سی و پنجمین جشنواره فجر با دست خالی پیش می رود؛
این هفت فیلم، اصل موجودی سینمای ایران برای سال 1396
فیلم های رگ خواب به کارگردانی حمید نعمت الله، ماجرای نیمروز اثر محمدحسین مهدویان، ویلایی ها ساخته منیر قیدی، آباجان به کارگردانی هاتف علیمردانی، سد معبر ساخته محسن قرایی، بدون تاریخ-بدون امضا به کارگردانی وحید جلیلوند، سارا و آیدا اثر مازیار میری مهم ترین آثار این دوره از جشنواره هستند که البته به تک تک این آثار نیز نقدهایی وارد است.
با سپری شدن چهار روز از سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، امیدها درباره مهم ترین رویداد فرهنگی کشور بیش از پیش رنگ می بازد و چنین به نظر می رسد که اگر مدیران این حشنواره واقعاً انتخاب های درستی داشته اند، سینمای ایران برای سال آینده وضعیت دشواری پیش رو خواهد داشت.
به گزارش «تابناک»؛ سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در شرایطی از دهم بهمن در کاخ جشنواره واقع در برج میلاد آغاز شد و چهار روز پیاپی فیلم های سینمایی به نمایش درآمده که سانس به سانس امیدها درباره وضعیت سینمای ایران در سال آینده کمرنگ تر می شود. در این شرایط به نظر می رسید سینمای ایران در سال آینده وضعیت دشواری خواهد داشت و باید با موجودیِ اندک در صحنه حضور یابد.
بر مبنای ارزیابی های اولیه «تابناک» که فیلم های رگ خواب به کارگردانی حمید نعمت الله، ماجرای نیمروز اثر محمدحسین مهدویان، ویلایی ها ساخته منیر قیدی، آباجان به کارگردانی هاتف علیمردانی، سد معبر ساخته محسن قرایی، بدون تاریخ-بدون امضا به کارگردانی وحید جلیلوند، سارا و آیدا اثر مازیار میری مهم ترین آثار این دوره از جشنواره هستند که البته به تک تک این آثار نیز نقدهایی وارد است.
البته فیلم های دیگری نظیر کمدی انسانی به کارگردانی محمدهادی کریمی که با الهام گرفتن از ادبیات روسیه، کاراکترهایش فاقد اسم هستند و یک موقعیت فراگیر و جهانی برای فیلم به وجود آورده قابل توجه است و البته می توان به فِراری تازه ترین فیلم داوودنژاد نیز اشاره کرد که برخلاف فیلم پیشینش لااقل برای مخاطب عام جذابیت دارد. ایتالیا، ایتالیا نیز با وجود آنکه فیلم جدی برای منتقدان نیست اما حداقل می توان برای گیشه سال آینده بر روی این اثر حساب باز کرد؛ امکانی که درباره اکثر فیلم های جشنواره بسیار کمرنگ است.
طناز طباطبایی در نمایی از ویلایی ها
بازی طناز طباطبایی در ویلایی ها، فاطمه معتمدآریا در آباجان، لیلا حاتمی در رگ خواب، حامد بهداد در سد معبر، سارا بهرامی در ایتالیا-ایتالیا و مصطفی زمانی در سارا و آیدا جزو مهم ترین بازیهای این دوره از جشنواره است اما مشخصاً جوایز به بهترین بازیها داده نمی شوند، کمااینکه لزوماً بهترین فیلم های تولید شده در سینمای ایران به جشنواره راه نیافته اند و برخی فیلم ها اینقدر نازل هستند که حضورشان حتی در بخش خارج از مسابقه نیز جای شگفتی دارد.
فیلم های با بودجه اندک که تلاش کرده اند به صورت ناشیانه ای تجربه موفق «ابدو یک روز» را تکرار کنند اما در نهایت یک ترکیب از نکبت را عرضه می کنند، گزینه های مطلوب هیات انتخاب بوده اند و البته شاید گزینه جدی دیگری نبوده و اینها خیرالموجودین سینمای ایران بوده اند. در این صورت، اگر واقعاً اینها بهترین های سینمای ایران تلقی می شدند، چه اصراری به انتخاب این حجم از فیلم و تلف کردن وقت منتقدان و پول مردمی است که برای تماشای هر فیلم باید 22 هزار تومان بدهند؟
علاوه بر این، چرا فیلمسازانی که آثاری تا این حد بد ساخته اند، حاضر به لو رفتن فیلم شان در جشنواره شده اند که حکم ذبح آثارشان و شکست احتمالی در گیشه خواهد داشت؟ آیا دیده شدن در جشنواره حتی به قیمت نابود شدن موجودیت اثر سینمایی ارزش دارد؟ آن هم جشنواره ای که بیشتر به یک مهمانی غیررسمی شباهت دارد و علی رغم ثبات مدیریتی از حداقل های بی بهره است؛ موضوعی که توسط «تابناک» به صورت جداگانه مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت.
پس از چهار سال پوشش ویدیویی پیوسته جشنواره فیلم فجر توسط بخش فرهنگی «تابناک»، امسال به واسطه سطح نازل فیلم ها و کم اهمیت شدن جشنواره در تحولات سال آینده سینما و قرار گرفتن عمده فیلم های پرفروش سال آینده در خارج از لیست فیلم های جشنواره، «تابناک» از پوشش ویدیویی سی و پنجمین دوره جشنواره صرف نظر کرد؛ رویکردی که برخی دیگر از رسانه ها نیز با عدم انتشار ویژه نامه در دستور کار قرار دادند تا خطر تبدیل شدن جشنواره فیلم فجر به رویدادی خنثی نظیر جشنواره موسیقی و جشنواره تئاتر فجر جدی تر شود.
اما پر فروشترین گشت ارشاد دو خواهد بود قطعا.