درها که باز می‌شود همزمان صدها مسافر انگار که بخواهند خودشان را از یک فضای تنگ و بسته نجات دهند، از واگن‌ها بیرون می‌ریزند. درست مثل اینکه دست هر کدام شان یک نقشه راه داده باشی، همه در یک مسیر مشترک حرکت میکنند و همه چشم‌ها به‌دنبال راه خروجی است که آنها را هرچه سریع تر روی زمین برساند.
به گزارش جام جم، انتخاب اول همه آنها پله‌های برقی است. پس انبوهی از جمعیت پله‌های برقی را نشانه می‌گیرند. فکر همه چیز را هم از قبل کرده‌اند. اینکه چطور در این ازدحام جمعیت جزو اولین مسافرانی باشند که خودشان را روی پله‌های برقی جا می‌دهند، اما انگار قرارنیست همیشه همه چیز آن‌طور که حساب کرده بودند پیش برود.
پله‌های برقی حرکت نمی‌کند، مسافران مترو باز هم محکوم شده‌اند به یک پله نوردی اجباری. آنها باید حدود 100 پله را یک نفس طی کنند. جوان‌ترها پله‌ها را چند تا یکی کرده و بدو از آنها بالا می‌روند، اما زن‌ها، کودکان و افراد مسن چاره‌ای ندارند جز اینکه یکی یکی پله‌ها را طی کنند. آنهایی که بین راه کم می‌آورند گاهی می‌ایستند، نفسی تازه میکنند و دوباره راه می‌افتند.
بعضی‌ها هم به‌دنبال راهی می‌گردند تا حواس‌شان پرت شود و سختی بالا رفتن از این همه پله را کمتر احساس کنند. پس شروع میکنند به شمردن: 10، 20،... 94، 95....
بالاخره با هر زحمتی است خودشان را به ورودی ایستگاه می‌رسانند، درحالی که هم پا درد گرفته‌اند و هم حسابی به نفس نفس افتاده‌اند.
برای آنهایی که مسافر دائمی مترو هستند. این داستان اغلب اوقات تکرار می‌شود. ایستگاه‌های مترو که مجهز به پله برقی هستند بیشتر ساعات روز به‌دلیل تعمیر از سرویس دهی خارج هستند بعضی ایستگاهها نیز هنوز پله برقی نصب نشده و مسافران ناچارند تعداد زیادی پله را طی کنند تا خودشان را به ورودی ایستگاه برسانند.
حالا دیگر سال‌هاست مترو بین شهروندانی که از حمل و نقل عمومی استفاده میکنند طرفداران زیادی پیدا کرده است. آنها ترجیح می‌دهند ازدحام جمعیت داخل واگن‌های مترو و نداشتن تهویه مناسب آن را به جان بخرند، اما ساعت‌های طولانی ترافیک و گرمای کلافه‌کننده را تحمل نکنند تا به جای آن در کوتاهترین زمان به مقصد برسند.
وجود این مزیت‌هاست که خیلی از شهروندان را در این سال‌ها مشتری پر و پا قرص مترو نگه داشته است. با این حال برخی کمبودها هم وجود دارد که باعث شده خوبی‌های آن پیش چشم طرفدارانش کمرنگ شود. یکی از این مشکلات نبود پله‌های برقی در برخی ایستگاهها یا خراب بودن آنهاست که حسابی برای مسافران مترو دردسرساز شده و آنها را به زحمت انداخته است.
گاه دیده شده در برخی ایستگاه‌های اصلی و پر مسافر پله‌های برقی به دلیل خرابی و نیاز به تعمیر یک روز کامل از کار افتاده و مسافران مجبور شده‌اند گاه تا 100 پله را با پای پیاده طی کنند، آن هم درحالی که تحمل این شرایط برای افراد مسن، زنان باردار و بیماران قلبی و تنفسی بسیار مشکل بوده است در حالی که انتظار شهروندان این است که در مجموعه منظمی مانند مترو رفع نواقص و خرابی‌ها با سرعت بیشتری انجام شود.
یکی از گلایه‌های دیگر مسافران مترو این است که چرا بیشتر ایستگاه‌هایی که افتتاح می‌شوند به پله برقی مجهز نیست؟ یعنی ایستگاه افتتاح می‌شود، قطارها مسافرگیری میکنند، اما یا اصلا پله برقی برای این ایستگاهها طراحی نشده یا پله‌های برقی آن هنوز در حال نصب است و به مسافران خدمات نمی‌دهد.
مسئولان مترو نباید از این نکته غافل شوندخدمات رسانی مطلوب زمانی اتفاق می‌افتد که همه امکانات مورد نیاز در کنار یکدیگر قرار گرفته و به نوعی مکمل هم باشند تا شرایط برای ارائه یک خدمت با کیفیت و بی‌عیب و نقص فراهم شود.
خوب است مسئولان مترو نسبت به نصب پله برقی در ایستگاه‌هایی که بدون پله برقی هستند، اقدام کنند یا در صورت خراب شدن پله‌های برقی یک ایستگاه در کوتاهترین زمان ممکن نسبت به تعمیر آن اقدام کنند تا خوبی‌های این وسیله نقلیه عمومی با چنین مشکلات و کمبودهایی زیر سوال نرود.
پدر من برای اینکه از 250 پله بالا نرود قید اومدن به خونه ما را زده ، حالا ایشان و ماننند ایشان چکار کنند 