ايران شاقول، گوينده دهه‌های 60 و 70 رسانه ملي درگذشت. متأسفانه هيچ رزومه‌اي از ايشان در اينترنت پيدا نكردم؛ خبرگزاري صداوسيما هم مثل هميشه، هيچ آمادگي قبلي در مورد افراد مسن حتي مديران و گويندگان معروف و محبوب خود ندارد. مرگ حق است، اما برخي افراد به دليل استرس‌هاي شغلي و سن زياد بيشتر در معرض آن هستند.
به نوشته تماشاگران امروز اصل ساده اين است که رسانه ملي در مورد اين افراد، اطلاعات حداقلي و تصاوير مورد نياز را داشته باشد تا در پوشش خبري اين نوع وقايع غافلگير نشود. خبرگزاري صداوسيما هم در خبري كه درباره درگذشت اين گوينده خبر منتشر كرده است، هيچ اطلاعاتي درباره او و علت مرگش نداده است.
علاوه بر اين در خبر چند سطري اين خبرگزاري، بين تيتر و داخل متن تعارض وجود دارد. اگرچه هر دو واژه (شاقول و شاغول) صحيح است اما بايد ديد نام‌خانوادگی مرحومه، شاقول بوده يا شاغول؟ نكته‌اي كه قطعاً در خبرگزاري رسمي سازمان صداوسيما كه خانم شاقول كارمند رسمي آن بوده و سال‌ها در آن مشغول به كار بوده است هم اطلاع دقيقي در اين باره وجود ندارد. به همين دليل هم هست كه خبرگزاري صداوسيما در تيتر از املای «شاقول» اما در متن از «شاغول» و بار سوم در جاي ديگري در متن از «شاقول» استفاده کرده است.
* استاد روزنامه‌نگاری دانشگاه آزاد
پی‌نوشت: خبر تکان‌دهنده دیروز درگذشت ایران شاقول بود. خبرگوی نام‌آشنای سیما در دهه شصت که نسل‌های گذشته او را بسیار خوب به یاد می‌آورند. او با محمدرضا حیاتی و بابان و دیگر چهره‌های خبری سیما در آن دوران جزو شاخص‌های این حوزه محسوب می‌شد.
