البته هنوز فحوای کلام و ماهیت سخنان وزیر خارجه سعودی تغییر چندانی نکرده و همان نکات و گزاره های سابق را در بر دارد. وی با ابرام بر تغییر سیاست خارجی ایران گفته است، ایران با پشتیبانی از رژیم سوریه، حمایت از حزب سیاسی و گروه نظامی شیعه حزب الله در لبنان و همچنین پشتیبانی از شیعیان حوثی در یمن، به قوانین بین الملل احترام نمی گذارد.
وی که در حال دیدار با مقامات دولتی در ژاپن است، بیان کرده: ما شاهد دخالت ایران در سوریه و حمایت از حزب الله و حوثی ها هستیم و این ها علی رغم عملیاتی است که امنیت ملی کشورهای منطقه را به خطر می اندازد. ما تغییر چندانی در سیاست خارجی ایران مشاهده نمی کنیم. شاهد آنیم که اقدام به ارسال سلاح به بحرین، کویت و عربستان می کند. ایران باید تصمیم بگیرد و مشخص کند که در جنگ است یا مخالف جنگ.
وی ادامه داد: اگر ایران در جنگ و طرفدار جنگ است و به قوانین بین الملل احترام نمی گذارد و همچنان با طرح های خود پیش می رود، این موضوع به هیچ وجه قابل قبول نیست و نمی توان با ایران وارد مذاکره شد. جبیر از ایران خواسته تا با تغییر سیاست های خود به «آغوش خانواده جامعه بین الملل» بازگردد تا روابط جدیدی را با کشورهای منطقه پایه ریزی کند.
وی به شکلی جالب توجه بیان کرده، ما امیدواریم ایران، که ملتی بزرگ با تاریخ و مردمی بزرگ است، قادر باشد تا سیاست هایی را که از 1979 – 1357 – پایه گذاری کرده تغییر دهد تا بتواند عضوی از جامعه بین الملل باشد و به همراه آن سیاست های جدیدی را پایه گذاری کند.
آن گونه که مشخص است و همان طور که گفته شد، عادل الجبیر همچنان بر سر موضع کلی مقامات سعودی در مورد ایران ایستاده است و ایران را متهم به حمایت از جنگ و جنگ افروزی در منطقه می کند؛ اما لحن وی اساسا تغییر کرده است.
دلایل این تغییر لحن البته مشخص است. در حالی که عربستان سعودی طی سال های اخیر خود یکی از پایه های ثابت بی ثباتی و نا آرامی در منطقه خاورمیانه بوده و با حمایت های خود از گروه های تروریستی در منطقه بخش مهمی از مصیبت های فعلی در خاورمیانه را رقم زده است، طبیعی است که سیاستمداران و مقامات این کشور حداقل در ظاهر و در بیان لحنی دوستانه و صلح طلبانه به خود بگیرند. در واقع این لحن می تواند به عنوان بخشی از سیاست های سعودی ها برای همراه کردن افکار عمومی در سطح جهانی با خود تلقی شود.
اما تغییر یکباره لحن عادل الجبیر یک دلیل اساسی تر نیز در دل خود دارد و آن همراه کردن افکار عمومی داخل ایران با سیاست های سعودی است. کاملا مشخص است، وقتی عادل الجبیر به «ملت و تاریخ بزرگ» ایران سخن می گوید به سادگی خطی اساسی را میان حاکمیت و مردم در ایران ترسیم کرده است؛ به عبارت دیگر، وزیر خارجه سعودی سعی کرده با زیرکی راهی را برود که سیاستمداران غربی تا همین چندی پیش در تفکیک ملت و حاکمیت در ایران دنبال می کردند.
مسیری که البته و در نهایت به بن بست رسید و چاره ای برای غرب جز همکاری و مذاکره با ایران به عنوان یک تمامیت یکپارچه باقی نگذاشت. حال و در زمانی که عربستان سعودی کاملا زیرپوستی در حال نزدیکی به رژیم اسرائیل و برقراری روابط گرم با این رژیم است، به راستی چه چیز بهتر از نشان دادن یک پوسته صلح طلب و در عین حال ایجاد شکاف در حاکمیت و ملت بزرگترین رقیب منطقه ای خود می تواند یاری رسان برای رسیدن به مسیر مطلوب برای این کشور باشد.