در فضایی که گروهی از سینماگران از هم‌اکنون خود را برای جنگ رسانه‌ای به قصد کسب سیمرغ‌های بیشتر در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر آماده کرده‌اند، سیدرضا میرکریمی در اقدامی غیرمنتظره و کم‌سابقه، فیلم «دختر» را از فهرست رقابت آرای تماشاگران جشنواره فیلم فجر خارج کرد تا حضور فیلمش در میان آثار مورد توجه قرار گرفته از سوی مردم، شائبه تاثیر مدیرعاملی او در خانه سینما را بر آرای مردم متبادر نگند؛ رویکردی که باید از آن با عنوان «اخلاق رقابت» یاد کرد و در این دوران عنصری کمیاب شده است.
به گزارش «تابناک»؛ شاید مهمترین سیمرغ بلورین برای هر کارگردانی که حتی از سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین کارگردانی پراهمیت‌تر باشد، سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه مخاطبان است؛ سیمرغ بلورینی که با شمارش آرای نقش بسته بر بلیت‌های سینماهای میزبان جشنواره مشخص می‌شود و برنده این سیمرغ معمولاً اکران موفقی را تجربه می‌کند. بنابراین گفته‌های برخی کارگردان‌های برنده این جایزه که عنوان می‌کنند، جایزه‌شان را از مردم گرفته‌اند، دور از واقعیت نیست.
البته کارگردان‌هایی که با آثار ضعیف‌شان موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلم از منظر تماشاگران نشده‌اند نیز اقدامات متقابلی در پیش گرفته‌اند و به عنوان نمونه بهروز افخمی که در دوره پیشین جشنواره فیلم فجر، فیلم ضعیف «روباه» را به جشنواره آورده بود، کل مجموعه خانه سینما را متهم به تقلب در آرای مردمی کرد تا بدین ترتیب عدم انتخاب فیلمش از سوی مردم را به گردن شمارندگان آرای مردمی انداخت که دور از انصاف بود و به همین دلیل افکارعمومی نیز با ادعای افخمی همراه نشد.
در همین فاصله، مهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما با مسئولیتش خداحافظی کرد و رضا میرکریمی بار دیگر مدیرعامل نهاد صنفی اهالی سینما شد. میرکریمی که می‌دانست این مسئولیت تا چه میزان حرفه‌اش را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد، در ابتدا پذیرش این مسئولیت را رد کرد اما در نهایت با اصرار هیات مدیره خانه سینما، مجدداً به طبقه دوم ساختمان خیابان سمنان بازگشت و قبول مسئولیت کرد.
میرکریمی در دوران مدیریتش بر خانه سینما، فیلم «دختر» را کارگردانی کرد و اکنون با این اثر در بخش سودای سیمرغ جشنواره سی و چهارم حضور دارد؛ فیلمی که تصور می‌شود باز هم یک نگاه تازه را در سینمای میرکریمی به تصویر کشد و ادامه دغدغه‌های این کارگردان توانمند باشد و در نهایت تصور می‌شود بار دیگر اقبال عمومی را در پی داشته باشد اما آقای کارگردان برای آنکه فضای این دوره از جشنواره از سوظن در امان باشد و اقبال عمومی از فیلمش در آرای مردمی، به حساب مدیرعاملی‌اش در خانه سینما گذاشته نشود، فیلمش را از بخش آرای مردمی خارج کرد.
بدین ترتیب در اقدامی کم‌سابقه، مدیرعامل خانه سینما که متولی شمارش آرای مردمی است، از حق قانونی‌اش صرف نظر کرد تا شائبه‌‌ای در بخش آرای مردمی به وجود نیاید. این تصمیم میرکریمی را می‌توان یکی از نمودهای عینی اخلاق رقابت در جشنواره فیلم فجر تصور کرد؛ اخلاقی که متاسفانه کمرنگ شده و ظاهراً به دست آوردن سیمرغ‌های بلورین به هر قیمتی برای برخی از سینماگران در اولویت قرار داد و در این نقطه، حتی دوستی‌ها و ارتباطات طولانی‌مدت نیز نادیده گرفته می‌شود.
میرکریمی با تصمیمی که گرفت نشان داد همچنان در این فضا می‌توان شاهد رفتارهای سنجیده‌ای بود که اخلاق را در سینمای ایران بهبود می‌بخشد و از این منظر توجه ویژه به آنچه آقای کارگردان انجام داد، از اهمیتی بیش از آنچه در سطح افکارعمومی مورد توجه قرار گرفت، برخوردار است. ای کاش شاهد اتفاقات مشابهی از سوی دیگر سینماگران در جشنواره سی و چهارم باشیم و بتوان بیش از این درباره اخلاق رقابت سخن به میان آورد، هرچند با آنچه از سوی برخی سینماگران در هفته‌های اخیر رقم خورد، انتظار بعیدی است.
