نگارخانه هنر ایران تا روز گذشته، میزبان 27 اثر از نقاشان معاصر ایران بود؛ نمایشگاهی که آثار هنرمندان بزرگی چون فریده لاشایی، بهمن محصص و حسین زنده‌رودی را در خود جای داده بود؛ هرچند دیدن هنرنمایی‌های این بزرگان بر دیوار نگارخانه ایران، باعث خوشحالی است، دلیلی که در پس این نمایشگاه نهفته بود، موجب می‌شود تا خیالمان بابت حراست از آثار و گنجینه‌های هنری کشورمان چندان آسوده نباشد.
به گزارش «تابناک»، آنچه دفتر هنرهای تجسمی را بر آن داشت تا این نمایشگاه را برپا کند، یک ابهام‌زدایی بزرگ بود؛ ابهام‌زدایی که حیثیت این مجموعه را زیر سؤال برده و هنرمندان و علاقه‌مندان را حسابی نگران کرده بود. در واقع برپایی این نمایشگاه، یک هدف متفاوت داشت و آن هم نمایش 27 اثر این مجموعه به مردم و هنرمندان بود تا خیالشان راحت شود که آثار سرقت شده از مجموعه هنرهای تجسمی صحیح و سالم بازپس گرفته شده‌اند و برای اثبات صحت و سلامت آثار هم آن‌ها را بر دیوار نگارخانه هنر ایران و در معرض دید عموم آویختند.
دو اثر از بهمن محصص، دو اثر از رضا مافی، سه اثر از فریده لاشایی، دو اثر از حسین زنده‌رودی، 10 اثر از اردشیر محصص، دو اثر از پروانه اعتمادی، یک اثر از مهدی ویشکایی و علیرضا اسپهبد و چهار اثر از میرعبدالرضا دریابیگی، مجموعه این 27 اثر را تشکیل می‌دهند که نزدیک به پانزده سال بخشی از اموال اداره کل هنرهای تجسمی به حساب می‌آمدند؛ اما چندی پیش طبق آنچه «خیانت در امانتِ امین اموال» عنوان شده از این مجموعه خارج می‌شوند و بخشی از آن‌ها به فروش می‌رسند و بخشی دیگر در جای دیگری نگهداری می‌شوند. اکنون و با آگاهی این اداره کل از تخلف صورت گرفته، این آثار بازپس گرفته شدند و در نمایشگاهی در تهران به نمایش درآمدند.
بنا بر اعلام دفتر هنرهای تجسمی، این آثار با پیگیری معاونت امور هنری، مراجع ذی‌صلاح انتظامی و قضایی و مشارکت جمعی از مجموعه‌داران، هنرمندان و گالری‌داران، بازگردانده شده‌اند و این مرکز برای اینکه هنرمندان، کارشناسان و علاقه‌مندان، از بازگشت آثار به مجموعه و سالم بودن آن‌ها اطمینان حاصل کنند، آن‌ها را در قالب یک نمایشگاه در معرض نمایش گذاشته است.
به گفته‌ی مجید ملانوروزی، مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی وزارت ارشاد،همه‌ی آثاری که توسط امین‌اموال به فروش رفته بودند، بازگردانده شده‌اند و فرد خاطی، متخلف معرفی و از مجموعه اخراج شده است و اکنون روند پیگیری پرونده‌ی تخلف او طی می‌شود.
هرچند نمایش این 27 اثر، درستی گفته‌های مسئولان را تأیید کرد، شیوه به سرقت رفتن این آثار و نحوه آگاهی مسئولان از آن، موجب می‌شود تا نسبت به گنجینه‌های هنری حال حاضر کشورمان اندکی بیمناک شویم، به ویژه اگر بدانیم که تنها در موزه هنرهای معاصر به عنوان یکی از این زیرمجموعه‌ها، چه حجم آثار فاخر ایران و جهان وجود دارد که هر کسی را برای داشتنش وسوسه می‌کند.
طبق آنچه در گزارش‌ها اعلام شده، اگر یکی از خریداران این آثار برای تعیین قیمت آن به سراغ دفتر هنرهای تجسمی نمی‌رفت، شاید به این زودی‌ها ماجرای این سرقت هنری فاش نمی‌شد و همین مسأله به تنهایی نشان می‌دهد که وضعیت نگهداری آثار در ایران به چه میزان نامطمئن و غیر ایمن است که حتی با گذشت چند ماه از سرقت برخی آثار، متولیان و صاحبان اثر از آن اطلاع پیدا نمی‌کنند!
نکته بعد، فرایند خروج یا سرقت این آثار از مجموعه هنرهای تجسمی است. اینکه در اخبار «امین اموال» را متهم معرفی کردند و از دستگیری او به خاطر خیانت در امانت خبر دادند، خود جای خوشحالی دارد؛ اما اینکه چطور می‌توان آثار مهم معاصر ایران از هنرمندانی نامی و تأثیرگذار را تنها با امضای امین اموال از مجموعه خارج کرد، جای سؤال دارد؟ از بخت بد مسئولان در دفتر هنرهای تجسمی بوده که «امین»، «خائن» از کار درآمده است؛ اما آیا همین مسأله زنگ خطر را برای این دوستان به صدا درنمی‌آورد که یک جای کارشان ایراد داشته که به این راحتی آثار هنری از مجموعه خارج شده و در بازار به فروش رسیده است؟
