حسین امینی: اولین بار 14 سال پیش در سفری که به ژاپن داشتم متوجه شدم که که در پله های برقی حتما باید در سمت راست ایستاد. باند چپ همیشه باید باز باشد تا اگر کسی دلش بخواهد از آن سمت استفاده کرده راه برود یا بدود. این مسئله جزء حقوق شهروندی بود و رعایت آن ادب و احترام به دیگران محسوب می شد.
از آنجا یی که بخوبی بیاد داشتم که از روزنخست افتتاح مترو در تهران با بلندگو از مردم خواسته شد که در پله برقی راه نروند (و همچنان پس از سالها این تذکر در مترو تکرار می شود) چنین فرهنگی برای اینجانب مایه تعجب بود. تفسیر من در آنموقع این بود که احتمالأ پله های برقی در ژاپن کیفیت بهتری دارند و در اثر راه رفتن خراب نمی شوند. یا این قانون مختص ژاپن می باشد و شاید اگر ژاپنی ها به ایران بیایند در فرهنگ استفاده از پله های برقی تجدید نظر کنند.
با این وجود پس از مسافرت به بسیاری کشورهای دیگر متوجه شدم که ظاهرأ این یک فرهنگ رایج در جهان می باشد. لذا سعی کردم از خودم سئوال کنم که این موضوع چه اهمیتی داشته و چگونه ممکن است در زندگی ما تاثیر گذار باشد که در جواب به موارد زیر رسیده ام:
1- اجازه به دیگران برای سبقت گرفتن: احتمالأ فلسفه اصلی این فرهنگ همکاری با دیگر افراد جامعه می باشد. اگر کسی به هردلیلی عجله داشته یا بر اساس روحیات خود از پشت سر کسی قرار گرفتن ناراضی باشد فرصت سبقت گرفتن و افزایش سرعت را پیدا نماید.
2- تمرین قانون مداری: این روشی بدون هزینه برای تمرین قانون مداری توسط شهروندان می باشد.
3- احساس آرامش: ایستادن در صف اضطراب زا می باشد و داشتن حق انتخاب برای راه رفتن آرامش بیشتری را نصیب شهروندان می کند.
4- حس احترام متقابل: دادن اجازه سبقت یک رفتار احترام آمیز بوده و بنوبه خود باعث افزایش حس قدردانی در دیگران می شود.
4- تاثیرات بسیار مفید در فرهنگ رانندگی: تصور کنید در جاده رانندگی می کنید و برای سبقت گرفتن نیازبه چراغ زدن به اتومبیل روبرویی دارید. این وضعیت را با رفتاری مقایسه کنید که اتومبیل جلویی قبل از اینکه شما به او برسید در سمت راست جاده قرار گرفته و باند سبقت را برای شما باز نگاه می دارد. هرگز نمی توان منکر کیفیت بد جاده ها یا ایمنی نامناسب خودروها شد ولی همکاری با دیگران برای سبقت با ایجاد آرامش بیشتر در رانندگان قطعأ می تواند باعث کاهش تصادفات گردد.
لذا ما هم باید هماهنگ با بقیه دنیا اجازه دهیم افراد از باند چپ پله های برقی برای راه رفتن استفاده کنند و به این مسئله بعنوان یک فرهنگ مهم توجه کرده و از آن ساده عبور نکنیم.
خیلی عالی بود 