وقتی یک جانباز جنگ تحمیلی یا فرد معلول نمی‌تواند
امور روزمره و جاری خود را به تنهایی و بدون کمک گرفتن از دیگران به
انجام برساند، معنایش این است که شهرمان معلول است.
به گزارش «تابناک»، از جمله کارهایی که برای رفاه جانبازان و معلولان در تهران انجام گرفته، راه‌اندازی سامانه حمل‌‌ونقل جانبازان و معلولان است که با استقبال گسترده این عزیزان همراه شده است.
به این بهانه به سراغ یکی از اعضای شورای اسلامی شهر تهران رفتیم که بار‌ها و بار‌ها از مشکلات این قشر در رفت و آمدهای روزمره سخن گفته و شهر را در خدمت‌رسانی به این قشرهای معلول خوانده است.
دکتر رحمت‌الله حافظی با مثبت ارزیابی کردن راه‌اندازی سامانه حمل و نقل جانبازان و معلولان، این کار را مثبت و در‌خور تقدیر خواند و گفت: به تازگی نشستی با اعضای انجمن معلولان ضایعات نخاعی داشتم که در صحبت درباره سامانه راه اندازی شده، متوجه استقبال ایشان از این اقدام خوب شدم، منتها در دو مورد بحث داشتند که یکی هزینه استفاده از این سامانه بود که کاهش یافت و مرتفع شد و دیگری درباره شمار سرویس‌های به کار گرفته شده در این طرح بود که قرار است رفع شود.
عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه این سامانه توانسته بخشی از نیازهای جانبازان و معلولان را مرتفع نماید، افزود: موظفیم زمینه‌ای فراهم آوریم تا جانبازان و معلولان خانه‌نشینی پیشه نکرده و در جامعه حاضر شوند، زیرا حضور این افراد در جامعه می‌تواند بسیاری از مشکلات جسمی‌شان را کاهش دهد. این افراد در نتیجه بی‌تحرکی، مستعد ابتلای به بیماری‌های سنگ کلیه و پیرو آن، عفونت‌های ناشی از سنگ کلیه، پوکی استخوان، خشکی مفاصل و ... هستند.
حافظی در ادامه گفت: در حقیقت خارج شدن این افراد از منزل برایشان حکم پیشگیری از مشکلات بعدی را دارد. اینجاست که اگر می‌گوییم و می‌دانیم پیشگیری بهتر از درمان است، باید زمینه‌ای فراهم آوریم که جانبازان و معلولان بتوانند در سطح شهر رفت و آمد کنند و البته ترددشان راحت باشد تا تداوم بیابد.
رئیس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران افزود: این موضوع را می‌توان جور دیگر هم بیان کرد و گفت، شهر ما وقتی شهری سالم، جامع و کامل خواهد بود که یک فرد ویلچر‌نشین بتواند از منزل خود به هر نقطه از شهر که خواست، بدون آنکه از کمک دیگران استفاده نماید، سفر کرده و بازگردد، که متأسفانه اکنون اینچنین نیست، زیرا شهر در خدمت رسانی به ایشان ناتوان است.
عضو شورای راهبردی معلولان در ادامه پیشنهاد جالب توجهی برای پی بردن مسئولان به معلویت شهر ارائه کرد و گفت: از آقای شهردار می‌خواهم که نه یک هفته، بلکه تنها یک روز روی ویلچر بنشیند و در سطح شهر رفت‌و‌آمد کرده و به کارهای روزانه خود برسد تا ببینیم آیا چنین امکانی خواهد یافت یا خیر؟ بد نیست از شهرداران مناطق بخواهیم یک روز در سال روی ویلچر بنشینند و به کارهای خود رسیدگی کنند تا دریابند اوضاع شهر چگونه است و چقدر در رفع مشکلات موفق کار کرده‌اند.
وی افزود: مشکلاتی که احتمالا این مدیران شهری با آن روبه‌رو خواهند بود، در حالی قابل توجه و بغرنج به نظر می‌رسد که این افراد راننده و خودرو دارند و حتی برای رفت و آمد به دفتر خود در محل کار نیز از آسانسور بهره می‌گیرند، حال آنکه جانبازان و معلولان از چنین امکاناتی محرومند و خود را مقابل شهری که معلول است، تنها می‌بینند؛ یعنی مشکلات شهر گریبانگیرشان می‌شود.
حافظی در ادامه به‌کارگیری چنین پیشنهادی را برای کسب تجربه مفید خواند و گفت: نه تنها تجربه کردن چنین کاری بد نخواهد بود، بلکه ممکن است به فراهم آوردن زیرساخت‌های لازم برای زندگی جانبازان و معلولان در سطح شهر منجر شده و شرایطی فراهم آورد که شهر بتواند وظایف خود در استفاده از همه ظرفیت‌های جامعه را به انجام رسانده و پذیرای افراد ویلچر نشین باشد.
وی در پایان گفت: شاید با به‌کارگیری چنین راهکاری بتوان امید داشت که پس از گذشت سالیان متمادی از پایان جنگ، شهر و مدیریت شهری از معلولیت رهایی یافته و میزبان خوبی برای جانبازان و معلولان باشد؛ بماند که بر این باوریم شهرمان نه تنها برای جانبازان و معلولان مناسب نیست، بلکه در ارائه خدمت به سالمندان نیز ناتوان است!
