دونالد ترامپ نامزد پیشتاز جمهوری خواهان است.میلیاردر نیویورکی حالا با فاصله ای زیاد رقبای جمهوری خواهش را کنار زده .اصلی ترین محورهای تبلیغاتی او هجوم به سیاه پوستان ؛مهاجران و مسلمانان است.کوتاه بگویم می گوید آنها باید به خانه برگردند.حتی از نکوهش تند رو ترین گروه های نژاد پرست هم خودداری می کند.داد اقلیت ها را درآورده.از پاپ گرفته تا رییس جمهورسابق مکزیک.پاپ می گوید او مسیحی نیست و اسپنیش ها هیتلرش می خوانند و البته موجب خشنودی لایه هایی از جامعه امریکایی شده که خود را اصیل می دانند.اگر اینطور نبود سبد رای اش در سه شنبه بزرگ چنین نبود.
بسیاری از جمهوری خواهان،دموکرات ها و نخبگان امریکایی اما دل خونی از او دارند.آنها معتقدند در امریکای هفتاد و دو ملت با این همه شکاف های نژادی و مذهبی و تنوع و تکثر اقلیت ها نباید روی شکاف ها موج سواری کرد.تلاش می کنند او را کنار بزنند ولی انگار کمی دیرشده است.برخی ها هم سعی می کنند از کنارش بگذرندطبق همان ضرب المثل امریکایی:" با کسی که جوهر را بشکه ای می خرد در نیفت".
جامعه شناسان معتقدند در هر جامعه ای شکاف هایی هست.شکاف میان فقیر و غنی.کارگر و بورژوا.سیاه و سپید.مهاجر و ساکن.مسلمان و مسیحی .
امریکایی ها روی گسل های متعددی از تنوع و تکثرزندگی می کنند.یکی مثل ترامپ می تواند گسل ها را بیدار کند.شکاف ها را از وضعیت فریز شده بیرون بیاورد و زلزله ای برای ایالات متحده باشد.
اگر فرض کنیم آقای ترامپ که تند ترین موضع گیری ها را در برابر مسلمانان و سیاه پوستان و مهاجران دارد ؛رییس جمهور شود ،ایالات متحده شاهد یک سونامی عجیب خواهد بود.اروپا و امریکا در حافظه تاریخی شان نبرد های داخلی و خونینی را به یاد دارند.پس بعید است ترامپ رییس جمهور شود...
*کامران نجف زاده-خبرنگار صدا و سیما در سازمان ملل(نیویورک) 
