرد.
با وجود اين معرکه و غوغاي بمب و موشک و گلوله، جراحت، شهادت، دربدري و بي خانماني، سران عرب هر شب در حرمسراهاي خود مشغول عيش و نوش هستند و حتي حاضر نيستند اخباري را که مردم جهان در چهارگوشه دنيا از رسانه ها در مورد جنايت صهيونيست ها دنبال مي کنند، گوش کنند. گرد مرگ و خاموشي بر اتحاديه عرب نشسته است. انگار نه انگار يک و نيم ميليون عرب در غزه هر روز سلاخي مي شدند و گرفتار يک هولوکاست واقعي بودند.
به قول حافظ ، در کجاي دنيا اين ظلم بر انسان روا داشته مي شود؟ مردمک چشم عالميان، امروز به خون نشسته است. مسلمانان جهان که هر روز شاهد اين صحنه هاي جانخراش هستند، بي اختيار اين آيه کريمه را در ذهن خود مرور مي کنند که؛ «والسماء ذات البروج، واليوم الموعود، و شاهد و مشهود، قتل اصحاب الاخدود، النار ذات الوقود، اذ هم عليها قعود، و هم علي ما يفعلون بالمؤمنين شهود، و ما نقموا منهم الا ان يؤمنوا بالله العزيز الحميد، الذى له ملک السماوات و الارض و الله على كلّ شىءٍ شهِيد، ان الذين فتنوا المؤمنين والمؤمنات ثم لم يتوبوا فلهم عذاب جهنم و لهم عذاب الحريق» (سوگند به آسمان كه داراى برجهاى بسيار است، و سوگند به آن روز موعود، و شاهد و مشهود (شاهد، پيامبر و گواهان اعمال، و مشهود، اعمال امت است)، مرگ و عذاب بر شكنجه گران صاحب گودال (آتش) باد، گودال هايى پر از آتش شعله ور، هنگامى كه در كنار آن نشسته بودند، و آنچه را نسبت به مؤمنان انجام مى دادند (با خونسردى) تماشا مى كردند، هيچ ايرادى بر آنها (مؤمنان) نداشتند جز اينكه به خداوند عزيز و حميد ايمان آورده بودند، همان خدايى كه حكومت آسمان ها و زمين از آن اوست و بر همه چيز گواه است، كسانى كه مردان و زنان با ايمان را مورد شكنجه قرار دادند عذاب دوزخ براى آنهاست و عذاب آتش سوزان) (سوره بروج، آيات 1 الي 10 - ترجمه آيت الله مکارم شيرازي)
اينک صهيونيست ها بايد در انتظار انتقام الهي باشند. آن روز، خيلي دور نيست. بايد با قرآن همنوا شد و فرياد زد؛ مرگ و عذاب بر شكنجه گران صاحب گودال (آتش) باد.
امروز، آمريکا و اروپا تمام قد، پشت سر جلادان رژيم اشغالگر قدس ايستاده اند. ارتش رژيم صهيونيستي دست خود را از روي ماشه تفنگ ها برنداشته است و مرتب، بمب و توپ پرتاب مي کند. اما هنوز نبض حيات در غزه، منظم مي زند. چندي پيش امدادگران، يک کودک 25 روزه را از زير انبوهي از خاک و سنگ و آجر ويرانه اي سالم بيرون آوردند. اين نشان مي دهد که حيات و ممات دست خداست و اگر او اراده کند، حجم عظيم شرارت و خباثت و بي شرمي صهيونيست ها قادر نيست حتي به يک کودک بي دفاع 25 روزه آسيب بزند. اين کودک فلسطيني مي ماند تا همراه جوانان و مبارزاني که قلبي مملو از خشم و انتقام دارند، حماسه پيروزي خون بر شمشير را در غزه به نمايش بگذارند.
