شاید بتوان گفت تا پیش از بازی در نقش «آذر گلدره‌ای» در سریال «شهرزاد»، معروف‌ترین نقش غزل شاکری، دخترک دوست‌داشتنی فیلم «گلنار» بود. اما از آن فیلم تا «آینه‌های روبه‌رو» که بازی در آن باعث شد بازیگری برای شاکری جدی شود، فاصله زیاد است. در برنامه این هفته 35، شاکری توضیح می‌دهد که چگونه شهرت حاصل از «گلنار» چالش‌هایی سخت در زندگی خصوصی‌اش ایجاد کرد و او را به بازیگری گزیده‌کار تبدیل کرد. در جشنواره فجر 95، بازی شاکری در فیلم «سارا و آیدا» نگاه‌ها را به خود جلب کرده است. او درباره روند پرداخت نقش «سارا» صحبت می‌کند و به رد پررنگ احساسات در زندگی شخصی و در تکنیک بازیگری‌اش اشاره دارد. غزل شاکری هیچ‌وقت بی‌کار ننشسته: می‌نویسد، می‌خواند، می‌سراید، طراحی می‌کند، و البته بازی می‌کند. این پیوند وسیع با هنر، از او شخصیتی ساخته که باور دارد «بزرگ‌ترین پشتوانه آدمی احساساتش است» و این جریان احساسات را در طول همین گفتگو می‌توان دید. همچنین فریدون جیرانی و شاکری در مقام نمایندگان دو نسل، صحبتی شنیدنی درباره حلقه‌های پیوند میان نسل‌ها پیش می‌کشند که بنیادش هنر و احساسات است. در نهایت شاکری از دلخوری‌هایش از فضای مجازی و نحوه استفاده سؤال‌برانگیز ما از آن نکته‌های قابل تأملی می‌گوید. ویدیوی این گفت وگو را با «تابناک» می بینید.
