«اقتصاد مقاومتی» الگوی اقتصادی بومی و علمی برآمده از فرهنگ انقلابی و اسلامی است. این جمله، بخشی از مقدمه سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی است که نشان دهنده عمق فرهنگی این سیاست کلان کشور است. در متن سیاستها، مفاهیم فرهنگی بسیاری وجود دارد که نشان می دهد اجرای اقتصاد مقاومتی و تحقق آن جز از طریق مقوله فرهنگ، امکان ناپذیر است. کلیدی ترین وزارتخانه برای بسترسازی فرهنگی برای این منظور، وزارت آموزش و پرورش است.
شکی نیست که آموزش و پروش نقش بسیار مهمی در شکل گیری هویت و فرهنگ سازی این امر مهم در دانش آموزان دارد و می تواند با ایجاد زمینه های مناسب برای شکل گیری هویت اسلامی ایرانی، حس میهن دوستی، پشتکار، قناعت، تلاش و کوشش مستمر و مصرف تولیدات با کیفیت داخلی، نقش بسیار مهمی در ایجاد تغییر و تحول و شکل گیری بنیان های عظیم فکری در مسیر ساختن اقتصاد پویا و دانش بنیان ایفاء کند.
علیرغم گذشت بیش از 10 ماه از زمان مطرح شدن شعار اقتصاد مقاومتی به عنوان شعار سال، هنوز دو موضوع اساسی حمایت از تولید ملی و اقتصاد مقاومتی، به طور عمیق، بنیادی و نظام مند وارد نظام آموزش و پروش نشده است. فرهنگ سازی حمایت از تولید ملی و مصرف کالای داخلی را باید از کودکی آموخت. ولی متاسفانه شواهد، خلاف مطلب فوق را نشان می دهد. سیستم آموزش و پروش ما بقدری درگیر مشکلات ساختاری، محتوایی و روش های سنتی خود شده که می توان گفت محیط بیرونی و پیرامونی خود را فراموش کرده است و متاسفانه نمی تواند پاسخگوی تغییرات، تحولات و نیازهای اساسی جامعه در حال تحول و پیشرفت باشد. توجه مقام معظم رهبری بر تحقق اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل، مسئولیت مسئولان آموزش و پرورش را دو چندان کرده است. در چنین شرایطی لازم است مسئولین وزارت آموزش و پرورش به این سوال اساسی پاسخ دهند که در راستای شعار امسال چه اقدامی انجام داده اند؟ البته قطعا مقصود ما این نیست که وزارت آموزش و پرورش میتواند مشکلات کشور را یک شبه حل کند اما این وزارتخانه میتوانست حداقل امسال مسیر خود را برای تحقق اقتصاد مقاومتی آغاز نماید. در نقطه مقابل شاهد هستیم که متاسفانه تاثیرپذیری و حساسیت مردم نسبت به تولید ملی طی ده ها سال با فعالیت گسترده فرهنگی دشمن از بین رفته است، به نحوی که برخی از محصولات خوب و با کیفیت کشور باید با نام و نشان خارجی عرضه شوند تا مردم خریدار آن باشند. در چنین شرایطی متاسفانه در سیاستگذاری آموزشی خود میبینیم در هیچ یک از کتاب های دانش آموزان در دوره متوسطه اول و دوم به این مسئله مهم کشور به طور اساسی پرداخته نشده است و اگرهم مطالبی آورده شده است خیلی ناقص، مبهم و ناکافی است. لذا پیشنهاد میشود مسئولین محترم وزارت آموزش و پرورش به پیشنهادات ذیل توجه کنند:
1- بازنگری کلی در محتوای کتب درسی به طوری که در کنار بیان و تقویت مهارتهای اساسی زندگی به مفاهیمی مانند تولید ملی، ضرورت اشتغال، قناعت، تلاش و پشتکار و در نهایت مفهوم واقعی اقتصاد مقاومتی به طور مستقیم و غیر مستقیم و نظام مند بپردازند و این فرایند را پیوندوار در تمام مراحل تحصیلی دانش آموزان تکرار نمایند به طوری که ملکه ذهن دانش آموزان گردد.
2- ضرورت آگاه سازی معلمان و مدیران مدارس در این مورد بیش از بیش مهم و با ارزش تلقی میگردد. لذا برگزاری کلاس های ضمن خدمت بصورت عملیاتی، کارگاه های آموزشی، نشستهای تخصصی و علمی و برگزاری اردوهای کوتاه مدت به منظور بازدید معلمان و دانش آموزان از مراکز تولیدی و علمی که بتواند فرایند های تولید علم و کالا را مشاهده کنند و در مورد دانش و توانش تولید کنندگان کشور ما به دید و بینش مناسب برسند، می تواند در تحقق این مهم مفید باشد.
3- تشویق دانش آموزان به مصرف تولیدات داخلی در طول تحصیل و اجازه به تولید کنندگان برتر و مشهور داخلی مبنی بر معرفی کالاهای با کیفیت خود در محیط های آموزشی از دیگر راهکارهای پیشنهادی است.
4- استفاده از توانمندی انجمن و اولیای مدارس مبنی بر دعوت از افراد متخصص در جلسات مرتبط با والدین برای تبیین مفهوم اقتصاد مقاومتی، ضرورت حمایت از تولیدات ملی و ... باعث شکل گیری بحث و گفتگو خواهد شد و این امر آگاه سازی والدین و فراهم نمودن زمینه های لازم برای تغییر دانش، نگرش و رفتار آنها در زمینه مصرف تولیدات داخلی را به دنبال خواهد داشت.
5- ایجاد ارتباط بیشتر و نزدیکتر بین هنرستان های فنی و حرفه ای و مراکز صنعتی و تولیدی باعث حمایت از هنرستان های فنی و حرفه ای خواهد شد و این امر در نهایت منجر به افزایش کیفیت تولیدات داخلی میشود.