هر شهيد مظلومي که در غزه به زمين مي افتد، هزاران اراده پولادين به پا مي خيزد تا راهبرد «تا آخرين نفر» و «تا آخرين نفس» را عليه جنايات صهيونيست ها، زنده نگاه دارند. آن سوي خط آتش، هر صهيونيستي که به قتل مي رسد موجي يأس و ترس در اردوگاه اشغالگران قدس، گسترده مي شود.
باز در همين خبرهاي غزه خوانديم که در ميان آتش و گلوله و باروت و بمب، بانويي فلسطيني پس از پنج سال نازايي، صاحب چهار فرزند شد. تصوير چهارقلوهاي فلسطيني به جهان مخابره شد. صهيونيست ها بايد بدانند حيات و ممات در دست خداوند است و يک ملت را نمي توان نابود کرد. نبض مقاومت در سرزمين هاي اشغالي و غزه، منظم مي زند. رژيم اشغالگر قدس بزودي در نبرد چهارم واقعي با اعراب، شکست سختي خواهد خورد و اين شکست در تاريخ ثبت مي شود.
آمريکايي ها هنوز در رؤياي شکل گيري «خاور ميانه جديد» هستند. اما مقاومت، اين رؤيا را بر باد رفته مي داند. زنان، کودکان، جوانان، پيران و البته رزمندگان فلسطيني خواب غرب و بويژه آمريکا را در منطقه آشفته کرده اند و اين نه آغاز راه، بلکه انجام آن است. بزودي مارش پيروزي در غزه به صدا درخواهد آمد و جهان اسلام، اين پيروزي را جشن خواهد گرفت.
صهيونيست ها جنگ را در افکار عمومي باخته اند. لذا با خفت و خواري و رسوايي عقب نشيني کردند و با بالا بردن پرچم تسليم، خواستار آتش بس 72 ساعته شدند. اين روزها حتي در پايتخت هاي اروپايي و نيز آمريکا صداي نفرت و انزجار و خشم مردم عليه جنايات اسرائيل شنيده مي شود. سران خونخوار اسرائيل غاصب نمي توانند در برابر موج جهاني خشم ملت ها بايستند. مردم جهان، صهيونيست ها را به نسل کشي، جنايت جنگي و نقض حقوق بشر مي شناسند و هر روز افکار عمومي جهان، اين رژيم را به عنوان يک مجرم، محکوم مي کند.
برگزاري اجلاس وزيران خارجه کميته فلسطين جنبش عدم تعهد در تهران، يک فرصت براي بازخواني جنايات صهيونيست ها و چاره انديشي در برابر تجاوزات خونين به يک ملت مظلوم بود. رئيس جمهور، در اين اجلاس صريحاً گفت: «اميدي به شوراي امنيت نيست و بايد وارد عمل شد. چرا که برخي اعضاي شوراي امنيت با صهيونيست ها همدست هستند. بي تفاوتي سازمان ملل، صهيونيست ها را گستاخ تر کرده است.»اين مواضع برحقي است. امروز، جمهوري اسلامي ايران با صداي بلند از مردم غزه حمايت مي کند. اميدواريم اجلاس تهران يک منفذ تنفس سياسي و رواني براي مردم غزه و ملت مظلوم فلسطين ايجاد نموده و حد اقل، راه هاي کمک رساني پزشکي و انساني را باز کند.اکنون تاريخ، سي روز مقاومت مظلومانه و دليرانه در برابر سي روز تجاوز وحشيانه را ثبت کرده است. رژيم صهيونيستي راهي جز پذيرش مشروط حماس را ندارد. خوي وحشيگري اسرائيل حکايت از ادامه تجاوز و ددمنشي دارد. مردم غزه بايد خود را آماده دور جديدي از اين نبرد تاريخ ساز کنند. صداي شکستن استخوان هاي رژيم صهيونيستي زير فشار افکار عمومي به گوش مي رسد. مردم فلسطين بزودي پيروزي غرور آفرين خود را جشن مي گيرند.
