در روزهای اخیر و پس از اعدام شیخ نمر، رهبر شیعیان عربستان به دست آل سعود، اقدامات خصمانه سعودی ها علیه ایران بیش از هر زمان دیگر آشکار و علنی شده است. اقدام روز گذشته عربستان در هدف قرار دادن محل سفارت جمهوری اسلامی ایران در یمن، این ماجرا را وارد بعد جدیدی کرده است. اکنون به نظر می رسد، زمان آن رسیده که متقابلاً، ایران نیز اقدامات خود را وارد فاز جدیدی کند.
به گزارش «تابناک»، آغاز ماجراي تنش و درگيري ميان ايران و عربستان در دوران معاصر را بايد در روي دادن انقلاب اسلامي در ايران و خروج كشور ايران از جرگه متحدان بلوك غرب در منطقه جنوب غرب آسيا جست و جو كرد. حكومت عربستان پس از وقوع انقلاب در ايران، تحت تأثير قدرت هاي بزرگ جهاني و همچنين به نشانه ترس از صدور ماهيت و اصل انقلاب اسلامي ايران به ساير كشورهاي منطقه از جمله عربستان سياست هاي تنش زاي خود را در قبال ايران آغاز كرد.
حمايت هاي مكرر اين كشور از ادعاهاي واهي امارات متحده در برابر مالكيت جزاير سه گانه ايراني، حمايت بي چون و چرا و لجستيكي از حكومت بعث عراق در حمله نظامي به ايران و كشتار حاجيان ايراني در سال 1366 را در همين راستا مي توان تحليل كرد.
پس از اتمام هشت سال دفاع مقدس و بنا بر سياست هاي تنش زدا و صلح محور، جمهوري اسلامي ايران تلاش كرد تا روابط خود را با كشورهاي منطقه و ديگر كشورها بهبود بخشد و در اين راستا تلاش هاي قابل ذكري نيز در رابطه با بهبود روابط با حكومت عربستان آغاز و تا حدودي ميان دو كشور آرامش و دوستي حاكم شد.
وابستگي شديد عربستان به قدرت هاي غربي از جمله آمريكا و سياست هاي انفعالي اين كشور در برابر رژيم صهيونيستي اسرائيل از يك سو و از سوي ديگر استقلال جمهوري اسلامي ايران و برائت از كشور آمريكا و همچنين اتخاذ سياست هاي محكم و مقاومتي در برابر رژيم اشغال گر قدس و حمايت از جبهه مقاومت توسط ايران، بار ديگر تنش هاي في ما بين ايران و عربستان را به حالت فعال درآورد.
موضوع اختلاف و درگيري ميان ايران و عربستان تا حدودي تحت تأثير تحريم هاي شديد بين المللي بر ايران تغيير حالت داد و حكومت آل سعود با تصور اينكه جمهوري اسلامي ايران، در گير و دار فشارهاي بين المللي و تحريم هاي سنگين مجامع بين المللي دچار فروپاشي دروني خواهد شد، از هر روشي براي تحريك اعتراضات داخلي ايران از جمله حمايت مالي از گروه ها و شخصيت هاي معارض كوتاهي نكرد.
حفظ اقتدار، وحدت و وفاداري ملت ايران به نظام جمهوري اسلامي، تقويت فعاليت هاي نيروهاي مستشاري و اقتصادي ايراني در حوزه دريايي مديترانه، آغاز جنبش بيداري اسلامي در ميان كشورهاي مسلمان و روند مثبت و سازنده مذاكرات هسته اي كه نويدبخش از بين رفتن تحريم ها و فشارهاي بين المللي بود، بار ديگر آل سعود را نگران كرد و باعث شد، اين حكومت مستقيم و غير مستقيم در برخي مناطق استراتژيك منطقه وارد عمل شود و به درگيري نظامي و كشتار مسلمانان با هدف از بين بردن حوزه نفوذ جمهوري اسلامي ايران دامن بزند.
ورود مستقيم اين كشور به جنگ نابرابر با ملت يمن كه داراي اكثريت شيعه هستند و مهندسي و حمايت هاي پشت پرده اين كشور از گروه تروريستي داعش در منطقه را در همين راستا مي توان ارزيابي كرد.
توفيق ايران در مذاكرات هسته اي و آغاز فروپاشي نظام تحريم هاي جهاني در برابر ايران، عدم توفيق عربستان در جنگ يمن، فرسايشي و هزينه بر شدن جنگ يمن براي عربستان، عدم توفيق اين كشور در تغيير حاكميت در سوريه و عراق و عدم رسيدن به مقاصد اصلي با حمايت از داعش، موجي از نگراني و خشم را در حاكمان عربستاني ايجاد كرد و موجب شد، اين كشور اقدامات خصمانه تري انجام دهد تا ايران را مستقيم وارد يك جنگ چند جانبه كند.
حادثه تأسف بار فرودگاه جده، وقايع تلخ و دردناك مراسم حج سال اخير و اخيراً اعدام روحانيون و مبارزان برجسته شيعي از جمله آيت الله نمر شواهد روشني براي اين مدعا هستند.
فارغ از اين رويدادها در روزهاي اخير و پس از اقدام گروهي خودسر در حمله به سفارت عربستان در تهران و كنسولگري اين كشور در مشهد، كه اولاً هويت اصلي آنان هنوز مشخص نيست و ثانياً همه مقامات لشکري و كشوري ايران اين اقدامات را محكوم كردند، كشور عربستان باز هم به سياست هاي خصمانه خود ادامه داد و پس از قطع روابط ديپلماتيك خود با ايران، اخيراً به سفارت ايران در يمن نيز با موشك هاي جنگي تجاوز كرده است.
به نظر مي رسد، پافشاري عربستان بر این اقدامات آن هم در نظم جديد ژئوپليتيكي در حال ظهور منطقه نشانه هايي علنی برای تحریکات جنگی است كه نيازمند هوشمندي و كياست مقامات رسمي دولت ايران و همچنين ملت ايران است.
آنچه در اين رابطه ضروري است تا دستگاه ديپلماسي كشور مورد تأكيد و پيگيري قرار دهد، ارجاع گزارشي مبسوط از مجموعه اقدامات عربستان به شوراي امنيت سازمان ملل و تلاش براي محكوم كردن اين سياست هاي خصمانه است، زیرا هرچند اقدامات اخير مشهد و تهران توسط افراد غير مسئول اتفاق افتاد و با محكوميت رسمي مقامات ايراني روبه رو شد، اقدامات خصمانه عربستان مستقيم و تحت نظارت مقامات مسئول روي مي دهد و واكنش اميدوار كننده اي هم در قبال آن ها از حكومت آل سعود ديده نمي شود.
در پايان لازم به تأکید است با توجه به آنچه روي داده است، اتكاي صرف ايران به سياست تنش زدايي در اين بازه زماني سودي نخواهد داشت و لذا بايد ايران با ليست جامع و كاملي از سياست هاي خصمانه و جنگ طلبانه حكومت آل سعود، موضوع را در مجامع بين المللي از جمله شوراي امنيت طرح كند و به دنبال محكوم كردن اين دست اقدامات آل سعود برآيد.
