كليد واژه اوليه دولت شهر، آرمانشهر يا نيك شهر به رساله جمهور أفلاطون (در سده چهارم قبل از ميلاد ( ٣٤٧-٤٢٧ق-م )بر مي گردد، بعد از او نيز شاگردش ارسطو، به پيرايش نظريه دولت شهر أرماني أفلاطون پرداخت و سنگ بناي قديمي ترين دموكراسي در اتن را ايجاد كرد
در سده هاي اوليه اسلامي نيز فارابي ( وفات ٣٩٩ه ق)با الهام از آموزه هاي يوناني و با محوريت شريعت ، أرمان شهر اسلامي كه شباهت و تفاوت هاي با نسخه أرمان شهر افلاطوني دارد را با واژه مدينه فاضله معرفي كرد كه بحث اين مقال نيست.
در دوره رنسانس ، تامس مور در ١٥١٦ با تأليف كتاب اتوپيا ( utopia) با معني أرمان شهر ، تلفيقي از نظرات فلاسفه سياسي يونان قديم رابازنشر داد و اين خود پايه گذار جنبش هاي بعدي در فلسفه سياسي و فكري غرب مثل فاشيسم ،ماركسيسم و كمونيسم شد
در دو دهه اخير و بخصوص با ناتواني و شكست ماركسيست و حكومت هاي خود كأمه كمونيست ، تئوري پردازان غرب ، أرمان شهر بشر را ليبرال دموكراسي غرب معرفي و با استفاده از هيمنه امكانات رسانه اي؛ نوشتاري، ديداري و شنيداري خود با تكرار كليد واژه هاي اساسي ان يعني ازادي، إنسان ،قانون، دولت و سرمايه معرفي كردند
فوكوياما نظريه پرداز متاخر ليبرال دموكراسي در تحليل كاستي هاي أرمان شهر خود، ايالات متحده، مي گويد:
«به نظر من جامعه آمریکا با بحران‌های جدی متعددی روبه‌رو است که آینده آن را تهدید می‌کند. مشکل جهان امروز اقتصادی، سیاسی و ... نیست؛ بلکه بحران ناشی از فروپاشی انسجام اخلاقی است که زمانی از طریق آموزه‌های مذهبی حاصل می‌آمد.»
آنچه در انتخابات رياست جمهوري ٢٠١٦ امريكا اتفاق افتاد، نگراني هاي عميق رويا سازان ليبرال را به صحنه رسانه ها و اجتماع غرب اورد و باعث شرمساري و فضاحت تاريخي انان شد
اگر چه إبر رسانه هاليوود كه بعنوان پيشخوان و پيشگو و جاده صاف كن نظام ليبرال دموكراسي غرب عمل مي كند، از بيست سال قبل با ساخت فيلم هاي Primary Colors ( ١٩٩٨-مايك نيكولز)، The American President (١٩٩٥-رب رينر)، The Ides of March٤(٢٠١١ -جورج كلوني) با نشان دادن صحنه های مبتذل و ناموسی در بده بستانهای کمپین های انتخاباتی ریاست جمهوری، تير خلاص بر چهره سلامت اخلاقي كانديدا ها و روساي جمهوري امريكا زد و زمينه ذهني مردم امريكا را با واقعيت هاي ناموسي در رسمي ترين نهادهاي اعتباري اين نظام اماده كرد، سر برواردن ترامپ با ان سابقه ها و انتشارجزييات خجالت آور روابط بين فردي وي و از طرفي برجسته شدن مفاسد ناموسي كه همسر هيلاري در ٣ دهه حكمراني و ديوانسالاري در امريكاي ليبرال دموكرات انجام داده است، توسط رسانه هاي غير رسمي و رسمي، اين وجه نارساي اين نظام كه مي تواند موجوديت أن را در ورطه سقوط قرار دهد به خوبي تجربه شد، و اكثر نظريه پردازان سياسي و اجتماعي امريكا از نحله هاي مختلف فكري از خجالت اين فضاحتي كه براي اولين بار درتاريخ ٢٠٠ ساله شان، پرستيژ فرهنگ عرفي و ملاحظات اخلاقي انان را بطور جدي توسط هر دو كانديدا به حراج برد سكوت كردند، تا جايي كه جان كري ديپلمات كهنه كار و رييس دستگاه ديپلماسي مي گويد: <مناظرات ترامپ و كلينتون باعث شرمساري من است،،،لحظاتی وجود دارد که شرمساری محض است. گاهی از هر عرفی که من می‌شناختم هم خارج می‌شود>.
اين زنگ هشداري است كه تمدن غرب و هيكل بزك شده ليبرال دموكراسي را زودتر از انچه پيش بيني مي شود از درون پوسانده است و در اتش بر افروخته خود خواهد سوزاند
* استاد دانشگاه علوم پزشكي مشهد
