اگر یک سرآشپز شناخته باشید که موقعیت کلیدی خود را در یک رستوران پس از سال‌ها سرآشپزی از دست بدهید، چقدر تلاش می‌کنید تا از روش‌های دیگر همچون پختن غذا در یک کامیون سیار، اعتبار مخدوش شده‌تان را بازیابید؟ این تصویری است که یکی از پیشگامان سینمای آمریکا به سراغش رفته و یک کمدی متفاوت را خلق کرده است.
به گزارش «تابناک»، «سر آَشپز/Chef» یک کمدی گرم است که در آن یک آشپز حرفه‌اش را با آموختن در مورد توئیتر و افتتاح یک کامیون سیار پخش غذا، دوباره احیا می‌کند. «سرآشپز» باید برای پیدا کردن مخاطب گرسنه‌تر در هر جایی تلاش کند. این فیلم مخلوطی ظریف از یک کمدی فردی و مبارزه‌ای کم خطر است که در میان فیلم‌های اکثراَ شلوغ پارامونت کمی عجیب است.
البته این فیلم نتوانسته از حداکثر پتانسیلش نهایت بهره را ببرد، ولی از معدود کمدی‌های تحسین شده ۲۰۱۴ و جزو آثار مستقبل سینمای آمریکاست. «جان فاورو» که نویسندگی و کارگردانی و بازیگری در این اثر را بر عهده داشته، در نقش کارل کسپر است؛ یک آشپز ماهر اما خسته از کارش که در یک رستوران باکلاس، غذاهای قدیمی و کلاسیک سرو می‌کند.
او در نقدی نیش دار از سوی یک منتقد غذا (با بازی «اولیور پلت») به خاطر کمبود خلاقیت سرزنش می‌شود و پس از معرفی کردن خودش در توئیتر به وسیلهٔ تکنولوژی‌های جدید به کمک پسرش (با بازی «امجی آنتونی») اتفاقی دعوایی سخت را شروع می‌کند که می‌تواند موجبات بیکاری‌اش را فراهم آورد. به تشویق همسر سابقش (با بازی «سوفیا ورگارا») کاسپر یک کامیون سیار پخش غذای کوبایی را باز می‌کند، با امید اینکه شاید بتواند با این کار، موقعیتش را بهتر کند.
فیلم جدید فاورو، دوباره همان حس ناامیدی در زندگی را که دستمایهٔ برخی فیلم‌های اوست به نمایش می‌گذارد، اما این بار در جهتی نادرست. شاید این فیلم چندان به فیلم «خوشگذران ها/Swingers» [فیلمی با بازی «جان فاورو»] شبیه نباشد، اما داستان هر دو فیلم به شکل قابل توجهی گرم و شخصی است. کسپر به خاطر آن نقد کذایی به شدت خشمگین می‌شود و کلاَ نظرش راجع به مقوله نقد و انتقاد، به سمت منفی تغییر می‌کند.
تکاپوی تلخ و متداوم آن‌ها فراخی و شیرینی یافته، همچون کامیون غذایشان که راه مارپیچ موفقیت را طی می‌کند. آن‌ها با کامیونشان به ایالت‌های مختلف سفر می‌کنند، در مکان‌های تست غذا توقف می‌کنند، مثل «ورسیلسL در میامی، کافه «دو مونده» در نیو اورلیانز و محلی برای طبخ باربیکیو به نام «فرانکلین» در شهر آستین. این فیلم مثل یک سفر است، ولی بدون رنج بوده و موجب ناراحتی نمی‌شود.
فاورو که هیچ گاه در شکل دادن شخصیت‌های زن خوب نبوده، این بار هم دو نقش بی‌مزه را به وراگا و «اسکارلت جوهانسون» داده است. آن‌ها [منظور دو شخصیت مونث فیلم است] فرشته صفت‌اند، که آنجا به دنبال راهنمایی او برای خروج از فلاکت هستند.
«سر آشپز» با علاقه ساخته شده، در طول تولید به آن واقعاَ توجه شده است و از این جهت با سربلندی نمایش داده می‌شود. عشق فاورو به غذا، موسیقی و خانواده در هر سکانس به چشم می‌خورد. اگر به پیش از اینکه او همهٔ امکانات برای ساخت یک فیلم بلاک باستر را دارد برگردیم، او برای ما یک وعده غذای خانگی که بهتر از یک بلاک باستر است، سرو می‌کند. شما قدر این تلاش را خواهید دانست.
مثل همه غذاهای خانگی اینجا هیچ چیز آنقدر بد نیست که نیازی به دور ریختن داشته باشد، اما همچنین هیچ چیز آن قدر ویژه هم نیست.
هم اکنون به تماشای خلاصه‌ای از این فیلم در «تابناک» بنشینید.
کیفیت فیلمایی که میزارید خیلی پایینه اگه امکان داره نسخه با کیفیت تری از فیلم هاتون رو هم قرار بدید تا بیننده انتخاب کنه 
