با گذشت روزهای متمادی از محرومیت فوتبال ایران از میزبانی بازی‌های بین‌المللی فوتبال ـ که یک سوی این رقابت‌ها عربستان سعودی است ـ کوچک‌ترین واکنش جدی از سوی مسئولان فدراسیون فوتبال مشهود نیست و این بی‌تفاوتی در حال استمرار دارد و این محرومیت می‌تواند ابعاد سیاسی و امنیتی پیدا کند و به یک جریان ایران‌هراسی تبدیل شود.
به گزارش «تابناک»، پس از حوادث سفارت عربستان در ایران، مسئولان فوتبال عربستان در اقدامی سیاسی و تبلیغاتی، ایران را کشوری ناامن جلوه دادند و از مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) خواستند تا میزبانی بازی های مشترکشان با ایران در جام ملت‌ها و جام باشگاه‌های آسیا و همچنین سایر رویدادهای بین‌المللی در کشوری ثالث انجام شود..
«تابناک»
پیش از این به جزئیات صدور این حکم و خطاها و اهمال‌کاری‌های پیاپی رئیس و
دبیرکل فدراسیون فوتبال در پرونده محکومیت ایران به ناامنی پرده برداشت
و خواستار پاسخگویی مستدل و مستند مسئولان فدراسیون فوتبال در برابر
خبرهای درز کرده از کنفدراسیون فوتبال آسیا درباره نقش منفی متولیان فوتبال
ایران در رقم خوردن این فاجعه شد؛ اما تعطیلات نوروزی، دغدغه پررنگ‌تری
برای مسئولان فدراسیون فوتبال بود.
در این میان، شاید برای برخی قابل
هضم باشد که ناامنی ایران را بپذیرند و حتی شاید این استدلال مطرح شود
که این چالش در بلندمدت مرتفع خواهد شد و تا آن زمان باید زیر بار اتهام
ناامنی ایران و امنیت امارات متحده رفت و به حکمی که متحدان عربستان در
کمیته مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیا صادر کردند، گردن نهاد.
با
این حال منطق ایجاب می‌کند که فدراسیون فوتبال ایران زیر بار این حکم نرود و
حتی با انصراف از مسابقات بین‌المللی فوتبال ـ که با چنین قاعده‌ای قرار بر
برگزاری‌شان باشد ـ هزینه‌های ایستادگی بر مصالح ملی را ولو به قیمت حذف از
جام جهانی و جام ملت‌ها و باشگاه‌های آسیا پرداخت کند.
حقیقت این است که ایران در این مسابقات معمولاً دستاوردی ندارد؛ بنابراین چه
ارزشی دارد، به بهای پذیرش چنین ننگی، راهی مسابقاتی شد که ایران توان
توفیق جدی در آنها را نیز ندارد. این خواسته پیش از این توسط مخاطبان
«تابناک» نیز مطرح شد و عموم مردم با معامله امنیت ایران با بلیت‌های
تورهای گردشگری تیم فوتبال ایران در مسابقات مختلف مخالفت کردند.ساده لوحانهترین برخورد با این دغدغه ملی، نگاه کردن از منظر ورزشی است، حال آنکه تبلیغات منفی بین‌المللی که عربستان از طریق ناامن نشان دادن ایران پی می‌گیرد و کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز با عربستان در این پروژه سیاسی همراهی کرده، به مراتب پراهمیت‌تر از ابعاد ورزشی ماجراست.
با این حال نگرانی از طرح شکایت مشابه توسط برخی کشورهای متحد عربستان نظیر بحرین به کنفدراسیون فوتبال آسیاست و بعید نیست اگر در این زمینه کوتاهی شود، سایر کشورهای عربی نیز می گویند: «اگر ایران برای عربستان امن نیست، چرا برای ما امن باشد؟» و با توجه به در اختیار داشتن ترکیب کمیته مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیا، آرای مشابهی صادر کنند.
اگر چندین کشور عربی ایران را ناامن بخوانند و به رأی کنفدراسیون فوتبال آسیا استناد کنند و تیمهای فوتبال ایران و سپس سایر تیمهای ورزشی، مجبور به بازی در کشور ثالث شوند، آیا مسئولان فدراسیون فوتبال ایران، جرأت می‌کنند همچنان خود را یک ایرانیِ حقیقی و وفادار بدانند؟ آیا وقتش نرسیده تا سایر نهادهای مسئول با ابزارهای قانونی که دارند، سراغ رئیس و دبیرکل فدراسیون فوتبال بروند و با آنها برخوردی متناسب با عملکردشان داشته باشند؟
برای اینکار باید چند کشور را با خود همراه کنیم 
