حمیده امینی‌فرد در ایران نوشت:
ما در حالی تابستان را پشت سر گذاشته و وارد پاییز می‌شویم که همچنان خبری از باران نیست. هشدارهای خشکسالی ادامه دارد، هواشناسی اعلام کرده است که تا آبان ماه فقط یک تا دو بار بارندگی خواهیم داشت و مسئولان هم هشدار می‌دهند که طی چند روز آینده، برخی کلانشهرها همچون تهران، قطعی آب را تجربه خواهند کرد. از طرفی خشکسالی به جان درختان پایتخت افتاده و مشکلات زیست محیطی مثل جولان مگس‌های سفید در شهر هم به دیگر مشکلات خشکسالی اضافه شده و در این میان مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها که در استان یزد مستقر است عنوان کرده که چاره‌ای جز باروری ابرها نمانده است.
رئیس این مرکز عنوان‌کرده برنامه‌ای 10 ساله برای 12 استان کشور دارد. این گفته محمدمهدی جوادیان‌زاده البته ممکن است در این شرایط گزینه قابل تأملی باشد، اما بارورسازی ابرها چه در گذشته و چه هم‌اکنون، منتقدان زیادی از جمله معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست دارد که معتقدند نباید به هیچ عنوان از دستگاههای بارور کننده ابر استفاده کرد، چرا که بارورسازی ابرها علاوه بر تأثیری که روی زمین لرزه دارد، فقط در مناطق مساعد با هزینه بالا جواب میدهد و در مناطقی که آلودگی هوا بالاست یا در مناطق خشک، ممکن است حتی ابرها را برای همیشه عقیم کند.
با این حال در نقطه مقابل این انتقادات، دفاع محکم رئیس مرکز ملی تحقیقات باروری ابرها قرار دارد که معتقد است اجرای این عملیات در مناطق هدف، بارش‌ها را 15 درصد افزایش داده و این درصد معادل افزایش حجم سالیانه یک میلیارد متر مکعب بارش است. او همچنین وعده داده که طی دورهای 10 ساله، همه نقاط مستعد کشور، زیر پوشش «باروری ابرها» قرار گیرد. وی در جواب مخالفان هم اعلام می‌کند که بارورسازی ابرها در صورتی که به شکل استاندارد، با تجهیزات مناسب، در منطقه مناسب و به شکل مستمر انجام شود، مفید است. مطالعات انجام شده هم نشان میدهد که روش استحصال آب از جمله ارزانترین روش‌های استحصال است و میتوان اجرای این عملیات را در مناطقی که مستعد خشکسالی هستند، انجام داد. گفتنی است مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها زیر نظر وزارت نیرو فعالیت می‌کند؛ وزارتخانه‌ای که مدیریت آب بخشی از وظایف آن است.
محمد درویش، فعال محیط زیست؛ به عنوان یکی از منتقدان اصلی طرح باروری ابرها با اشاره به موضع مخالف سازمان حفاظت محیط زیست درباره بارورسازی ابرها به «ایران» می‌گوید: «این سازمان به علل زیادی مخالف اجرای این طرح است و معصومه ابتکار، معاون رئیس جمهوری هم مواضع خود را در این زمینه صریح اعلام کرده است. وقتی 65 میلیارد متر مکعب آب در بخش کشاورزی به هدر می‌رود و راندمان آبیاری در بهترین شرایط در بخش کشاورزی 35 درصد است، آیا منطقی است که به جای ارتقای کیفیت آبیاری در بخش کشاورزی به سراغ باروری ابرها برویم؟ حرف ما این است که راه‌هایی به مراتب کم هزینه‌تر و علمی‌تر برای تأمین آب شرب مردم وجود دارد که باید به سراغ آن‌ها برویم.»
وی با تأکید بر اینکه هم‌اکنون ضایعات در بخش کشاورزی 3 تا 4 برابر حد مجاز است که باید فکری برای آن کرد، ادامه میدهد: «طرح‌های انتقال آب، سد‌سازی و باروری ابرها هم هزینه بر و هم خسارت بار است و باروری ابرها ممکن است در منطقه دیگری جواب دهد و حتی موجب سیل درآن منطقه شود.»
درویش با اشاره به میثاق نامه‌ای که 3 سال پیش در سازمان ملل متحد به امضای کشورهای عضو رسیده است، می‌گوید: «کشورهای عضو تعهد داده‌اند که اگر قرار است روش یا فناوری در حوزه اقلیم انجام شود، حتماً با مراجع ذی صلاح در سازمان ملل تبادل نظر شود تا چالش‌های جدی در این زمینه بوجود نیاید.» وی در پاسخ به حساسیت‌هایی که در این زمنیه در سرتاسر دنیا وجود دارد، می‌گوید: «حجم آب موجود در اتمسفر ثابت است و اگر ما بخواهیم به روش‌های مصنوعی در یک منطقه باران بیشتری رخ دهد، به این معناست که در جایی دیگر خشکسالی مصنوعی و شدیدتری ایجاد شود و این دور از مشی و اخلاق محیط زیستی است.»
به نظر من انتقال آب از آبهای آزاد به مرکز کشور جهت تامین آب صنایع مخصوصا صنایعی که می توانند آب با املاح بالا استفاده کنند یا با سخت گیری اولیه استفاده نمایند ضروری است با این کار آبی که به مرکز ایران یا پس از استفاده جذب زمین شده که باعث رطوبت خاک می شود ویا بخار شده و منجر به رطوبت هوا خواهد شد 